Sweet Revenge.

|16|

"Χθες ήταν μια πολυ τρελή μερα."λεω στην Ζωη ενώ πίνω λίγο από τον καφέ μου.
"Αστα να πάνε. Συμφωνώ." απαντάει και γελάμε μαζι.
"Πάλι καλά που έκλεισαν τα σχολεια για Πάσχα γιατί δεν θα αντεχα αλλο."λεω εγω ενώ περνάω τα δάχτυλα μου μέσα από τα μαλλιά μου.
"Συμφωνώ." απανταει και  τρώει λίγο από το τοστ που της έφτιαξα.
"Κάτσε εσύ μωρή αφού τελείωσες το σχολειο." λεω εγω και αυτη σκάει στα γέλια.
"Το ξέχασα ρε. Καλά ποσο ήπιαμε χθες;"λεει.
"Να μιλάς για τον εαυτό σου. Εγω δεν ήπια σχεδόν καθόλου." λεω προς υπεράσπιση μου.
"Ναι σίγουρα." κοροϊδεύει.
"Τι θα κάνουμε για τα γενέθλια σου;" ρωτάει και εγω ανασηκώνω τους ώμους μου για ένδειξη 'δεν ξέρω'
"Πρεπει να κάνουμε παρταρα. Κλείνεις τα 18."λεει γλυκα.
"Το ξερω αλλά νιώθω λες και ειμαι 40."απανταω και κερδίζω ένα σιγανό γέλιο από την Ζωή.
"Αστα να πάνε. "απαντάει αυτή και γελάω και εγω μαζί της.
"Λες να κάνω πάρτυ και να καλέσω και τον Άρη;" ρωταω και αυτη ανασηκώνει τους ώμους της.
"Δεν ξέρω. Αλήθεια." απαντάει. Και εγω νευω.
"Πες μου ότι ξέρεις τι κάνεις σε παρακαλω."λεει η Ζωή ενώ μου πιάνει στοργικά το χερι.
"Γιατί με ρωτάτε όλοι; Δεν έχω ιδέα τι κάνω. Αλλά μακάρι να μην γίνουν σκατα."λεω και αυτη αμέσως σηκώνεται και έρχεται προς το μέρος μου και με ρίχνει στην αγκαλιά της.

"Στο ορκίζομαι ότι όλα καλά θα πάνε στο τέλος." λεει και μου χαϊδεύει τα μαλλια.
"Ας ελπίσουμε." αναστεναζω.
Εκείνη την στιγμή ένα μανάρι κατεβαίνει στην κουζίνα με ένα μποξερακι μόνο.
Η Ζωή ανοίγει το στόμα της διαπλατα.
"Εμ συγγνώμη ποιος είσαι εσυ;" ρωταω ενώ η Ζωή δεν έχει σταματήσει να τον τσεκάρει.
"Ειμαι φίλος του αδερφού σου."λεει και βάζει λίγο καφέ.
"Οκευ και νόμιζα ότι μόνο ο Γιώργος ειναι ωραίος." λεω μέσα από τα δόντια μου.
"Πως είναι το ονοματάκι σου όμορφη;" ρωτάει την Ζωή.
"Ζωή."απανταει ντροπαλά.
"Ωραία Ζωη έχεις κανονίσει τίποτα για αύριο;"ρωτάει ο τυπάς.
Αμαααν αυτός είναι πολύ προχο..
"Βασικά ναι. - "παει να πει αλλα την διακόπτει.
"Θα το ξεκανονισεις θα βγούμε οι 2 μας. Φίλιππος by the way. "λεει και κλείνει το μάτι του και φεύγει πάνω.
"ΓΟΟΟΥΥΥΑΤΤΤ?? "λεω έκπληκτη.
"Εντάξει σταματά." λεει ντροπαλά.
"Ρε φαντάσου ο επόμενος που κατεβει να είναι ο ερωτας της ζωής μου." λεω και εκείνη την στιγμή κατεβαίνει ο αδερφός μου με ανακατεμένα μαλλιά, με ενα χάλια σορτσάκι και χωρίς μπλουζα.
"Θα πρέπει να τον μοιραστείς με την Αγάπη λογικά. "γελάει η Ζωή.
"Ίου. "λεω και πίνω τον καφέ μου.
"Τι ιού ρε βλαμμένο; "λεει άγρια ο αδερφός μου.
"Μιλάμε για την γουρούνια και σε θυμήθηκα." λεω και αυτός με ειρωνεύεται με μια γελοία φάτσα.
"Βλακα." μουρμουραω.
"Γνωρίσατε τον Φίλιππο;" ρωτάει και της Ζωής το χαμόγελο αμέσως φωτιστηκε.
"Ναι ναι εννοείται πως τον γνωρίσαμε." απανταω και δίνω στην Ζωη ένα πονηρό βλέμμα.
"Τέλος πάντων. Μην τον πηδηξεις και αυτόν." λεει ο Κώστας σε εμένα και εγω ανοίγω διάπλατα το στομα μου.
"Εισαι ΗΛΙΘΙΟΣ." φωναζω και πιάνω την Ζωή από το χερι και ανεβαίνουμε πάνω.
"Ακου εκεί ο ηλιθιος." λεω με νευρα.
"Εντάξει εντάξει ηρεμησε." προσπαθεί να με καθησυχάσει.
"Εντάξει ηρέμησα."παίρνω βαθιές ανάσες.
Καθόμαστε στο κρεβάτι μου και αμέσως εγώ τουλάχιστον βλέπω τον Άρη.
Ο οποίος κοιμάται ειρηνικά και γαλήνια στο κρεβάτι του.
"Ειναι πολύ δύσκολο Ζωή.." παραδέχομαι και πέφτω στην αγκαλιά της.
"Το ξερω. Υπομονή." Λεει και εγω κλαιω στην αγκαλιά της.
"Εισαι δυνατή και θα τα καταφέρεις.." λεει.
"Μακάρι." μουρμουραω.
...........................................................

Φίλιππος Ιωαννιδης.