Sweet Revenge.

|2|

Δευτερα πρωί.

"Καθυστερημένο;" ακούω την φωνή του μεγάλου μου αδερφού.
"Τι θες γαμωτο;" γρυλιζω νυσταγμένη.
"Την Αγάπη. Επειγόντως." λεει και εγω αμέσως πετάγομαι ορθια.
"Ψυχιατρο χρειάζεσαι αλλα τελος πάντων." λεω και αφου τον σπρώχνω στην άκρη πάω στο μπάνιο.
Κανω τα απαραιτητα.
Φοραω:

Ισιώνω γρήγορα τα μαλλια μου και ειμαι έτοιμη να φύγω.
"Μαμα φεύγω." φωναζω και η μαμα μου έρχεται με μια σακούλα με τοστ.
"Σου έφτιαξα τοστακια αγάπη μου για εσενα και τις φίλες σου.." λεει και μου τα βάζει στην τσάντα λες και μου δινει ναρκωτικα.
"Μαμα μονο η Δαναη και η Αγάπη πάνε σχολείο γιατί μου έφτιαξες τόσα πολλά;" ρωταω.
"Ετσι αντε πήγαινε θα αργησεις." λεει και ξεκινάω για το σχολείο.
Καθως βγαίνω έξω βλέπω στο απέναντι σπίτι εναν περίεργο τύπο πανω σε αυτήν την μαύρη μηχανη. Δεν φαίνεται καν το πρόσωπο του επειδή φοράει κρανος.
Κουνάω το χερι μου για να χαιρετησω και αυτός με βλέπει και όχι μονο με έγραψε. ΤΑ ΕΞΥΣΕ ΚΑΙ ΟΛΑΣ.
Οι άνθρωποι αυτες τις ημέρες δεν ειναι καθόλου ευγενικοί. Τι να πει κανεις.
Παναγία μου θα χασω πάλι την πρώτη ωρα.
Με τουτα και με αυτα αρχισα πάλι να τρέχω προς το σχολειο.
Μπαίνω μεσα στην ταξη και ευτυχώς ακόμα δεν εχει ερθει η ξυνη.
Γιατί θα μου εβαζε σίγουρα απουσία.
Το μαθημα ξεκινάει και η αγαπημένη μου καθηγήτρια παίρνει παρουσίες.
"Χριστίνα Βασιλειάδη;" λεει η καθηγητρια.
"Παρουσα." απαντω και και σηκώνω βαρεμένα το χερι μου.
"Πως και μας τιμήσες με την παρούσια σου;" λεει ειρωνικα.
"Ηθελα να δω τα μούτρα σας γι αυτο." λεω και ολοι η τάξη αρχιζει και γελαει.
"Τι ασεβής τρόποι." σχολιάζει.
"Αλίμονο." λεω μεσα απο τα δόντια μου.
"Λοιπον παιδιά.. Επειδή δεν το βλέπω η Βασιλειάδη να το βουλώνει.. Έχουμε εναν καινούριο μαθητή.. Αρη παιδί μου περνα μεσα."λεει και ένα ψηλό μελαχρινό παιδί μπαινει μεσα.
Μμ μαναρακι. Play boy σίγουρα.
Γκρίζογαλαζια ματια.
Κατι μου θυμίζουν αυτα τα ματια..
"Αβραμιδη παιδί μου περνά μέσα και κάτσε εκεί που εχει κενή θεση."λεει.
Αβραμι-ΤΙ?
Τα γκριζογαλανα ματιά του συνανταν τα δικά μου και σχεδον πνίγομαι με το σάλιο μου.
"Κυρία το ξανασκεφτηκα δεν πολύ γουστάρω το μάθημα σας. Είμαστε σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Αντε να μην τα πολυλογω. Τα λεμε." λεω και βγαίνω έξω τρέχοντας.
"Αγάπη κόκκινος συναγερμός." λεω καθως την βλέπω σε μια άσχετη παρεα.
"Ο κόκκινος συναγερμός είναι η περίοδος; Η αυτός είναι ο κίτρινος. Αα οχι ο κόκκινος ειναι ο Αρης.. "λεει αραχτη.
"ΚΑΤΣΕ ΤΙ;" ουρλιάζει.
"Ναι ναι ναι.. "λεω και προχωράω πέρα δώθε από την αδρεναλίνη.
"Ηρέμησε. Ανασες." λεει και προσπάθει να με ηρεμήσει.
"Τι ηρέμησε; Εισαι σοβαρή; Μετα απο 3 γαμημενα χρόνια ηρθε.. Για ποιο λογο; Για να με κάνει ξανα μπουρδελο;" λεω ταραγμένη.
"Οχι αποκλείεται πρώτον εσυ εχεις αλλαξει. Εσυ πληγώνεις τωρα τα αγόρια." λεει σαν να είναι κάτι το προφανες.
"Δεν πληγωνω τα αγόρια. Αυτη θέλουν να τους πληγωνω. Καλα να παθουν."υπερασπιζομαι στεγνα τον εαυτό μου.
"Ναι αλλά αυτό δεν σου δίνει το άλλοθι να τους πληγώσεις."λεει και εγω την ταρακούναω.
"ΑΓΑΠΗ ΣΥΝΗΛΘΕ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΡΗΣ ΓΑΜΗΜΕΝΟΣ ΑΒΡΑΜΙΔΗΣ ΕΔΩ.. ΞΈΡΕΙΣ ΤΙ ΣΗΜΑΊΝΕΙ ΑΥΤΟ;" ούρλιαζω στα μούτρα της.
"Οτι μπορεί να ξανα πέσεις στην παγίδα του;" λεει και γελάει ελαφρα.
"Α οχι. Ηρθε η ώρα να πέσει αυτός στην δική μου.. " λεω και γελάω σατανικα.
"Ωχ τι έχεις στο μυαλό σου;"ρωτάει.
"Α τίποτα απλά ηρθε η ωρα να πληρώσει με το ίδιο του το νόμισμα." λεω και γελάω ελαφρα.
"Και ξέρω ακριβώς από που θα ξεκινήσω."
"Δεν μαρεσει που το πας. Καθόλου."λεει και μασάει νευρικά τα νύχια της.
"Μην σε ενοχλεί. Θα πάω ξανα μες στο μαθημα της τρελής και θα κατσω δίπλα του." λεω και χωρίς να χασω λεπτό προχωράω προς την ταξη μου.
Χτυπαω σαν καλή κυρία την πόρτα.
"Γεια σας. Συγγνώμη για την ενόχληση. "λεω και αθορυβα σχεδον στις μύτες πάω και κάθομαι στην θεση μου η οποία τυχαινει να ειναι δίπλα στον Αρη.
"Αρης."λεει σιγανα.
Αλήθεια τώρα; Δεν με θυμαται; Καλά αυτο κάνει το παιχνίδι ακόμα πιο ωραιο.
"Παπαρια."λεω μεσα από τα δόντια μου.
"Τι ειπες;"λεει λίγο πιο φωναχτα.
"Παπαγια λεω παπαγια τρως;" του χαριζω ενα από τα πιο ψεύτικα χαμόγελα μου.
"Εισαι περιεργη." σχολιαζει.
"Μου το λενε συχνα." ανασηκώνω τους ώμους μου.
"Κάτι μου θυμίζουν εμενα αυτα τα μπλε μάτια.." λεει σιγανα αλλα εγω τον άκουσα.
Η υπόλοιπη ώρα πέρασε ήσυχα.
Απλά μου την εδωσε που δεν με θυμηθηκε.
Τοσο λιγο ειχε τον δημοσιο εξευτελισμό που μου δημιούργησε τοτε;
Τι να πω.
"Τουαλέτες τωρα." πιάνω τον Αλεξ.
"Οκευ."λεει πονηρά και αφου πάμε στις τουαλετες και κάνουμε οτι κάνουμε.
"Αυτο ήταν.. Τέλειο." λεει χωρίς ανασα.
"Καλο ήταν." σχολιάζω.
"Λοιπόν... Καφε μετα το σχολειο;" ρωτάει.
"Επ επ επ. Κανονας νούμερο 3. Καμια σχεση μεταξύ μας απλα σεξ."λεω ειρωνικα και φεύγω από εκεί μεσα.
"ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ;" τον ακούω να φωνάζει.
"Απλά ακολουθώ τακτικη.. Παλιού καλου φίλου." μουρμουραω και πηγαίνω στο προαύλιο.

Flashback

3 χρόνια πριν.

"Κανονας νούμερο 1 ποτε μην πιστεύεις οσα λεω." λεει και εγω απλα τον χαζεύω μεχρι να τελειώσει. Που να ξερα.
"Κανονας νούμερο 2. Μην με πριζεις στα τηλεφωνα. Θα ερθω σε σενα οπότε το θελήσω εγω οχι εσυ."
"Κανονας νούμερο 3. Καμια σχεση ραντεβού η οποιαδήποτε αλλη μαλακια απλα σεξ."
"Κανονας νούμερο 4. Ποτε μην με παρακαλάς. Ειναι αξιολύπητο."
"Κανονας νούμερο 5. Κανεις οτι ακριβώς σου λεω. Εντάξει;" ρωτάει και τα γκρίζογαλανά ματια μένουν σταθερά στα μάτια μου.
"Ναι. Κατάλαβα."λεω. Τοσο αφελής ήμουν; Εκανα οτι μου ζητουσε επειδή στο τέλος νόμιζα θα με ειχε ερωτευτει.
"Έτσι μπράβο. Οι υπόλοιποι κανόνες στην πορεία."λεει και μου κλείνει το ματι.
Ηλιθια.