''ျငိမ္ျငိမ္ေနစမ္းပါ Kim Jonginရယ္....''
''ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲဆို...''
''ဒီမွာ အလုပ္လုပ္ေနတယ္ေလ...''
''Jongin...လူေတြနဲ႔ေလ...''
''ဘယ္ေတြေလ်ွာက္ကိုင္ေနတာလဲ Kim Jongin....''
''ဟိုမွာ မင္ဝူတ္ို႔ ရိွေနတယ္ေလ...''
''အ႔! ဘယ္ေတြလာညႇစ္ေနတာလဲ...''
သူ႔ေအာက္ပိုင္းတစ္ပိုင္းလံုးလည္း ေနရာလြတ္မရိွ ထူပူေနျပီ...
''အိမ္ျပန္ရေအာင္ေလ ေလးငယ္...''
''အခုမွေရာက္တယ္...! အခုအိမ္ျပန္လို႔ ျဖစ္မလား...''
''လုပ္ခ်င္တယ္...''
''ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ မင္းဦးေႏွာက္ထဲမွာ အ႔ဲဒါပဲရိွလား...''
''အ႔ဲဒါေၾကာင္႔မို႔ ေလးငယ္ကုိ ဒီေန႔တစ္ရက္ အလုပ္နားပါလုိ႔ ေျပာတာေပါ့...''
ေျပာရင္းနဲ႔ သူ႔အရာကို လာအုပ္ကိုင္ေနျပန္သည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ျပီး အလုပ္သမားေတြက ျပံဳးစိစိ
''Kim Jongin...မင္းလက္ျငိမ္ျငိမ္မေနရင္ ငါစိတ္ဆိုးေတာ႔မွာေနာ္...''
''Yeboကလည္း...''
ေျပာမွ အခြက္ပိုေျပာင္ေနသည့္ Kim Jonginေၾကာင့္ ငိုခ်ပစ္လိုက္ခ်င္ေတာ႔သည္။
''ခဏပဲေမာင္ရယ္...ခဏပဲ...! ေကာ္ဖီအိတ္လာပို႔တာေလးေစာင့္ၾကည့္ျပီးရင္ ျပန္မယ္ေနာ္...''
''တကယ္ေနာ္ ေလးငယ္...''
''တကယ္ ကတိေပးတယ္... ခဏေလးေစာင္႔ေနဦး ကိုယ္ခဏဖုန္းဆက္လိုက္ဦးမယ္...''
''ျပီးေရာ...''
°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~
ရံုးခန္းထဲမွာ ေလးငယ္ကိုေစာင္႔ေနရင္း ဖုန္းထုတ္ၾကည့္ကာ ထိုင္ေနမိသည္။
|knock...knock...|
''ကြ်န္ေတာ႔ကို ဝင္ခြင္႔ျပဳပါ အစ္ကိုေလး...''
မင္ဝူက တံခါးဝမွာရပ္ျပီး ဝင္ခြင္႔ေတာင္းေနပါသည္။
''အာ...မင္ဝူ! လာေလ...! ဘာကိစၥလဲ...''
''ကြ်န္...ကြ်န္ေတာ္ အစ္ကိုေလးကို ေတာင္းပန္စရာရိွလို႔ပါ...''
