Kalp Tutulması

- 30 -

Güney durup Songül'e dönerken Songül koşar adımlarla yanına gelmişti.

Güney:

"Bir şey mi oldu?"

Songül:

"Şey... İyi yolculuklar."

Güney hafifce güldü.

"Sağol."

Songül:

"Güney..." deyip yutkunduğunda Güney soran gözlerle ona bakıyordu.

Songül'ün bacakları dahil tüm vücudu titrerken derin bir nefes aldı. "Güney ben.. senden hoşlanıyorum. Hatta daha fazlası." deyiverdi.

Güney öylece Songül'e bakakalırken Songül hızla konuştu.

"Bunu nasıl söyledim inan ben de bilmiyorum. Asla yapabileceğim bir şey değil. Bak bir şey söylemek zorunda değilsin ben... nasıl söyledim hala inanamıyorum... Aylardır söylememek için zor tuttum kendimi ama şimdi bi an söyleyiverdim işte..."

Güney Songül'ün kollarını tuttu.

"Songül... T.. tamam dur bi sakin." derken kendisi de oldukça şaşkındı.

Songül Güney'i duymuyor gibi konuşmaya devam ediyordu.

"Ben böyle pat diye söyledim ama şu an yüzüne bile bakamıyorum. Ben gideyim en iyisi bir an önce.." diye kollarını Güney'den kurtarmaya çalışıyordu ki Güney konuştu.

"Songül... Ben de senden hoşlanıyorum."

Songül:

"Kızmadın değil mi böyle söy..." derken birden gözlerini iri iri açtı. "N.. Ne? Ne dedin sen?"

Güney hafifce güldü.

"Ben de senden hoşlanıyorum dedim."

Songül:

"S.. Sen.. Benden...?" derken heyecandan bayılacak gibiydi.

Güney:

"Evet.." dedi gülerek.

Songül heyecandan başı dönmeye başlarken elini başına götürdü.

"Ben hiç iyi değilim.. Ellerim ayaklarım titriyor."

Güney:

"Dur sakin ol. Gel oturalım şöyle." diye Songül'ün koluna girdi.

İlerdeki banka yanyana oturduklarında Songül'ün kalbi yerinden çıkacak gibi atıyordu.