Sweet Revenge.

|12|

Λοιπόν παιδιά. Κάθε καινούριο παρτ που γράψω είναι μια καινούρια μέρα αν δεν είναι θα σας το πω και αν είναι άλλη μέρα πάλι θα το καταλάβετε επειδή το αναφέρω. 😘

"Τι θα κάνεις σήμερα;" ρωτάει ο ξινος.
Παιδιά δεν ξέρω γιατί αλλά κατά βάθος μαρεσει να κάνω παρέα μαζί του. Πολύ βάθος.
"Γιατί ρωτάς;" λεω ενω ξεκολλάω το βλέμμα μου απο το βιβλίο των μαθηματικών.
"Έλεγα μήπως πηγαίνουμε alou fan park." λεει αλλα εγω αμεσως απανταω.
"Εχω κανονίσει." λεω και ξανα συγκεντρωνομαι στο βιβλίο των μαθηματικών.
"Ελα θα περάσουμε γαματα."λεει και εγω κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου.
"Σορρυ αλλά έχω κανόνισει." λεω και αυτός με κοιτάει λίγο άγρια και για να σας πω την αλήθεια φοβήθηκα λίγο.
:(
"Μα εσύ πότε δεν βγαίνεις ραντεβού. Μονο σεξ."λεει νευριασμενος και εγω αμέσως τον κοιτάω δολοφονικά.
"Τωρα θα βγω και αμα σαρεσει." λεω και μπαινει εκείνη την στιγμή ο καθηγητής για την 7η και τελευταία ώρα.
Αφού τελείωσε το μάθημα. Υπάρχει ακομα ένταση μεταξύ μας.
Δεν φταίω εγώ. Αλήθεια.
Πηγαίνω σπίτι και βρίσκω τον μικρό μου αδερφό στο σαλονι.
"Μικρέ είσαι έτοιμος;"τον ρωτάω και αυτός νευει.
"Ελα πάμε." φοραει την ζακετα του και πηγαίνουμε προς την πιτσαρία.
Τι; Είχα πει πως έχω κανόνισει δεν είχα πει με ποιον.
"Λοιπόν.. Τι θέλεις να πάρουμε;" τον ρωτάω και αυτός κάνει ότι σκέφτεται. Αλλα πάλι θα καταλήξει στα ίδια.
"Μια σαλάτα Cesar και μια πίτσαα."λεει και εγω γελάω.
Αφού δίνουμε την παραγγελία μας. Μου λέει πως πέρασε σήμερα στο νήπιο.
Ξαφνικά βλέπω μια γνωστη φιγούρα να μπαίνει μέσα στο μαγαζί.
Φαακ μας πιάσανε.
Μας βλέπει και αφου χαμογελάει στραβά προχωράει προς εμας.
"Γεια σας. "λεει και χαμογελάει και φαίνεται όλη η τέλεια οδοντοστοιχια του.
"Γεια σου." λεω εγω και παίζω νευρικα με το δαχτυλίδι στο μεσαιο μου δάχτυλο.
"Πως σε λένε μικρέ;" κάθεται δίπλα μου και με κοιτάει ειρωνικα.
"Δημήτρη." λεει αυτός και αυτός κουνάει το κεφάλι του.
"Αδερφός μου." απανταω εγώ.
"Δεν σε ρώτησα." λεει με νευρα ο Άρης.
"Δημήτρη πάμε να φύγουμε." λεω και πάω να σηκωθώ αλλα ο Άρης βάζει το χερι του στο μπουτι μου και με αποτρέπει από το να σηκωθώ.
"Θα μπορούσες απλά να μου έλεγες ότι θα έβγαινες με τον μικρό σου αδελφό και δεν θα τσακώνομασταν. Παλι." ψιθυρίζει ο Άρης ενώ δεν βγαζει το χερι του από το μπούτι μου.
"Εντάξει συγγνώμη απλά δεν ηθελα να στο πω." λεω εγω και αυτός με κοιτάει λυπημένα.
"Μπορείς να μου λες τα πάντα και το ξέρεις." λεει αυτος και εγω του χαμογελαω.
Φέρνουν την παραγγελία και αφου παραγγέλνουμε άλλη μια πίτσα καθόμαστε και τρώμε και συζητάμε ολοι μαζι.
Αφού τελειώσαμε. Και επέμενε να πληρώσει αυτός πήγαμε προς το πάρκο της γειτονιάς και αφήσαμε τον Δημήτρη να παίζει και εμείς πήραμε παγωτό και τρώμε. Ο Δημήτρης ειναι άρρωστος γι αυτό δεν του πήραμε.
"Ρε είσαι γουρούνι πως τρως έτσι." λεω ενώ κάνω αυτό ακριβώς που μου είχε κάνει.
Δεν ξέρω αυτόματα.
Αλλά αυτός πιάνει το χέρι μου και το βάζει στο στόμα του και γλύφει το δάχτυλο μου.
Φακ Φακ Φακ αν ήμουν αγόρι θα μου είχε σηκωθεί ήδη τώρα.
"Τι λες να πάμε αύριο alu?" ρωτάει και εγω του χαμογελαω.
"Θα δω." τον πειράζω.
"Ελα τωρα." λεει αυτός και ξεφυσαει.
"Έχεις και αλλα αδέρφια για να βγεις μαζι τους;" ρωτάει και εγω σκάω στα γέλια.
"Εχω έναν μεγάλο αλλά αυτός δεν θέλει να βγει μαζί μου." λεω υποτίθεται λυπημένα και σουφρωνω τα χείλια μου το βλέμμα του κολλήσε εκεί και μολις το κατάλαβα τα δάγκωσα αμήχανα.
"Α ναι το θυμάμαι." λεει αυτός και εγω νευω.
Το θυμάται; Αναρωτιέμαι τι άλλο θυμαται.
Μακάρι να θυμάμαι. Όχι ότι θα αναιρεσει οτι έγινε τότε αλλά λέμε τώρα.

¦¦¦¦¦¦¦¦¦¦¦¦¦¦¦¦¦¦¦¦¦¦¦¦¦¦¦¦¦¦¦¦

Ξερωω μικρό αλλά το επόμενο είναι πολύ πιο ωραίοοο.