|36|

2.4K 115 2
                                    

Ακούω το ξυπνητήρι και για ακόμα μια φορά το κλείνω.
Μεσα σε λίγη ώρα πετάγομαι από τον ύπνο μου και βλέπω την ώρα.
Σκαταααα θα με απολύσουν..
Εχω μισή ώρα.
Αντε σήκω σηκω.
Πιάνω τα μαλλιά μου σε έναν κότσο και βαζω :

Πιάνω τα μαλλιά μου σε έναν κότσο και βαζω :

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

"Καλημέρα και γειααα." λεω στην Αγάπη που κάθεται και πίνει καφε στην κουζινα.
Δούλευει σε μια εταιρία όπου σχεδιάζουν διάφορες εφαρμογές και παιχνίδια οπότε σχετικά τις περισσότερες μέρες δουλεύει σπίτι.
Εχω αλλά 5 λεπτά μέχρι να φτάσω.
Θα με σκοτώσουν.
Παρκάρω το αυτοκίνητο μου και αρχίζω και τρεχω προς την εταιρία.
Πέφτω πάνω σε ενα αγόρι.
"Συγγνώμη.. Συγγνώμη απλά άργησα.. Και βιάζομαι.." λεω και τότε είναι που το ειδα.
Τα γκριζογαλανα ματια κολλημενα πάνω στα γαλάζια δικά μου.
Ανοιγοκλεινω τα μάτια μου πολλές φορές για να καταλάβω αν όντως είναι αυτός.
Αυτος είναι... Δεν το πιστεύω.
Ο χρόνος έχει πάγωσει.
Και άρχισα ξανα να τρέχω σαν τρελη..
"Δέσποινα καλήμερα έχει έρθει ο Κ. Θοδωρής;" ρωταω το κορίτσι που κάθεται κάτω στην ρεσεπτιον.
"Οχι είσαι τυχερη.. Βλέπω έπεσες πάνω στον καινούργιο μας διευθυντή πωλήσεων."λεει και εγω γουρλώνω τα μάτια μου.
"Δουλεύει για εμάς;" ρωταω δυσπιστη.
"Ναι.. Και χθες παραιτήθηκε η Σοφια.. Η οικονομική διευθύντρια.. Οποτε λογικά θα σου κανει προαγωγή ο κύριος Θοδωρής." κουναει τα φρύδια της ρυθμικά.
"Ελαα ξεκόλλα.. Δεν συμβαίνει τίποτα μεταξύ μας.. Έχω κλείσει σαν γυναίκα εγώ."σχολιάζω και ακουω έναν να βήχει επίτηδες πίσω μου.
"Χριστινα από εδώ ο κύριος Αβραμιδης.. Ο νέος μας διευθυντής πωλησεων... Από εδώ η γραμματέας μου.." λεει ο κ. Δελλιγιαννης.
"Χάρηκα.. "απλώνω το χερι μου για χειραψια και αυτός ανταποδίδει.
"Μπορείς να δείξεις στον κύριο Αβραμιδη το γραφείο του και έλα μετά από εμένα να συζητήσουμε για κάποια πράγματα.. "λεει και εγω νευω..
"Μάλιστα.. "απανταω και προχωράω για να δείξω στον κύριο Αβραμιδη το γραφείο του.
Αφού φτάνουμε στον όροφο και αφου του δείχνω το γραφείου του φεύγω χωρίς καμία κουβέντα.
Χτυπάω την πόρτα του αφεντικού μου.
"Περάστε.. "λεει.
"Με ζητησατε;" λεω και αυτός νευει και εγω καθομαι στην καρέκλα που είναι απέναντι του.
"Χθες παραιτήθηκε η κυρια Τριαντάφυλλου. Επειδή θέλει να φτιάξει οικογενεια, όπως μας είπε."λεει και εγω αφού ηδη το ξερω παίζω θέατρο.
"Αλήθεια; Αυτό ειναι απαίσιο.. Θέλετε να βαλω αγγελία για.." παω να πω αλλά με διακόπτει.
"Εννοείται πως όχι.. Έλεγα μήπως θα ήθελες εσύ να πάρεις την θέση της γιατί τόσο καιρο κάνεις την δουλειά σου καλύτερα από τον καθένα από εδώ μέσα.. Και επίσης έχεις πτυχίο για αυτό.. Τι λες;" ρωτάει και εγω προσπαθώ να κρύψω την χαρά μου.
"Ναι φυσικα.. Θα ήταν τιμή μου."του απαντάω και αυτός νευει.
"Με θέλετε τίποτα άλλο;" ρωταω.
"Ναι μάζεψε τα πράγματα σου και πήγαινε στο γραφείο δίπλα απο τον κύριο Αβραμιδη.. Και επίσης.. Επειδή θέλω να είσαι και γραμματέας μου, δεν εμπιστευομαι κανέναν τόσο πολύ όσο εσένα.. Ο μισθός σου θα αυξηθεί πάρα πολύ..." λεει.
"Σας ευχαριστώ.. "απανταω και φεύγω.
Τώρα γιατί να παω δίπλα στον κύριο Αβραμιδη ένας Θεός ξερει.
Μαζεύω τα πράγματα μου και πηγαίνω στο καινούριο μου γραφείο.
Οι τοίχοι και οι πόρτες είναι από γυαλί οπότε τα βλέπεις όλα.
Για να μην τεμπελιασει κανένας..
Αφού τακτοποιουμε. Περνάει ενας συνάδελφος μου.
"Καλημερα. Θέλεις να παμε να για καφέ;" ρωτάει και στέκεται στην πόρτα.
"Ναι ενα λεπτό να δω αν με θέλει τίποτα άλλο ο κύριος Θοδωρής." λεω και τον παίρνω τηλέφωνο.
"Με χρειάζεστε κάτι;" τον ρωτάω και αφου ειπε όχι πήγα μαζί του.
"Ωραίο παιδί ο καινούριος.."λεει πονηρα.
"Ναι πως.. "μουρμουραω ειρωνικα.
"Οπα γιατί τόση ειρωνεια; Συνεβη κάτι;" ρωτάει ανησυχος.
"Οχι όλα καλά.."τον καθησυχαζω.
"Εναν φρεντο καπουτσινο γλυκό..."λεω στο αγόρι που είναι στο κυλικείο της δουλειάς.
"Έρχεται κούκλα."μου κλείνει το μάτι.
"Τόσες φορές σου έχω ζητήσει να βγουμε.. Γιατί δεν δέχεσαι;" αρχίζει πάλι την γκρίνια ο Ραφαήλ. Ο τύπος του κυλικείου.
"Προτιμώ να κάτσω σπίτι με τον Ρόκι."του απαντάω.
"Και αυτό είναι καλό;" ρωτάει λυπημένος.
Νευω. Μου δίνει τον καφέ και πληρώνω και ανεβαίνουμε πάνω μαζί με τον Στεφανο.
Κάθεται στο γραφείο μου και συζηταμε λίγο.
"Κοίτα βλέμμα.. Κοίτα πως σε κοιτάει.. Αυτός σίγουρα σε θέλει.."σχολιάζει ο Στέφανος.
"Ούτε καν.."μουρμουραω εγώ και προσπαθώ με χίλια ζόρια να μην κοιτάξω απο εκεί.
"Κανε κίνηση ρε." με προκαλεί.
"Ελα ξεκολλα." σχολιάζω.
"Αμα δεν μου πεις τι συνέβη μεταξύ σας θα πάω να ρωτήσω αυτόν;"ρε ξέρει αυτός να με τουμπαρει.
"Εντάξει θα σου πω αλλά δεν θα πεις τίποτα." αρχιζω και του τα λεω ολα.
Ό,τι έχει συμβεί τότε.
Και τα πάντα αναλυτικά.
Έχει μείνει με ανοιχτο στόμα.
"What the.." λεει.
"Αυτο.." Συμφωνώ.

Sweet Revenge. Where stories live. Discover now