Ertesi gün Songül evde sıkıldığı için kitap okumaya başlamıştı ki Güney aradı.
Songül:
"Alo Güney..."
Güney:
"Aşkım.. Hazırlan. Bir saate sahilde buluşalım."
Songül:
"Nasıl yani?"
Güney:
"İstanbul'a geliyorum. Yaklaştım."
Songül:
"Ciddi misin sen?"
Güney:
"Tabi.. Aklım sende kaldı kızım."
Songül güldü.
"Hazırlanıyorum ben o zaman hemen."
Güney:
"Tamam güzelim görüşürüz."
Songül telefonu kapatır kapatmaz hazırlanıp evden çıkmıştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sahile geldiğinde bankta oturan Güney'i görünce gülümserken adımlarını hızlandırmıştı.
Güney ayağa kalkarken Songül sımsıkı sarıldı.
Songül:
"Delisin sen ya..." diye güldü.
Güney:
"Senin delinim." dedi Songül'ün çenesine kocaman bir öpücük kondurup.
Hala kolları birbirine sarılıyken Güney Songül'ün alnındaki bantın üstünü okşadı usulca.
"Acıyor mu çok?" dedi dudağını ısırıp.
Songül başını iki yana salladı.
"Zaten ufacık bir şey."
Güney alnına dudaklarını bastırdı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalp Tutulması
FanfictionKalp tutulmuştu bir kere... Vazgeçmeye çalışsa da o çekik gözleri söküp atamıyordu kalbinden.
