Sweet Revenge.

|11|

"Καλημέρα παιδιααα."λεω μόλις μπαίνω μέσα στην τάξη..
"Γιατί τόση όρεξη ΚΑΙ σήμερα;" ρωτάει το βλαμμένο.
"Σε κατι μέρες είμαι τα γενέθλια μου και έχω πολύ όρεξη." απανταω εγώ και αυτός με κοιτάει με απορία.
"Εισαι ταύρος;" ρωτάει ενώ έχει σηκώσει το ένα του φρύδι.
"Ναι δεν καταλαβαίνω γιατί κανείς ετσι." υπερασπιζομαι τον εαυτό μου.
"Ωχ." μουρμούραει.
"Εσύ τι ζώδιο είσαι;" ρωταω ενώ σηκώνω το ένα μου καλοσχηματισμενο φρύδι.
"Αιγόκερως." λεει περήφανα.
"Εγώ πονταρα πάντως η στο δίδυμος η στο μαλακας."λεω με νευρα και γυρνάω αμέσως μπροστά μου.
"Μπράβο επισήμως μου χαλασες την ημέρα."λεω με νευρα.
"Θες να επανόρθωσω;"ρωτάει ενω με πλησιάζει υπερβολικά πολύ και νιώθω την ζέστη ανάσα του στον ώμο μου.
"Ναι και οσο γίνεται γρήγορα, ευχαριστώ." λεω ειρωνικα.
"Ωραία φύγαμε." με πιάνει από το χερι και ίσα που πρόλαβα να πιάσω την τσάντα μου.
"Που πάμε θα μου πεις;" ρωταω ενώ αυτός συνεχίζει και με τραβάει.
Φτάνουμε στο parking του σχολειου και είμαστε ακριβώς μπροστά απο την μηχανή του.
"Ανέβα." λεει και εγω τον κοιτάω απορημένα.
"Ανέβα ειπα."λεει ξανά πιο άγρια.
"Θα ανέβω αλλά όχι επειδή μου το λες εσύ αλλά επειδή το θέλω εγω." λεω με νευρα.
Και ανεβαίνω και αυτός γελάει σιγανά.
Αφού ανεβαίνει και αυτός και βάζει μπρος την μηχανή του.
"Αν δεν θες να πέσεις πρέπει να με κρατήσεις." λεει ενώ αυτός μου δίνει ενα κράνος.
"Ευχαριστώ πολύ δεν θα πάρω." απανταω εγώ και αυτός γελάει στραβά και φεύγει με δυνατή ταχύτητα και έτσι αναγκάστηκα να κρατηθώ από αυτόν.
Οχι οτι σε χάλασε.
Σκασε εσύ.

Τρίτοπρόσωπη αφήγηση.

Δεν ήταν επειδή θα έπεφτε, και κατά βάθος το ήξερε και η Χριστίνα.
Ήταν επειδή ο ίδιος είχε την ανάγκη για την αγκαλιά της. Ήθελε εκείνη την στενή επαφή. Ήταν εξαρτημένος από εκείνη.
Ήθελε τα ζεστά της χέρια να τυλιχτουν γύρω του, να νιώσει ασφαλής.
Η Χριστινα έβαλε το κεφάλι της ενάντια στην πλάτυ του και ο Άρης χαμογέλασε ελαφρά.
Την αγαπάω, σκέφτηκε. Την αγαπάω πολύ. Και είναι κρίμα γιατί ποτέ δεν έμαθε τι πραγματικά έγινε πριν 3 χρόνια. Και αμα της το έλεγε δεν θα το πιστεύε. Της έχει δημιουργήσει τραύματα. Και μακάρι να μπορούσε να τα αντικαταστήσει με κάτι πιο ευχαριστο.

Christine's pov

"Φτάσαμε." λεει και κατεβαίνει κάτω.
Σχεδόν, παραλίγο να αναστενάξω από την έλλειψη επαφής αλλά συγκρατηθηκα.
"MacDonalds? Σοβαρά τώρα;" λεω εγω μόλις κατεβαίνω από την μηχανή του.
"Αντε ελα." λεει και με πιάνει απο το χερι και με τραβάει μέσα.
Εεε με αυτό το χερι σημεραα. Καταντάει βαρετό.
Καθόμαστε σε ενα τραπέζι και ο Άρης ξεφυλλίζει το μενού.
Ξαφνικά έρχεται ένα ωραίο ψηλό αγόρι και περπατάει προς το μέρος μας.(δεν ξέρω αν παίρνουν παραγγελίες εκεί πέρα αλλά τώρα ας πούμε ότι γίνεται αυτό.)
"Γεια σας.. Έχετε αποφασίσει;" ρωτάει ενώ δεν έχει ξεκολλήσει το βλέμμα του από πάνω μου.
"Ε φίλε τα σαλια." σχολιάζει ο Άρης και αυτός ξεκολλάει.
Ο Άρης κερδίζει ένα δολοφονικό βλέμμα απο εμενα.
"Λοιπόν ένα big mac με μεγάλη μερίδα πατάτες και κοκα κολα και.."κοιτάει εμένα για να πω την δικιά μου.
"Μια μερίδα κοτομπουκιες με μεσαια μερίδα πατατες."λεω και αφου τα σημειώνει μου κλείνει το μάτι και φευγει.
"Παντρεψου με." λεει ο Άρης μόλις φεύγει.
"Τι; Όχι. Εγώ θα παντρευτώ έναν γερό εφοπλιστή για να πάρω τα λεφτά του μόλις τα κακαρώσει." λεω και αυτός γελάει.
"Λεω επειδή δεν παράγγειλες σαλάτα επειδή συνέχεια αυτό κάνουν τα κορίτσια αμα βγουν ραντεβού." λεει και εγω τον κοιτάω με απορία.
"Δεν είμαστε σε ραντεβού." αντεπιθομαι.
"Ότι πεις." λεει αυτός ενώ με κοιτάει με πονηρό βλέμμα.
Μεσα σε λίγα λεπτά έρχεται το ωραίο το παιδί και αφήνει τα πράγματα μας.
"Καλη σας όρεξη."λεει αυτός και ο Άρης αμέσως απανταει πριν προλάβω να πω ενα νιαζιαρικο ευχαριστώ.
"Άμα σας ξανα φωνάξουμε για οτιδήποτε μπορείτε να μην φέρετε αγόρι. Φέρτε κορίτσι να μας πάρει την παραγγελία. Όχι βασικά φέρτε ουδέτερο. Έχετε κάτι σε ουδέτερο;"ρωτάει καλά το παιδί έχει κάψει εγκέφαλο.
"Ναι σκύλο." απανταω εγώ και το αγόρι μας κοιτάει λες και έχει δει εξωγήινο.
"Μην του δίνεις σημασία έχει ξεχάσει να πιει τα ψυχοφαρμακα του. Θα φροντίσω να του τα δωσω όταν γυρίσουμε." λεω και αυτός χαμογελάει στραβά.
"Ω εντάξει καλή όρεξη όμορφη." λεει και φεύγει πριν εκραγεί ο Άρης.
"Ποια όμορφη ρε;" λεει αλλά αυτός έχει φεύγει ήδη.
Ζήλεψε το βλαμμένο.
"Επίτηδες το είπα γιατί σε κοίταζε σαν λιγουρης."λεει και εγω χτυπάω το χερι μου στο πρόσωπο μου.
"Και πολυ καλά έκανε ματιά έχει το παιδί." λεω ενώ αρχίζω να τρωω τις πατάτες και να της βουτάω στην σος.
Και αρχίζει να τρώει και αυτός τα δικά του ξεφυσοντας.
"Ωχ κάτι έχεις δίπλα από το χείλια σου. Ελα εδώ." λεει ενώ με τον αντίχειρα του σκουπιζει το σημείο που εχω κατι δίπλα από το χείλι μου και μετά το βάζει στο στόμα του και το γλύφει.
Ωω φακ...
Αυτό ήταν τόσο...