''အဟီး... ပူတင္းေပါင္မုန္႔ကို လြမ္းမွေတာ႔ ပူတင္းေပါင္မုန္ပိုင္ရွင္ကိုလည္း လြမ္းတာေပါ့လို႔....''
''……………''
''ေလးငယ္ကေလ... ကေလးေလးက်ေနတာပဲ ေခ်ာ႔ရခက္လိုက္တာ...''
''အ႔ဲဒီေန႔က ငါမင္းကိုလွမ္းေျပာတယ္ေလ... ဒီအခန္းထဲကထြက္တာနဲ႔ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ျပီးျပီလို႔.... မင္းတစ္ခ်က္ေလးမွ ငါ့ကိုလွည့္မၾကည့္ခ႔ဲဘူး...''
''ကြ်န္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေလးငယ္ရယ္... အ႔ဲဒီေန႔က ကြ်န္ေတာ္မွားပါတယ္.... ခြင္႔လြတ္ပါေနာ္.... လွည့္မၾကည့္ဘူးဆိုတာကလည္း ေလးငယ္က ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာေလ... ျပီးေတာ႔ကြ်န္ေတာ္ကလည္း မျဖစ္မေနသြားရမွာမလား... အ႔ဲဒါေၾကာင္႔ပါ...''
''ငါ့အခ်စ္ေတြက မင္းအတြက္....''
''ရွဴး.....! ေတာ္ျပီေလးငယ္ရယ္.... ကြ်န္ေတာ္ေလးငယ္ကိုခ်စ္တယ္.... ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ မခြဲႏိုင္ဘူး...! ရူးမတတ္ကို ခ်စ္ေနမိတာပါ... ေလးငယ္က ကြ်န္ေတာ႔ကို မခ်စ္ေတာ႔လို႔လား... ဟြန္? ေလးငယ္...''
သူႏႈတ္ခမ္းကို စူေထာ္ျပီး ေလးငယ္ကို ခပ္ခြ်ဲခြ်ဲေမးလိုက္သည္။
''ကိုယ္႔အခ်စ္ေတြက မင္းအေပၚမွာ အတၱျဖစ္ေနမွာ စိုးရိမ္တာပါ...Jonginရယ္.... မင္းသိတ႔ဲအတိုင္း ကိုယ္က မနာလိုတတ္တယ္ သဝန္တိုတတ္တယ္... ကိုယ္႔အခ်စ္ကို လိုခ်င္ရင္ အ႔ဲဒါေတြက အခ်ိဳးက်ပါေနမွာ.... မင္းကို ဝန္ထုတ္ဝန္ပိုးျဖစ္ေစမွာ စိုးရိမ္မိတယ္...''
''အ႔ဲဒီေန႔က ကြ်န္ေတာ႔စကားေတြထဲမွာ အမွားပါရင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္... ေလးငယ္ကို နာက်င္ပါေစဆိုတ႔ဲ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ေျပာခ႔ဲတာမဟုတ္ပါဘူး... ေလးငယ္ရဲ႕အခ်စ္ကို လိုခ်င္ရင္ သဝန္တိုခံႏိုင္ရမယ္... အ႔ဲလိုလား...အ႔ဲဒါဆို ေလးငယ္စိတ္ၾကိဳက္ေနခြင္႔ေပးပါ့မယ္... ကြ်န္ေတာ႔ကိုခ်စ္လားေလးငယ္....''
ေလးငယ္က သူ႔ပါးျပင္ကို လက္ဖဝါးျဖင္႔ ဖြဖြပြတ္ျပီး ျပံဳးျပီးၾကည့္သည္။
''ကိုယ္မင္းကို သိပ္ခ်စ္တယ္ Kim Jongin... မ်က္စိေအာက္က အေပ်ာက္မခံႏိုင္ေအာင္ ခ်စ္ေနမိတာ... မင္းခရီးထြက္သြားတ႔ဲအခ်ိန္ေတြမွာ ရူးမတတ္ လြမ္းေနခ႔ဲရတာပါ ေမာင္ရယ္....''
