Aurora Niccola Rivero likes Tres Vladdimier Bautista. She likes everything about him but, her knowledge about him was only limited. When she decided to finally forget her feelings for him, she suddenly met him in person. They became closer to each o...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
P. S. skl, natuwa lang po talaga ako rito. 💛
Unedited
Chapter 20
"Ano ka ba naman, Nic. Umayos ka nga!" Rox hissed at me.
Nandito kami ngayon sa mall. Isinama niya ako papunta rito. She will buy something lang daw tapos wala raw siyang makasama kasi hindi pwede si Jake kaya ako na lang daw.
Ano ako, option?
"Umayos ka sabi, Nic!" Natawa lang ako nang mahina sa kaniya. Kanina niya pa kasing sinasabi sa akin na 'umayos daw ako' gan'yan. Pero paano ko naman gagawin 'yon sa nalaman ko ngayong araw?
Paano?
Gustuhin ko mang maging okay ay may parte pa rin sa akin na nagsasabing hindi pwede. Parang nagu-guilty na tuloy ako na ewan.
Tama ba 'yung ginawa ko? Tama ba na gano'n ang ginawa ko rati sa relasyon namin ni Tres?
Oh, mali ako? Mali ako sa ginawa ko? Mali ako sa ginawa ko sa relasyon namin ni Tres dati?
Dapat ba ay pinakinggan ko muna siya? Dapat ba ay hinintay ko munang magpaliwanag siya? Dapat ba ay siya ang pinaniwalaan ko at hindi si Monica kasi nga siya ang karelasyon ko?
Ang dami namang mga what if's at hindi ko alam kung alin sa mga ito ang dapat kong gawin...paniwalaan.
I bit my lower lip. It is so hard being stucked from the past.
"Are you okay?" Natigil lang ako sa pag-iisip nang tapikin ako ni Rox sa balikat. Umupo ito katabi ko at inilagay niya ang pinili niyang damit sa hita niya.
I shook my head. No need to deny. Hindi naman talaga ako okay.
"Sorry..."
"Why are you saying sorry?" Nakakunot ang noong tanong ko sa kaniya.
She don't have to say sorry.
She bit her lower lip. "You know, kung hindi ko siguro sinabi, hindi ka magiging ganyan."
I touched both of her hands and slightly squeezed it before looking at her. "You don't have to, Rox..."
"But—" I cut her off.
"I should be thankful dahil sinabi mo sa akin. At least now, I knew it. I knew what the real happened when I left."
