3 gün sonra
Songül hala Güney yaklaştıkça uyarıp uzak duruyor, onu gıcık etmeye çalışıyordu.
Sabah hazırlanıp evden çıktığında Uğur'la karşılaştı.
Songül:
"Günaydın."
Uğur:
"Günaydın." diye gülümsedi. "İşe mi?"
Songül:
"Evet... Sen?"
Uğur:
"Zeyno'yu bekliyorum. Beraber kahvaltıya gideceğiz."
Songül:
"Öyle mi?" dedi gülümseyerek. İkisinin başbaşa vakit geçirecek olmasına sevinmişti.
Uğur:
"Zeyno size de haber verecekti ama erkek arkadaşın da sen de çalışıyorsun diye söyleyemedik."
Songül:
"Olsun başka zaman artık. Size afiyet olsun."
Uğur:
"Sağol.." diye gülümserken Songül yanından ayrılmıştı.
Güney binanın önünde duvara yaslanmış Songül'ü bekliyordu.
Songül:
"Günaydın.." diye gülümsedi keyifle.
Güney:
"Günaydın. Sabah sabah ne bu neşe?"
Songül:
"Uğur'la Zeyno kahvaltıya gidiyormuş. Ona sevindim." dedi yanyana ilerlemeye başlarken.
Güney:
"Biz sevgili olduğumuz halde ne kadar uzağız anasını satıyım. Adamlar kahvaltıya gidiyor." diye söylendi sitemle.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalp Tutulması
FanfictionKalp tutulmuştu bir kere... Vazgeçmeye çalışsa da o çekik gözleri söküp atamıyordu kalbinden.