37

1.8K 85 2
                                    

உனக்காக...

மஹிமாவுக்காக ஒத்துக்கொண்டாலும், அந்த முடிவின் நிகழ்தகவும் நிதர்சனமும் அவனைக் கவலைப்படுத்தின.

விஷ்வா முகத்தில் தெரிந்த கவலைகளை மஹிமா கவனிக்காமல் இல்லை. தனக்காக மட்டுமே அவன் தங்க சம்மதித்தான் என்பதை அவள் அறிவாள்.

"விஷ்வா... அண்ணன்கிட்ட பேசு விஷ்வா. அவங்ககிட்ட கோவிச்சுகிட்டு எப்படி நீ நிம்மதியா இங்க இருப்ப?"

"அண்ணன்கிட்ட என்னன்னு சொல்லறது? அண்ணி வேற. இன்னும் மூணு மாசத்துல அண்ணிக்கு டெலிவரி. நான் பேசினா அவங்க திட்டக் கூட மாட்டாங்க, வருத்தப்படுவாங்க மஹி"

"ஒருதடவை பேசித்தான் பாரேன் விஷ்வாபாய்..."

இன்னும் சில கெஞ்சல்களும் கொஞ்சல்களும் சேர்ந்து அவனை சம்மதிக்க வைத்தன. சரியென்று வீட்டிற்கு அழைத்தான் அவன்.

"ஹலோ..?"

அண்ணனில் குரல் கேட்டு கல்லாய் உறைந்திருந்தான் விஷ்வா.

'பேசு' மஹி அவன் தோளில் சாய்ந்துகொண்டு சைகை காட்டினாள்.

"அ... அண்ணா.."

மறுமுனையில் சிறு மௌனம். பின்னர் அதிர்ச்சியுடன் அவரது குரல் கேட்டது.

"விஷ்வா?!"

"அண்ணா!"

"விஷ்வா... எங்க இருக்க விஷ்வா? எப்டி இருக்க விஷ்வா? நாலு நாளாச்சு...நாங்க எல்லாம் எப்டி பயந்துட்டோம் தெரியுமா?"

"அண்ணா... நான் லண்டன்ல இருக்கேன் அண்ணா. மஹிமாவை பார்க்க வந்தேன்"

"நாங்க அவ்ளோ சொல்லியும் நீ கேக்கல... அவள பாத்தியா?"

"ம்.. பாத்தாச்சு, பேசியாச்சு, சமாதானமும் பண்ணியாச்சு."

"சரி. அப்றம் அங்க என்ன வேலை? சீக்கிரம் கிளம்பி வா. நான் அம்மாவையும் அப்பாவையும் சமாதானம் சொல்லி வச்சிருக்கேன். நீ உடனே வாடா இங்க"

மெய்மறந்து நின்றேனேDove le storie prendono vita. Scoprilo ora