Νομίζω ξέχασες λίγο τους κανόνες. Κανονας νούμερο 9.Εισαι μόνο δική μου.
Γελάω ενω πληκτρολογώ το μήνυμα μου.
Κανονας νούμερο 10. ΕΓΩ δεν είμαι κανενός.
Ο αριθμος μπλοκαριστηκε.
Άρης και Χριστίνα. Μια ιστορία με ένα μεγάλο σκοτεινό παρελθόν. Οι κανό...
"Δεν θες να πάμε για ποτό;" ρωτάει η Μαρια ενώ συνεχίζει να πετάει ενα μικρό μπαλάκι στον τοιχο. "Μπαα βαριέμαι τόσο πολύ." λεω και χώνω μια χούφτα πατατάκια στο στόμα μου. "Ε τι θες να κάνουμε τότε;" λεει αποτομα. "Ότι κάνουμε τώρα." λεω ενω αφήνω εναν δυνατό αναστεναγμό. "Δεν κάνουμε τίποτα." λεει παραπονεμένα. "Ακριβώς." λεω και της κλείνω το μάτι. "Σήμερα βρήκαν και οι άλλες να μην μπορουν βγουν.." παραπονιεται. "Ναι." λεω ενώ το βλέμμα μου είναι κολλημένο στο ταβάνι του σπιτιού μου. "Ξερω εγω θα μπορούσα να βγω και εγω με τον Γιάννη αλλά επέλεξα να μην σε αφησω μόνη σου." λεει αλλα εγω όπως πάντα είμαι στον κόσμο μου. "Ναι."λεω ενώ μασουλάω και άλλα πατατάκια. "Με άκους καθόλου;" λεει και κουνάει τα χέρια της μπροστά απο την μούρη μου. "Ε ναι. Έλεγες για τον καθηγητή της χημείας που σου έβαλε 12 προπερσι στο τετράμηνο."λεω και αυτη Ρολαρει τα ματια της. "Έλεος σε ποιον κόσμο βρίσκεσαι;" λεει και εγω γελάω. "Μην μου πεις ότι πάλι σκέφτεσαι τον ακατονομαστο;" λεει με νευρα. "Μπορεί ναι μπορεί και όχι."λεω και δαγκωνω τα χείλια μου. "Θες να σου παίξω λίγο εκείνο το φωνητικό να σου φρεσκάρω την μνημη γιατί όπως φαίνεται ξέχασες."λεει και εγω αμέσως την κοιτάω με γουρλωμένα ματια. "Οχι. Είπαμε ότι θα το βάλεις ΜΟΝΟ και μόνο όταν θα με βλέπεις πως πάω να την ξανα πατήσω. ΜΟΝΟ."λεω και την κοιτάω με βλέμμα ψυχρού δολοφόνου. "Οκευ τζιζους άραξε."γελάει. "Τεσπα θες πίτσα;" την ρωτάω. "Μόλις φάγαμε 3 σακουλάκια πατατάκια και με ρωτάς αν θέλω πίτσα;"ρωτάει. "Ναι; Ακριβώς αυτό κάνω; Τζιζους σε ποιον κόσμο ζεις."απανταω. "Σιγουρα όχι στον δικό σου. Αντε παραγγελνε." λεει και την κοιτάω με σηκωμένο φρύδι. "Τι; Ξέχνα ότι είπα πριν τώρα θέλω."λεει και εγω γελαω. "Πρέπει να σε κλείσουμε σε κανένα ψυχιατρο μπεσα."λεω εγω και αυτη συμφωνεί. "Αα να με πάτε σε αυτό που είναι ο Αλεξ καρεβ."(χαρακτήρας του greys anatomy μην ρωτάτε γιατί.) λέει ενω βάζει το χερι της στο πηγούνι της και ονειρευεται.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Αυτο ήταν νοσοκομείο ηλιθια."απανταω εγώ και αυτη αμέσως ξυπνάει από τον λήθαργο της. "Α οντως; Πρέπει οπωσδήποτε να το ξαναδώ."λεει ενώ κουνάει περα δώθε το κεφάλι της. "Πες μου λίγο." λεω καθώς της πιάνω το κεφάλι. "Θα σου πω." συμφωνεί αυτή. "Ήταν εκγενετης η προεκυψε στην πορεία;" ρωταω ενώ εξετάζω 'υποτίθεται' το κεφάλι της. "Ποιο το κάστανο; Αα εκγενετης. Εμείς δεν έχουμε ξανθιές στην οικογένεια." λεει και εγω χτυπάω το χερι μου στο κεφάλι μου.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Εννοουσα για το προβλημα στο κεφάλι σου αλλα τώρα με έκαψες τελείως. Η Κωνσταντίνα μωρη τι χρώμα μαλλια έχει; Πράσινα;" την ρωτάω και αυτη ανοίγει το στόμα της διάπλατα. "Αα την ξέχασα αυτήν.. "λεει και δαγκώνει τα χείλια της. "Ουπς." λεει και εγω σκάω στα γελια. "Εισαι απίστευτη. Αντε τώρα λίγη πίτσα επειδή έχω ακούσει ότι με το γέλιο χάνεις κιλα. Και πρεπει να αναπληρωσουμε τις θερμίδες που χάσαμε." λεω εγω και αυτη με κοιτάει περίεργα. "Ναι αλλά εμείς τώρα χάσαμε περίπου 9 θερμίδες αλλά θα φάμε παραπάνω." λεει και εγω της βαζω τον δείκτη μου στο στόμα της. "Σσς τις θερμίδες."συνεχίζω εγώ. "Σε βλέπω να κάνεις παρέα με τις φάλαινες το καλοκαίρι."λεει και εγω αμέσως την κοιτάω προσβεβλημενη αλλα συνεχίζω να πληκτρολόγω το νουμερο της πιτσαρίας. "Δεν το πιστεύω αυτό που είπες...Πως μπορείς να το λες αυτό; Εγω που είμαι φιλη σου... Ναι γειά σας 2 large πίτσες θα ήθελα. Ναι σπέσιαλ. Ευχαριστώ πολυ." αρχίζω για πλάκα την drama queen αλλα με διέκοψαν δεν φταίω εγω. "Ξέρεις τι θα γίνει τωρα ε;" την ρωτάω καθως ανοίγω την τηλεόραση και βαζω Netflix. "Ναιιι.. Θα δούμε Greys Anatomy.. "λεει και ταυτόχρονα λέω και εγω. "Θα δούμε Teen wolf.. "λεω και κοιτάμε ένας τον άλλον σαν να είδε ενας από τους δυο εξωγήινο. "Δεν είσαι σίγουρα φίλη μου εσύ."λεει απογοητευμένη η Μαρια. "Πέτρα μολύβι ψαλίδι χαρτί και όποιος κερδίσει διαλέγει τι θα δει."λεω εγω και αυτη αμέσως ειναι πρόθυμη. "Πέτρα μολύβι ψαλίδι χαρτί." λεμε μαζί και αυτη βγάζει χαρτί και εγω πέτρα. "Γεει πάντα ήθελα να δω νοσοκομειακα πράγματα." λεω με ψεύτικη χαρά. "Ω σκασε θα είσαι μια χαρά. "απαντάει καθώς βάζει την σειρά της. "Και δεν επιτρέπεται να κοιμηθείς." μου τονίζει ενώ με κοιτάει απειλητικά. "Μάλιστα μαμα." κοροϊδεύω εγώ και ξαπλώνουμε αγκαλιά και κοιτάμε την σειρά της.
