Yeni Gelen Öğrenci/ Chanbaek

Karnın Mı Aç, Bedenin Mi? (30)

    Baekhyun, sabah gözlerini Chanyeol’un kollarında açtı. Ona sıkıca sarılmış başını saçlarına gömmüş uyuyordu. Onun kollarında uyurken izlemek çok hoş hissettirmişti. Uyurken çok tatlı görünüyordu. Akşam yaşananları düşününce yanakları kızardı. Tanrım, eğer Chanyeol durmamış olsa Baekhyun kendini ona vermiş olacaktı. Yavaşça elini uzatıp yanağına dokundu sıcacıktı. Chanyeol, onun kendine dokunduğunu hissetmiş gibi gözlerini açtı, gülümseyerek Baekyun'u kendine çekti daha sıkı sarılıp burnuna bir öpücük kondurdu.

    Uykulu çıkan sesiyle, "Günaydın meleğim," diyerek başını saçlarına gömüp kokladı.

    Baekhyun ona sokulup dudaklarına bir öpücük kondurdu.

    "Günaydın, aşkım."

    Chanyeol gülerek onu kendine iyice çekerek sarıldı. Baekhyun’dan beklemediği bu hareket onu hem şaşırtmış hem de mutlu etmişti. Baekhyun yavaş yavaş ona alışmaya başlamıştı. Tam da istediği gibi.

    "İyi uyudun mu, meleğim?"

     "Evet, hem de bebekler gibi," derken Baekhyun gülüyordu.

    Ne kadar güzel göründüğünün farkında bile değil, diye düşündü Chanyeol. Sağ eliyle onun saçını düzelti. "Bugün kendini nasıl hissediyorsun? Ağrın var mı?"

    "Hayır, ağrım yok. Çok iyiyim."

    "Buna sevindim. Bugün iyice dinlenirsen, yarına daha iyi hissedersin. Yarın doktora kontrole gitmemiz lazım."

    Baekhyun başıyla onayladıktan sonra kollarından biraz ayrılıp gerindi. Chanyeol ona gülerek baktı. "Yeni uyanmış halinle çok güzelsin, meleğim."

    Baekhyun utanarak, "Sen de," dedikten sonra elini karnına koydu. "Acıktım."

    Küçük çocuklar gibi dudaklarını büküp, gözlerini kırpıştırarak ona baktı. Chanyeol, nefesinin kesildiğini hissetti. Baekhyun’un bu hareketi onu heyecanlandırmış kanının damarlarında hızlı akmasına neden olmuştu. Gerçekten de meleklere benziyordu uzanıp onu kollarına aldı.

     Hmmm... Demek acıktın. Sanırım seni doyurmam gerek, ama merak ediyorum." İyice yüzünü ona yanaştırdı.  Bu açlık hangisi? Karnın mı aç, bedenin mi?" Muzip bakışlarla sırıttı.

    Baekhyun saç diplerine kadar kızardığını hissetti çok utanmıştı. Mırıldanır gibi bir ses çıkararak, "Channn... Yapma, çok utanmazsın," derken Chanyeol gülüyordu.

    Ona sarılıp öptükten sonra, "Tamam, ben kalkıp kahvaltı hazırlayayım. Xiumin bu sabah erken çıkacağını söylemişti, yemek hazır olunca getiririm sen dinlen."

    "Bende bugün salonda yiyebilir miyim? İyiyim artık."

     Chanyeol hemen itiraz etti. "Katiyen olmaz, seni bizzat kendi ellerimle besleyeceğim,"

    Baekhyun gülmeye başladı. "Sağol almayayım, yemek yerken gülmekten ölmek istemiyorum. Kızma ama Xiumin haklı, çok komiksin."

    Chanyeol şakacıktan suratını asar gibi yaparak sitem etti.

    "Ne yani, beni seni ellerimle besleme zevkinden mahrum mu bırakacaksın?"

   "Hmmm... Düşünmem lazım." Chanyeol karşılığında ona dudaklarından sesli bir öpücük verdi.

    "Tamam, anladım. Benimle salonda yiyebilirsin, ama şimdi dinlen birazdan yanına gelirim," diyerek odadan çıktı.

•

•

•

•

====================

Y/N: Hepinize kucak dolusu sevgiler 🙆

    Bölüm hakkındaki düşüncelerinizi yazar mısınız lütfen?

    Bir sonraki bölümde görüşmek üzere kendinize iyi bakın, mutlu kalın 💙💙💙💙

    Hepinizi klasik Baekhyun öpücüğüyle öpüyorum 😙😙😙😙 mu mu mu mu...