ေလးငယ္ေနာက္ေက်ာမွ အသာအယာကပ္လွဲလိုက္ရင္း ေထြးဖက္ထားလိုက္ပါသည္။
''ျပြတ္စ္...! ခ်စ္လိုက္တာ ေလးငယ္ရယ္...''
''ငါ...ငါလည္း မင္းကိုခ်စ္ပါတယ္...''
နားၾကားမ်ား မွားေလေလ်ာ႔သလား... အားအင္ကုန္ခမ္းျပီး ပင္ပန္းသြားလို႔ ၾကားခ်င္တာေတြမ်ား ၾကားေလေရာ႔သလား...
''ေလး...ေလးငယ္...! ဘာေျပာလိုက္တာ... ကြ်န္ေတာ္ေသခ်ာမၾကားလိုက္လို႔ ျပန္ေျပာေပးစမ္းပါ...''
''အာ____မသိဘူးကြာ... ငါအရမ္းပင္ပန္းသြားျပီ အိပ္ခ်င္တယ္...''
ေလးငယ္က ႏႈန္းေခြေပ်ာ႔ဖတ္ေနဟန္ျဖင္႔ မ်က္လံုးမဖြင္႔ႏိုင္ေတာ႔...
''ေလးငယ္ကလည္း ကြ်န္ေတာ္က ၾကားခ်င္လို႔ပါ... ထပ္ေျပာေပးပါေနာ္...''
''……………''
''ကြ်န္ေတာ႔ကို စိတ္မခ်မ္းသာေစခ်င္ဘူးလား...! မေပ်ာ္ေစခ်င္ဘူးလား ဟြန္..! ေလးငယ္...''
သူ႔စကားဆုံးေတာ႔ ေလးငယ္က သူ႔ဘက္ကို လွည့္လာသည္။
''မင္းက တကယ္႔ကို ငရႈပ္ေလးပဲ...''
''ၾကားခ်င္လို႔ပါ ေလးငယ္ရဲ႕...''
''ေသေသခ်ာခ်ာနားေထာင္ Kim Jongin...! ငါက တျခားစကားေတြသာ ထပ္ခါထပ္ခါ ထပ္ဖန္တလဲလဲေျပာခ်င္ေျပာမယ္ အ႔ဲဒီစကားကိုေတာ႔ ခဏခဏေျပာမွာမဟုတ္ဘူး...''
''ကြ်န္ေတာ္နားေထာင္ေနပါတယ္...ေလးငယ္...''
''ငါ Oh Sehunက Kim Jonginဆိုတ႔ဲ မင္း..ငရႈပ္ေလးကို လူၾကီးတစ္ေယာက္လို ခ်စ္ေနမိျပီတ႔ဲ... ၾကားျပီလား...''
ေလးငယ္ရဲ႕ စကားသံေလးက နားထဲမွာ ခ်ိဳျမိန္စြာ ေပ်ာ္ဝင္သြားသည္။
''ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေလးငယ္ရယ္... ကြ်န္ေတာ႔ကို လူၾကီးတစ္ေယာက္လို ခ်စ္ေပးတ႔ဲအတြက္ ေလးငယ္ကို ေက်းဇူးအမ်ားၾကီး တင္ပါတယ္...ကြ်န္ေတာ္ အရမ္းေပ်ာ္ေနတာ ေလးငယ္သိလား... ကြ်န္ေတာ္က ဒီတသက္ ေလးငယ္အခ်စ္ကို မရႏိုင္ေတာ႔ဘူး ထင္ေနတာ...''
''ကိုယ္က မင္းကိုမခ်စ္ပဲ မင္းနဲ႔အတူ အိပ္ယာေပၚကအခ်ိန္ေတြကို ျဖတ္သန္းမယ္လို႔ ထင္ေနတာလား..''
