Sweet Revenge.

|39|

2 ημέρες μετα.

"Πάμε καμιά φορά σε κανένα πάρτυ.. Όλο μέσα καθόμαστε.." παραπονιέται η Αγαπη.
"Βαριέμαι.. Αν και η εταιρία μου κάνει ένα πάρτυ απόψε.. Επειδή έχουμε απόκριες.." της τονίζω και ένα υπερβολικά τεράστιο χαμόγελο εμφανίστηκε στην μούρη της.
"Ελα σε παρακαλώ... Μια φορά στο ζητάω και εγω σαν χάρη.. "με παρακαλάει.
"Ελα καλά.." Συμφωνώ και αυτη αμέσως έπεσε στην αγκαλιά μου σαν χαζό χαρούμενο.

Φορεσε:

"Κοίτα δεν θα σχολιάσω αλλά δεν κρατιέμαι.. Που στο καλό βρήκες μια ολόκληρη στολή;" την ρωτάω με ανοιχτό το στόμα.
"Εχω και για σένα μια πολύ σεξυ." μου κλείνει το μάτι.
"Οχι ευχαριστώ.. Αυτακια θα βαλω.." απορρίπτω την προσφορά της.
"Σκασε.. Θα είναι εκεί ο Άρης και ο κουκλος πρόεδρος. Οπότε απλά σκασε." λεει και εγω Ρολαρω τα μάτια μου.
Μπαίνει μέσα στο δωμάτιο της και έρχεται κρατώντας την στολή στα χέρια της.
"Πας καλα;; Θα είναι και το αφεντικό μου εκεί.. Και θα με δει με αυτό το κομμάτι υφάσματος;" πιάνω την στολή με αηδία.
"Λοιπόν να σου θυμίσω ότι το αφεντικό σου είναι μαναρος.. 28 χρόνων.. Και φρεσκοχωρισμενος.. Θες να συνεχίσω με τα επιχειρήματα όσο εσύ θα φοράς την στολή;" λεει και εγω την πιάνω νευρικά και την φοραω.

"Εισαι θεα." λεει ευχαριστημενη.
"Αντε χασου." πετάω απότομα.
"Θα κάψεις καρδιές σημερα."λεει προκλητικά.
"Δεν θελω να καψω καρδιές.. Ήθελα να κάτσω σπίτι και να δω American horror story. "σουφρωνω τα χείλη μου λυπημενα.
"Και ο Άρης για να ξέρεις.. Δεν μου δίνει καμία σημασία.. Βγαίνει με την ξινή." διπλώνω τα χέρια μου κάτω από το στήθος μου.
"Πίστεψε με.. Αν σε δει με αυτό.. Θα του σηκωθεί πιο γρήγορα απο οτιδήποτε."γελάει και συμμετέχω και εγω.
"Αντε παμε." με τραβάει από το χέρι μου.
Αφού φτάνουμε η ηλιθια χωνεται μέσα στο πλήθος και εξαφανίζεται.
Με άφησε πάλι μόνη μου.
Πηγαίνω παίρνω ένα ποτό και κάθομαι σε μια γωνια και παρατηρώ τον κόσμο που πήγαινοερχεται.
Καταβαθος ξέρω τι ψάχνω αλλά προσπαθώ να μην το δείχνω.
Γιατί πονάει τόσο πολύ μου λέτε;
Γιατί πονάει τοσο πολύ το να αγαπάς κάποιον;
Δεν θα καταλάβει ποτέ τι ήταν γι μένα.
"Ουαου. Που κρυβοσουν τοσο καιρό;" ακούω την φωνή του Στεφάνου.
"Η κολλητή μου με έβαλε να τα βάλω.. Δεν ήθελα καθόλου." του απαντάω και αυτός κουνάω το κεφάλι του κατανοητά.
"Χορεύεις;" ρωτάει ενώ μου απλώνει το χερι του.
"Ε όχι.. Θα προτιμούσα να κάτσω εδώ."αρνουμε όσο ευγενικά μπορω.
"Εσυ θα χάσεις." μου κλείνει το μάτι και μπαινει μέσα στην πίστα.

Agaphs pov

"Δεν μου έχεις πει το όνομα σου και ουτε μου μιλας.. Τι θα γίνει;" ρωταω ενοχλημένη.
"Α τωρα θες να χορέψουμε κι ολας.." λεω με νευρα.
Με τραβάει απότομα και μπαίνουμε μέσα στο πλήθος.
"Τουλάχιστον θα μου πεις το όνομα σου; Η βγάλε τουλάχιστον την γελοία μάσκα του la casa." λεω απότομα.
"Γλυκιά όπως πάντα." ψιθυρίζει στο αυτί μου και εγω παγωνω στην θέση μου.
Ειναι αυτός που νομίζω ότι είναι;
"Κώστα;" ρωταω δυσπιστη.
"Στις ομορφιές σου.."σχολιάζει και εγω απλά έχω κοκκαλωσει στην θέση μου.
"Δεν θα μου μιλήσεις;"απαντάει.
"Τι θες να σου πω;" απανταω με νευρα.
"Δεν χάρηκες που με είδες;" ρωτάει.
"Οχι." λεω προφανώς ψέματα.
"Η καρδιά σου που έχει φύγει από το στερνό σου αλλά λέει.. "λεει ενώ πιάνει το χέρι μου και το βάζει πάνω στο στερνό μου.
"Ελα εδώ..." με φερνει στην αγκαλια του.
Τυλίγω διστακτικά τα χέρια μου γύρω του.
"Μου έλειψες γαμωτο." ψιθυρίζει καθως βασίζει το κεφάλι του πάνω στο δικό μου κεφάλι.
"Και εμένα παρα πολυ. "του απαντάω