"Eve mi gidiyoruz yani?" derken şaşırmıştı. O doğumgünü olduğu için Songül'le başbaşa bir şeyler yapacaklarını diye düşünüyordu çünkü.
Songül:
"Evet..."
Güney:
"Bir yerlere gideriz belki diyordum." dedi bozulduğunu belli eden bir sesle.
Songül:
"Başka zaman artık..." diye omuz silkti.
Güney'lerin evin önüne geldiklerinde kapıyı çalıp beklemeye başladılar. Fakat kapıyı açan olmamıştı.
Güney:
"Allah Allah niye açmıyorlar?"
Songül dudak büktü.
"Bilmem.. Bahçedeler mi acaba?"
Güney:
"Olabilir..."
Arka bahçeye dolaştıklarında alkış sesleri yükselmişti. Pastanın olduğu masanın etrafında Güney'in ailesi toplanmış "İyi ki doğdun Güney!" diye onu alkışlıyordu.
Güney gülerek dudaklarını ısırdı.
Naz:
"Hadi üfle abi.."
Güney:
"Beraber üfleyelim." dedi Songül'le birlikte masanın yanına ilerlerken.
