Sweet Revenge.

|1|

"Πες μου οτι εχετε σε ενα νούμερο μικρότερο;" λεω στην πωλήτρια.
"Οχι συγγνώμη.. Μας πήραν πριν λίγο το τελευταίο." λεει απολογητικά.
"Ενταξει ευχαριστώ." λεω και φεύγω.
"Οπ κούκλα πως και από τα μερη μας;" βλέπω τον Γιωργο. Φιλος του μεγάλου μου αδερφού. Ναι εχω αδερφό.
Είναι 19. Και τον λένε Κωστα. Εχω και εναν μικρότερο.. Που τον λένε Δημήτρη. Ειναι 5.
"Δεν ειμαι σίγουρα στα μέρη σου αλλα τελος πάντων. "ρολαρω τα ματια μου.
"Λοιπόν σκέφτηκες αυτό που σου πρότεινα;" ρωτάει και ανεβοκατεβαζει τα φρύδια του.
"Δεν κανω σχέσεις αγόρι μου." λεω αποτομα.
"Μαζι μου δεν θες να κάνεις μια εξαιρεση;" λεει ενω συνεχίζει να με ακολουθεί.
"Οχι δεν γίνεται και αν δεν με αφήσεις στην ησυχία μου θα πω στον αδερφό μου οτι πηδηψες την μικρή του αδερφή." λεω και γελάω ειρωνικα.
"Μικρή δεν τελειώσαμε εμεις." λεει και με δείχνει με το χέρι του.
"Δεν πειράζει δεν είναι η πρώτη φορα που δεν τελειώνουμε μαζι." του λεω και αυτος γουρλώνει τα μάτια του.
"Αφου είπες πως.. " πάει να πει αλλα εγω τον σωπαινω.
"Κανονας νούμερο 1. Ποτε μην πιστεύεις οσα λεω. "λεω και του κλείνω το ματι.
Και φεύγω από εκεί και πηγαίνω σπίτι.
"Μαμα;" φωναζω μόλις μπαίνω μεσα στο σπίτι.
"Ελα αγάπη μου." λεει και την βλέπω να βγαίνει από την κουζίνα και να σκουπίζει τα χέρια της στην πόδια της.
"Πωλήσαν το απέναντι σπίτι;" ρωταω και αυτη νευει θετικα.
"Και έχουν ενα κούκλο γιο στην ηλικία σου.. Πρέπει να τον γνωρίσεις σίγουρα." λεει και εγω ρολαρω τα μάτια μου.
"Ο μπαμπάς;" την ρωτάω και κάθομαι στο τραπέζι.
"Στην εταιρία αγάπη μου." λεει και εγω νευω.
"Είχες ρεπό σημερα;" την ρωτάω.
"Ναι αναβαλλαν την δίκη. "λεει και αφού πιάνω μια μπανάνα ανεβαίνω πάνω.
"Χριστίνα. ΧΡΙΣΤΙΝΑΑ." ακουω τον μικρό μου αδερφό να φωνάζει.
"Ελα μικρό ζιζανιο." του λέω και προχωράω προς το δωμάτιο του.
"Μπορείς να με βοηθήσεις;"λεει και δείχνει την ζακετα που δεν μπορεί να κουμπώσει.
"Ελα εδω." του λέω και την κουμπωνω.
"Για που ετοιμάζεσαι εσυ;" λεω και κουνάω ρυθμικα τα φρύδια μου.
"Θα παμε στην Γεωργία να παίξουμε." λεει.
"Αα καλα να περάσεις και με προφύλαξη. "του λεω και αυτός με κοιτάει με απορία.
"Τίποτα μικρέ τα λεμε." του λεω.
Και πηγαίνω στο δωμάτιο μου.
Βγαινω στο μπαλκόνι μου και παρατηρω γύρω μου.
Το ματι μου πέφτει στο απέναντι σπίτι που εχει παντού ανακατεμένες κουτες.
Και μια μαυρη μηχανή παρκαρισμένη απέναντι.
Κατι μου θύμιζει εμενα αυτη η μηχανη.
Τις σκέψεις μου τις διακόπτει το κινητό μου ο οποίος είναι ο φίλος του αδερφού μου. Ο Γιώργος ναι.
"ναι;" λεω βαριεστημένα όταν το σηκώνω.
"Οι γονείς μου λείπουν θες να έρθεις από εδω." λεει και μπορώ να διακρίνω την νευρικοτητα στην ομιλία του.
"Κανόνας νούμερο 2 ποτε μην με πριζεις στα τηλεφωνα. Δεν είμαστε και κατι." λεω και του το κλείνω.
Ξανα χτυπάει το τηλέφωνο μου και το σηκωνω θυμωμενα αλλα η φωνή της Ζωης με σταμάτησε.
"Κανονισαμε για ποτο με τα κορίτσια εισαι μεσα;" ρωτάει.
"Εννοείται χανω εγω τέτοια; Τι ωρα;"
"Στης 9 να σαι έτοιμη. "λεει και το κλείνει.
Αφου ρίχνω μια τελευταία ματια στο απέναντι σπίτι. Που τοσα χρονια ηταν εκει περα. Χωρίς ιδιοκτητες. Προσφατα πουλήθηκε.
Πηγαίνω να φτιαχτω.
Φοραω:

Και βαφομαι ελαφρια.
Και έτοιμη.
Πηγαίνω στο μπαρ που είχαμε κανονίσει και της βλέπω όλες μαζεμένες εκει πέρα.
"Τι κούκλες που ειστε." λεω και αφού τις χαιρετήσω καθομαι σε μια αδεια καρεκλα.
Αφου συζηταγαμε για διάφορα πράγματα η συζήτηση επεσε παλι στον αδερφό μου.
"Ελα τώρα ξεκόλλα. Δεν του αξίζεις." λεει η Ζωη στην Αγάπη.
"Ναι οτι δεν του αξίζω ειναι το μονο σίγουρο, αλλα ρε φιλε. Τον θελω." λεει παραπονεμένα.
"Ο αδερφός μου ειναι μαλακας. Ειναι σαν ολους αυτούς που πηγαίνω. Δεν εχει συναισθημα. Πηδαει για να πηδηξει και οχι για να αγαπήσει." λεω αποτομα και πίνω λίγο από το ποτό μου.
"Με λίγα λογια οτι κάνεις και εσυ;" λεει η Δανάη.
"Αλλο εγω." υπερασπιζομαι τον εαυτο μου.
"Δεν είναι αλλο εσυ. Τα γονίδια μεταφέρονται." αστειεύεται η Αγάπη.
"Δεν θα ειχα αυτα τα γονίδια όπως τα λετε αν δεν.." πάω να μιλήσω αλλα σταματάω και προσπαθώ να πάρω βαθιες ανασες.
"Αν δεν τι; Πες το." προκαλεί η Αγάπη.
"Αν δεν την ειχα πατήσει με τον ηλιθιο Αρη. Δεν θα ήμουν έτσι. Αυτος με εκανε ετσι οποτε αν είναι τοσο μαγκας και ξανα προσπαθήσει να μπουκαρει στην ζωη μου τότε θα δει τι εχει να γίνει." λεω απότομα.
"Δεν θα ξανα προσπαθήσει. Ειστε σε διαφορετικές πόλεις το ξέχασες;" λεει η Κωνσταντίνα και τονίζει το δικαιο.
"Εξαιτιας του μεν αλλα και παλι." λεει η Μαρια συμπληρωνοντας αυτο που ειπε η Κωνσταντίνα.
"Τελος με αυτό το θεμα. Ας αλλάξουμε συζητηση." διακόπτω.
Αναστενάζουν ολοι αλλα αλλάζουμε παραδοξως συζητηση.