𝑵𝒊𝒈𝒉𝒕𝒎𝒂𝒓𝒆

1. Φάντασμα.

Ημέρα πρώτη.
Τετάρτη.

Ήταν άλλο ένα συννεφιασμένο πρωινό εκείνης της εβδομάδας που η Αντζέλικα έπρεπε να αποχωριστεί το ζεστό της κρεβάτι. Ντύθηκε όσο πιο γρήγορα μπορούσε για να μην χάσει πάλι την πρώτη ώρα όπως συνέβη και τις προηγούμενες μέρες που την είχε καταπιεί το πάπλωμα.

"Σελίν!..." φώναξε στην συγκάτοικο της να τελειώνει με το μπάνιο για να μπορέσει να φτιάξει τα μαλλιά της. Έστρωσε το κρεβάτι της αλλά και της συγκατοίκου κι ύστερα στάθηκε πίσω από την πόρτα του μπάνιου χτυπώντας την.

"Σελίν! Δεν θα αργήσω πάλι πρώτη ώρα!" της φώναξε ξανά καθώς έβαφε της βλεφαρίδες της στον καθρέφτη της ντουλάπας. Τότε βγήκε η Σελίν με την οδοντόβουρτσα στο στόμα της και μούγκρισε εκνευρισμένη από την επιμονή της φίλης της. Αφού η Σελίν τελείωσε από την τουαλέτα, μπήκε η Αντζέλικα, έπιασε τα μαλλιά της κοτσίδα και όταν ετοιμάστηκε πήρε τα πράγματά της, ένα γλειφιτζούρι από το βάζο στο κομοδίνο της και έφυγε.

Διέσχισε ολόκληρη την πανεπιστημιούπολη τρέχοντας μέσα σε πέντε λεπτά ώστε να μην αργήσει στο μάθημα. Έφτασε στην αίθουσα, προχώρησε στην θέση της αφήνοντας την τσάντα στην επιφάνεια του θρανίου. Ακούμπησε ήρεμα πίσω την πλάτη της και έπαιρνε βαθιές ανάσες προσπαθώντας να ηρεμήσει το λαχάνιασμα από το τρέξιμο. Ύστερα όταν τελείωσε η ώρα μάζεψε τα πράγματά της και πήγε στην καφετέρια ακριβώς έξω από το πανεπιστήμιο συναντώντας την Σελίν.

Παρήγγειλε ζεστή σοκολάτα με σαντιγί και κανέλλα, ιδανική για ένα κρύο πρωινό όπως εκείνο το πρωινό της Τετάρτης του Απρίλη. Σε αντίθεση με την Σελίν, που χειμώνα καλοκαίρι συνήθιζε να κυκλοφορεί μ' ένα ποτήρι κρύου καφέ στο χέρι. Εκείνη έστελνε μηνύματα στον Ντέιβ, το αγόρι της, έτσι η Αντζέλικα χτύπησε τα δάχτυλά της μπροστά από την μούρη της Σελίν κερδίζοντας την προσοχή της κι εκείνη σήκωσε το βλέμμα της χαμογελώντας σαν μικρό παιδί.

"Ο Ντέιβ βρίσκεται στην διεύθυνση του πανεπιστημίου και συζητά για την αλλαγή στα δωμάτια, λέει ότι δείχνουν θετικοί" ενημέρωσε την φίλη της με ένα χαμόγελο πιο μεγάλο από όσο χωράει στα χείλη και στο πρόσωπο της.

"Εγώ νομίζω ότι δεν θα το δεχτούν" σχολίασε κάπως θλιμμένη η Αντζέλικα ενώ η Σελίν χαμογέλασε με σηκωμένο το φρύδι της.

"Εσύ δεν θες να το δεχτούν επειδή δεν θες αγόρι στο δωμάτιο, όμως ξέρω ότι κατά βάθος εύχεσαι να γίνει και να σου έρθει κανένας με κοιλιακούς και ωραίες πλάτες" μουρμούρισε και η Αντζέλικα της γέμισε το στόμα με λίγο από το κουλούρι που κρατούσε η Σελίν στα χέρια της.

"Έχεις δει πολλούς με κοιλιακούς εδώ πέρα; Γιατί αν ναι, να πάω σε οφθαλμίατρο" την ειρωνεύτηκε η Αντζέλικα και η Σελίν γέλασε σκεπτόμενη.