Naked Souls (Completed)

Naked Souls (18)

Author's Note: F I C T I O N

—
"Why do you love wearing my shirt? You still have your clothes in the cabinet, love."

"I just love it, parang di ka na nasanay pag andito ako sa Laguna. Ayaw mo ba? Huhubarin ko."

"Uy hubad—"

"Huy ang harot! hahaha Pero bakit nga ba andyan pa mga damit ko, RJ?"

"I don't have the heart to take those away. Nakaligtaan ko na din..."

"Totoo?"

"Oo, wala naman dahilan pa para tanggalin yan noon. Hindi naman nagbago pagmamahal ko sa'yo. Paano ko ba e-explain?"

"No, need to explain. Parehas lang naman tayo, yong gamit mo, tho, wala na siya sa cabinet but I kept it all somewhere safe. Together with all the rest of my memories with you."

"Love, anong nangyari? Bakit di mo tinuloy yong divorce paper? Sabi mo after US, pupunta kang Switzerland?"

"..."

"Why did you change your mind?"

"To be honest? I don't know. The day I went to the US, it wasn't with me."

"What do you mean?"

"Naiwan ko siya, nope, let me rephrase that—iniwan ko siya..."

"Bakit?"

"Ask my heart..."

"Di mo kaya?"

"Parang ang sakit, ang bigat-bigat sa dibdib, when you left at the condo that morning RJ, saka ko lang na realize kung gaano kalaki yong impact sa akin nong ginawa kong pagpapapirma sa'yo. Yong feeling na, paulit-ulit nag re-recall sa mind ko yong actual na pagpirma mo sa papel. Paulit-ulit kong tinatanong ang sarili ko kung tama ba ginawa kong palayain ka? Kasi di ko ma explain yong pain—"

"Ssssh, tama na iyak, tapos na tayo sa panahon na yon, andito ka na."

"No, please RJ, Gusto ko lang e-kwento. Allow me to retell it to you..."

"..."

"So, yon, iyak ako ng iyak, feeling ko I deserve those pain for not fighting hard for you and for us. Nadatnan ako ni Ate Nikki sa banyo na halos wala ng lakas. I don't even know kung bakit ako andon. Para akong lutang. Gustong-gusto kitang tawagan ulit, gustong-gusto kitang makita ulit, gustong-gusto kitang mayakap at mahalikan ulit, gusto kong sabihin sa'yo na di ko kakayanin na mawala ka. Alam mo yon, yong naghahanap ako ng kakapitan sa gitna ng unos pero wala akong makapitan kundi ang thought na ginagawa ko to para sa'yo. I was breaking RJ and I don't know how to pick myself up. Tatlong araw akong nagkulong sa bahay, sinamahan ako nila Ate Nikki at Coleen pero di naman nila ako makausap ng matino. I shutdown myself. Everytime I walk or tried to get up feeling ko inaapakan ko sarili kong bubog. Yong every step is a struggle, every step is harder than the last. Every step is like an open wound na dumudugo pa pero paulit-ulit pa ring sinusugatan. Ganon siya kasakit."

"Stop it na, Maine. There's no use retelling me the story if ganyan ang epekto."

"I just have to do this, love. Part of fully moving forward. Nasosorpresa din ako ngayon, love, akala ko okay na ako, pero bumabalik sa akin lahat."

"Then stop it!"

"RJ..."

"Maine, wala ng point why ibabalik mo pa, can't we just focus on what we have now?"