Sweet Revenge.

|7|

"Μαμαα.." φωναζω απο τον πανω όροφο.
Δεν νιώθω καθόλου καλα. Το είπα η πουτανα ότι θα αρρωστήσω.
"Ελα γλυκιά μου." λεει γλυκά η μαμα μου.
"Νομίζω έχω πυρετό." λεω ενώ πιάνω το κεφάλι μου.
"Παω να σου φέρω θερμόμετρο περιμενε." λεει και εξαφανίζεται απο το δωμάτιο.
"Ελα αγάπη μου." λεει και μου βάζει το θερμόμετρο στην μασχάλη.
"38.5"λεει σοκαρισμένη και ανοιγοκλεινει τα μάτια της.
"Ελα τωρα." λεω με νευρα.
"Αγάπη μου έχω δίκη σήμερα δεν μπορώ να κάτσω μαζί σου." λεει λυπημένα.
"Δεν πείραζει μαμά. Θα είμαι καλα." λεω.
"Θες να φωνάξω την γιαγιά σου;"λεει και εγω αμέσως πετάγομαι.
"Ούτε καν μαμά σε παρακαλώ πήγαινε θα αργήσεις." λεω και αυτη αφού με αποχαιρεταει φεύγει.
Κρυώνω..
Κάνει πολύ πολύ πολύ κρύο.
Κατεβαίνω κάτω με όλα τα κόκαλα που μου μένουν και φτιάχνω ένα τσαι.
Πίνω το φάρμακο μου και ανεβαίνω πάνω.

Arhs pov

Τι κούκλο που με έκανε η μανα μου; Ε ε δεν συμφωνείτε;
Κούκλο αλλά μαλακα.
Εντάξει δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα στην ζωή.
Και εκεί που καμαρωνω τον εαυτο μου στον καθρέφτη το βλέμμα μου πέφτει στο απέναντι σπίτι.
Οι κουρτίνες ειναι ανοιχτές και μια ταλαπωρημενη και άρρωστη Χριστίνα ειναι απέναντι.
Ελα τωρα. Δεν ήξερα ότι μπορεί να γίνει τόσο άρρωστη.
Είναι τόσο όμορφη ρε φιλε.
Και κάτω από ολη αυτήν την κακία, είμαι σίγουρος ότι ειναι ακομα η γλυκιά Χριστίνα που ήξερα παλιά.
Πιάνω το κινητό μου να της στείλω μήνυμα αλλα μετα θυμήθηκα ότι με έχει κάνει μπλοκ.
Πάλι καλά που έχω δύο νούμερα τι λετε;
Άρρωστησες;
Την ρωτάω και κάθομαι στο κρεβάτι μου που έχει απευθείας θέα στο δωμάτιο της.
Οχι ρε μαλακα με τοσο νερό που μου έριξες θα ήμουν καλά.🙄
Απανταει σίγουρα με πολλά νευρα.
Θέλεις να ερθω να σου κάνω παρέα;
Την ρωτάω.
Ευχαριστώ πολύ για την προσφορά σου αλλα όχι.
Λέει.
Εχω την αγαπημένη σου σούπααα🤭
Της λεω για να την πείσω.
Και ναι όντως την εχω επειδή ο αδερφός μου ειναι σεφ.
Φερτην και φύγε. 😂
Απαντάει.
Οχι ή θα έρθω να κάτσω μαζί σου η δεν θα έρθω καθόλου.
-Εγινε. Καλά να περάσεις τρώγοντας την σούπα σου ΜΟΝΟΣ σου 😘

Και με έκανε μπλοκ. Σοβαρά τώρα;
Πόσα νούμερα πρέπει να αγοράσω ο κακομοίρης;

Christine's pov

ΓΟΥΑΤ;
Πως και γιατί θυμάται τι σούπα τρωω;
Σοβαρά τωρα; Με έχει διαλυσει.
Και ο πυρετός δεν βοηθάει.
Ακούω κουδούνι και αφου βρίζω απο μέσα μου μέχρι να κατέβω κάτω με τα χίλια ζόρια ανοίγω την πόρτα.
Κοιτάω δεξιά, αριστερά δεν εχει κανέναν και εκεί που πάω να κλείσω την πόρτα το βλέμμα μου πέφτει πάνω στην μεταλλική κατσαρόλα.
Με ενα σημείωμα πάνω του.
Κατευθείαν χαμογελάω χωρίς να το καταλάβω, αλλα μόλις το αντιλαμβάνομαι παίρνω πάλι το bitch face μου.
'Περαστικά και συγγνώμη.
Α.Α'

Βλακας.
Σηκώνω την κατσαρόλα και πηγαίνω στην κουζίνα αφού την αφήνω κάτω παίρνω το κινητό μου.
Και του στέλνω μήνυμα.
Ναι ναι η Χριστίνα έβαλε τον εγωισμό της κάτω. Κάτι καινούριο και να κανετε πολύ καλά να μην το συνηθίσετε.
Ελα από εδω έχω παστίτσιο για να φας εσυ.
Έρχομαι όμορφη.

Μεσα σε λίγα λεπτά έρχεται ο Αρης και χαμογελάει στραβά.
"Μην το παίρνεις πάνω σου, πρώτη φορά και τελευταία." τονίζω και αυτός ρολαρει τα μάτια του.

"Έγινε." Συμφωνεί ειρωνικα.
Του βάζω ενα τεράστιο κομμάτι.
Γιατί του αρέσει πολύ του αρέσει το παστίτσιο.
Και καταβαθος το ξερω και εγω.
Γιατί ποτε δεν ξέχασα.
Βαζω λίγη από την σούπα που μου έφερε αλλά πρώτα την μυρίζω λίγο.
"Έλεος."σχολιάζει.
"Ειμαι μόνο 17,5 χρόνων δεν θέλω να πεθάνω." λεω σαν drama queen που ειμαι.
"Έλεος." ξανα λέει και γελάει ελαφρά.
"Έχεις πυρετό;" λεει και εγω νευω.
"Πόσο;" ρωτάει.
"Είχα 38.5 αλλα ήπια φάρμακο οπότε λογικά θα έπεσε λιγο." χαμογελάω λιγο.
Πολύ λίγο.
Μην το πάρει και πάνω του ο ψωναρας.
"Σορρυ." λεει και τρώει λίγο από το παστίτσιο.
"Όλα καλα." λεω εγω.
"Δεν πήγες ούτε εσυ σήμερα σχολείο;" τον ρωτάω ενώ το βλέμμα μου περιπλανιεται μέχρι να καταλήξει στα ματια του τα οποία με κοιτάνε καρφωμένα και παραλίγο να ξεχάσω πως να αναπνεω.
"Δεν έχουμε σχολείο σήμερα." λεει αλλα δεν κοιτάει αλλού. Σταθερά στα μάτια μου.
"Γιατί;" ρωταω. Γαμωτο τόση ένταση και με κοιτάει μόνο στα μάτια.
"Έχουν συνέλευση η κάτι τέτοιο." λεει αλλά ακόμα να σπάσει την οπτική επαφή μας.
"Α εντάξει." το σπάω επιτέλους εγώ και συνεχίζω να τρωω την σούπα μου.
"Έχεις πολύ ωραία μάτια." σχολιάζει και μου έπεσε το κουτάκι δυνατά μέσα στην σούπα..
"Μου το έχεις ξανα- Ευχαριστώ.. Πολύ." πήγα να πω πως μου το έχει ξανα πει παλιά αλλά συγκρατηθηκα.
"Λοιπόν εγώ να φεύγω. Ευχαριστώ πολύ για το παστίτσιο. Να πεις στην κυρία Αγγελική χαιρετίσματα."Λεει και μου κλείνει το μάτι.

"Εντάξει." αποκλείεται να του της το πω. Επειδή πρώτον από όλα. Τον μισεί. Υπερβολικά πάρα πολύ.