Naked Souls (Completed)

Naked Souls (42)

Author's Note: F I C T I O N

(Continuation still from the previous chapter)

—
"Are you okay? Ang tahimik mo?"

"Halika, love, higa tayo dito, ganda ng langit oh, daming stars."

"Yeah...your arms are really the best place to come home to love."

"And they will always be looking and longing for you, Maine."

"I love you, and thank you for this wonderful day."

"Mahal din kita, Maine."

"Hmmm...shooting stars love! Let's make a wish."

"My prayer have already been answered, and my wishes were already been granted. Nothing more I could ask for."

"Me too..."

"What are those?"

"Ikaw muna..."

"You're here wrap in my arms, ano pa pwede kong hilingin? Wala na, Maine. Wala na."

"Ako din...andito ka na ulit, yon ang mahalaga, but let's just say na may isa pa tayong hiling, ano yon love?"

"Siguro, I'd wish for a quick trip to the past, say 2016-2017 or maybe 2018 too."

"Bakit? Any special moment for those years?"

"..."

"What's with those years, RJ?"

"I'd just wanna go back to those times where I made you cry, or those times that I broke your heart. Gusto ko lang na punasan mga luha mo, at buoin kahit kunti man lang ang puso mo, at maipadama sa'yo kung gaano kita kamahal at nasasaktan ako pag nasasaktan ka. Sobra sobra, Maine. Sobrang sakit..."

"RJ? Why the tears? Love...tapos na yon...what triggers this?"

"..."

"Tell me, love, please."

"Alam mo Maine, bigla ko lang naalala, nag flashback lahat sa akin ang mga panahong nag-aaway tayo, o yong mga times na dumadaan tayo sa pagsubok at wala tayong magawa kundi umiyak—naalala ko, sa ating dalawa ikaw ang unang unang nagpupunas ng luha ko, gaya ngayon, before it even began to drop in my cheeks, andon na mga kamay mo, pinapahiran ang mga mata ko, andyan ka palagi para salohin lahat ng sakit at luha ko—kahit siguro nasasaktan ka na din."

"RJ..."

"Maine, I am so sorry for everything. Sorry sa mga luha mo noon, sorry sa sakit na naidulot ko sa'yo noon. Sorry my love, hindi ko alam. Hindi ko alam."

"RJ...anong pinag-usapan ninyo ni Coleen?"

"..."

"Something triggers this train of thoughts, at isa lang ang alam ko, may nangyari sa pag-uusap ninyo ni Coleen. Ano yon, RJ? Please tell me. I don't want you feeling this way, love. Nasasaktan din ako."

"Okay naman kami ni Coleen. Tinanong ko lang siya, sinagot niya lang ako."

"Ano yon?"

"It just that..."

"Ano nga?"

"She just told me anong mga pinagdaanan mo, kung gaano ka nasaktan noon, kung gaano kahirap sa'yo ang sitwasyon natin noon. It just that—alam kung nasasaktan ka, pero sa sinabi ni Coleen parang ang bigat bigat sa feeling nong iniisip ko how difficult I might put you through before. Feeling ko, wala ako kwentang boyfried/asawa sa'yo kasi di ko man lang naisip kung gaano kasakit sa'yo ang mga nangyayari. Hindi ko nakita...and looking back parang ang laki ng pagkukulang ko..."