Yeni Gelen Öğrenci/ Chanbaek

Bizim Yatak Odamızda Ne İşi Var? (40)

    "Chanyeol..."

    Baekhyun, yattığı yerden hızla doğrulup oturdu, korku dolu gözlerle kapıya baktı. Kesik kesik nefes alıyordu. Terden sırıl sıklam olmuştu. Başını yana çevirdi, yatak boştu. Chanyeol gitmişti. Onu bırakmıştı, hem de başka biri için. Hıçkırarak bağırdı.

    "C- Chanyeol... hıck..."

    Odanın kapısı büyük bir gürültüyle açıld. İçeriye endişeli  bakışlarla telaşlı Chanyeol, ardından Lay girdi. Baekhyun korkuyla onlara bakıp ağlıyordu. Chanyeol koşarak yanına gitti. Baekhyun kollarını ona uzattı.

    "Chan hıck... Yeol... Beni bırakma hıck... Gitme lütfen hıck..."

    Chanyeol onu kollarına alıp sıkıca sarıldı. Baekhyun ona sıkıca sarılmış, başını göğsüne gömmüş ağlıyor, bedeni hıçkırıklarla sarsılıyordu.

    "Beni bırakma hıck... Beni bırakma lütfen hıck... Seni seviyorum hıck..."

     "Baek, meleğim sakin ol. Seni bırakacağımı da nereden çıkardın? Sanırım rüya gördün. Korkma. Bak ben buradayım, yanındayım  meleğim."

     Salonda Lay ile oturmuş konuşurlarken Baekhyun’un çığlığıyla odaya koşmuştu. Onun, yatakta oturmuş ağlayarak kendisine korkuyla bakan yüzünü görünce çok korkmuştu. Elleriyle yüzünü tutup kendine bakmaya zorladı. Baekhyun’un yüzü göz yaşları içinde kalmış gözlerinde hâlâ daha gördüğü kabusun etkisiyle, korku içinde ona bakıyordu. Chanyeol endişelenmeye başladı.

    Baekhyun elini uzatıp onun yüzüne dokundu.

    "Evet meleğim, benim. Chanyeol. Korkma." Onu sıkı sıkı sardı yeniden.

    Lay onlara bakarken kapının zili çaldı. Baekhyun’un küçük bedeninin kollarında gerildiğini hissetti. "Sakin ol, korkma. Sadece kapı çalıyor."

    "Ben kapıya bakayım," dedi Lay odadan çıkmadan önce.

    Baekhyun başını yeniden onun göğsüne gömüp ağlamaya başladı. "Beni bırakma hıck..."

    Chanyeol eğilip onu rahatlatmak için dudaklarına uzandı, Baekhyun başını geriye atmış öpüşüne karşılık veriyordu.

    Tanrım, bu yumuşak dudakları öpmeyeli asırlar gibi gelmişti, onu özlemişti. Bir eliyle ona sarılırken diğer eliyle sırtını okşuyordu. Elinin altında nefes alışlarını hissetti, çok düzenli değildi nefes almakta zorlanıyor gibiydi  sırtında hırıltılar hissediyordu. İstemeyerekte olsa geri çekildi.

    "Baek meleğim, iyi misin? Nefes almakta zorlanıyor musun?"

    Baekhyun evet anlamında başını salladı. "E-Evet biraz..." Hâlâ az önce gördüğü rüyanın etkisinden çıkamamıştı.

    Chanyeol ilaca uzanıp aldı. Baekhyun’un dudakları arasına yerleştirip sıktı. "Derin derin çek meleğim, hadi bir kez daha, işte böyle."

     Elini sırtına koydu hırıltı azalmıştı rahatladı. Başını okşayıp alnından öptü. Lay odaya  girdi ardından daha önce görmediği bir kız ve Baekhyun onu gördü. Az önce rüyasında gördüğü adam Lu Yuan Feng. Kızın ve Lay’in yanında durmuş gülümsüyordu. Baekhyun’un aklı karıştı rüya görmeye devam mı ediyordu acaba? Kaşlarını çattı.

    Chanyeol onun gerildiğini hissedip Baekhyun’a döndü. Baekhyun korku ve endişeyle açılmış gözlerle yeni gelenlere bakıyordu. Bir şey söylüyordu o kadar yavaş konuşuyordu ki Chanyeol onu duyamadı.