Unconditional Love (COMPLETED)

Chapter 2

Unedited

Chapter 2

"Niccola, wake up..." Ramdam ko na may yumuyugyog sa akin.

As soon as I opened my eyes, I saw Roxanne slightly leaning on me.

"Wake up, Niccola. We're finally here..." Inilibot ko ang aking paningin at nakita ko nga na nasa labas na kami ng aming bahay.

"Ibababa ko lang mga gamit mo, okay?" Tumango lang ako sa kaniya. I took one glanced again sa labas ng bahay namin bago ako tuluyang lumabas ng kotse.

Sumalubong sa akin ang malamig na hangin. Tinangay nito ang ilang hibla ng aking buhok. Napahawak ako sa magkabilang braso ko dahil ramdam ko ang lamig dulot ng malamig na hangin na tumatama sa aking balat.

Pakiramdam ko ay muling nagvibrate na naman aking phone kaya kinuha ko ito mula sa aking bag at tiningnan kung sino ang nagtext.

Always wear jacket...

From: 0930*******

From unregistered number again. Katulad nang number na nagtext sa akin kanina. Napalingon ako sa buong paligid baka kasi nasa paligid lang namin iyong patuloy na nagtetext sa akin but when I looked around, no one's there.

"NICCOLA!" Nagulat ako nang marinig ko ang boses ni Roxanne.

"What?" Naguguluhang tanong ko.

"I called you so many times pero hindi ka man lang lumilingon," lumapit ito sa akin. "And parang may hinahanap ka. Is there anything bothering you?" Tanong nito habang lumilinga-linga rin sa paligid.

"Are you looking for something?" Kapagkuwan ay tanong nito.

"None," maikling sagot ko.

"You sure?" Tumango lang ako.

Mas pinili ko na lang na sarilinin iyong iniisip ko. Ayokong sabihin sa kaniya dahil knowing her, medyo O.A. pa man din ito.

"Let's go?" She asked me so I nodded. I clung my arm to her and we walked together inside of the house.

"Hey my favorite cousin! Ang mga gamit mo nga pala ay pinaakyat ko na sa kwarto mo," she said habang nalakalagay ang ulo nito sa aking balikat.

Umupo kami sa may sofa rito sa may living room.

"I really missed you, my cousin..." Ungot nito sa akin.

"And I missed you too, cousin!" Lambing ko naman dito. I hugged her and she hugged me back.

"Nakakain na ba kayo Niccola?" Pukaw ni Manang sa amin noong nakita niya kami. Galing ata siya sa may kusina.

"Opo, Manang. Kumain na po kami bago dumiretso pauwi rito. May mga pagkain nga po pala akong pinatake-out para sa inyong lahat dito. Para po sa inyo lahat ng mga iyon."

"Maraming salamat, Niccola..."

"Always po, Manang. Always..." Nakangiting sagot ko.