Naz Songül'e mahalleyi tanıtırken Güney ellerini cebine koymuş yanlarında yürüyordu.
Naz:
"Bak Songül abla şu ilerdeki bina da benim okulum."
Songül:
"Öyle mi? Yakınmış."
Naz:
"Evet yakın. Kendim gidip geliyorum o yüzden..."
Güney aralarına girip Naz'ın elini tutarken diğer kolunu da Songül'ün omzuna atmıştı.
"Beni unuttunuz bakıyorum da."
Naz:
"Abim kıskandı." diye güldüğünde Songül de gülmüştü.
Güney:
"Kıskanırım tabi."
Songül:
"Ya Güney annenlere de zahmet veriyorum. Otele gideyim demiştim ben sana."
Güney:
"Ne zahmeti bitanem bizimkiler çok sevindi gelmene. Zaten her şeyi ayarlamışlar baksana."
Naz:
"Evet sen geleceksin diye hazırlık yaptık annemle."
Songül:
"Sağolun canım. Ama keşke zahmet etmeseydiniz." diye gülümsedi.
Naz:
"Ne zaman gideceksin Songül abla?"
Güney:
"Öyle sorulur mu kız?"
Naz:
"Gitmeden beraber bizim hep gittiğimiz yere gidelim diye dedim."
Songül:
"Birkaç gün kalacağım canım."
Naz:
"Akyaka'ya gideriz o zaman değil mi abi?"
Güney:
"Biz oraya bugün gittik aslında. Ama istiyorsan beraber de gideriz. Tabi Songül ablan da isterse."
Naz başını salladı.
Songül:
"Gidebiliriz ben çok sevdim zaten orayı."
Güney:
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalp Tutulması
FanfictionKalp tutulmuştu bir kere... Vazgeçmeye çalışsa da o çekik gözleri söküp atamıyordu kalbinden.