Sweet Revenge.

|31|

Arhs pov

Γιατι είναι τοσο ήρεμη και όμορφη ακομα και χωρίς να το προσπαθεί;
Την περικλείει μια ηρεμια που την μεταφέρει. Ξέρω υποσχέθηκα πως θα διαβάσω αλλά δεν μπορώ να συγκεντρωθω.. Ο τρόπος που είναι συγκεντρωμενη πάνω στο βιβλίο της. Ο τρόπος που βαζει τις τουφες, που πέφτουν μπροστά στα μάτια της, πίσω από τα αυτιά της.
Ζηλεύω.. Ζηλεύω πολυ.. Και αν υπάρχει κάποιος άλλος που την κοιτάει με τον τρόπο που την κοιτάω εγώ; Και αν αυτή κάπου κάποτε ένιωσε το ιδιο;
Ανατριχιαζω μόνο και μόνο στην ιδέα.
"Πάλι δεν διαβάζεις;" διέκοψες τις σκέψεις μου.
"Συγγνώμη ρε μωρό μου.." δικαιολογουμε.
Έχει αγχωθεί.. Λογικό είναι.. Σε λιγότερο από 1 εβδομάδα ξεκινάνε ολα.
Από εδώ θα κριθεί η ζωή μας..
"Σε παρακαλω πολύ.. Διάβασε.." λεει ήρεμα.
"Ναι αγάπη μου.. Διαβάζω."απανταω και της χαμογελάω.
Χαμογελάει και αυτη και ξανα στρέφει την προσοχή της πάνω στο βιβλίο.
"Χριστίνα;" την ρωτάω και αυτη σηκώνει δήθεν εκνευρισμένη το κεφάλι της.
"Τι είναι;" ρωτάει και γελάει.
"Σαγαπαω.. "της λεω και αυτη με πλησιάζει και μου δίνει ενα φιλί.
"Και εγω πολύ." με ξανά φιλάει και ξανα στρέφει την προσοχή της στο βιβλίο.
Δεν θέλω να την πλήγωσω.. Δεν μπορώ να την πλήγωσω ξανα.. Θέλω να είναι χαρούμενη. Αν και αυτό σημαίνει πως πρέπει να μην ειμαι δίπλα της..
Της αξίζει να είναι χαρούμενη.. Θέλω να ειμαι αυτός που θα την κάνει ευτυχισμένη.. Μακάρι να μπορω..

2 εβδομάδες μετά..

"Συγγνωμη δεν μπορώ σήμερα.. Μεθαύριο δίνω το τελευταίο μάθημά και θέλω να διαβάσω.." λεει η Χριστίνα.
"Α εντάξει.. Όλα καλά.. Κάλο διαβάσμα." απανταω και αυτη το κλείνει.
Τώρα βαριέμαι... Τωρα βρήκε και αυτη να διαβάσει.. Βασικά καλα κάνει..
Πάω να πάρω κάτι υλικά για τον Νίκο που θέλει να φτιάξει μια συνταγή..
Βαζω τα ρούχα μου και προχωράω προς το κοντινό σουπερμάρκετ.

Christine pov

"Πως και από εδώ;" ρωτάει ο Πανος.
Πήγα που λέτε να πάρω κάτι σοκολάτες επειδή είναι οι μέρες του μήνα για να κάτσω και να συγκεντρωθω.
"Δεν κατάλαβα.. Αναφορά θα σου δώσω;" απανταω ειρωνικα.
"Ναι αυτο ακριβώς.." λεει και προχωράει προς το μέρος μου.
"Πανό δεν έχω την όρεξη σου να χαρείς." λεω εγω και πάω να φύγω.
"Ω ούτε εγώ έχω όρεξη αλλά μου την έφτιαξες.." μου λέει και εγω Ρολαρω τα μάτια μου.
"Ω τι γλυκός μωρέ. Θα ξερασω πεταλούδες." σχολιάζω και γυρνάω και φεύγω.
Πέφτω πάνω στον Άρη που φαίνεται εξοργισμενος.
"Με τρόμαξες.." λεω και πιάνω την καρδιά μου η οποία χτυπάει δυνατά.
"Διέκοψα κάτι; "λεει ενώ κοιτάει μία τον Πανό μια εμενα.
"Οχι.. Όχι... Μην γίνεσαι χαζός.."δικαιολογουμε και αυτός τσαντίζεται περισσότερο.
"Και τι κάνεις εσύ εδώ;" ρωτάει εμενα.
"Ε ήρθα να πάρω κάτι σοκολάτες.. Γιατί έχω.." του λέω και ελπίζω να το καταλάβει.
"Οκευ μάλιστα." λεει και πάει να φύγει..
"Τι οκευ μάλιστα;"τον ρωτάω και αυτός σταματάει στην θέση του.
"Ότι κατάλαβες.. Πήγαινε να διαβάσεις." λεει και εγω τον κοιτάω ξαφνιασμενη και αυτός εξαφανίζεται από τον διάδρομο.
"Εγώ δεν θα σου φερομουν έτσι." λεει και ο Πάνος.
"Ε αντε γαμησου και εσύ." λεω και τον παρατάω στον διάδρομο μόνο του.