Kalp Tutulması

- 91 -

Güney gömleğinin kolunu kıvırdı ve "Açabilirsin gözlerini." dedi.

Songül gözlerini açtığında Güney'in bileğinin içindeki 'Songül' yazısını ve yanındaki küçük kalbi görünce gözlerini iri iri açtı.

"Güney.." dedi şaşkınlıkla Güney'in kolundaki dövmeye bakarken.

Güney:

"Nasıl olmuş?" diye gülümsediğinde Songül kollarını boynuna sarmıştı bile.

"Çok güzel..." dedi Güney'in yanağına kocaman bir öpücük kondururken. "Bayıldım cidden. Ne zaman yaptırdın?"

Güney:

"Dün yaptırdım. Sen yokken yaptırayım sürpriz olsun dedim. Yoksa uzun zamandır aklımdaydı."

Songül:

"Çok beğendim..." diye gülümseyerek elini usulca dövmenin üstünde gezdirdi. "Çok acıdı mı?"

Güney:

"Acısa da hissetmedim.. Senin adın sonuçta."

Songül güldü.

"Hala biraz kızarık gibi. Acımış belli ki."

Güney:

"Biraz.. Ama olsun değdi bence."

Songül dövmenin üstüne dudaklarını bastırıp minik bir öpücük kondurdu.

"Sağol sevgilim... Ama keşke canını yaktırmasaydın."

Güney:

"Hayatımın aşkının adını yazdırmışım canımın yanması umrumda değil." diye omuz silkti. "Aslında kalbimin üstüne yazdıracaktım.. Sonradan vazgeçtim."

Songül:

"Niye?"

Güney:

"Yani onu orda kimse görmeyecekti. Malum sen de müşteriler falan bilsin istiyorsun ya daha görülebilir yerde olsun dedim." deyince Songül güldü.

"İyi düşünmüşsün. Görünür mü ki böyle?"

Güney:

"Görünüyor... Bugün saçını yaptığım kız farketti sordu hemen."

Songül:

"Ne diye sordu?"

Güney:

"Makas dövmesini anladım işini çok seviyorsun da diğer kolunda yazan isim kim dedi..."

Songül:

"İyi.. bilsinler de ona göre davransınlar." deyince Güney gülerek kolunu Songül'ün beline sardı.