Ο ΦΥΣΙΚΟΣ ΜΑΣ

Κεφάλαιο 32: Όλα ανάποδα αλλά σωστά

SOS. για την συνέχεια της ιστορίας κατω

Άρον άρον ξύπνησα το πρωί. Το πάπλωμα ήταν βαρύ για εμένα χθες. Δεν μπορούσα με τίποτα να κοιμηθώ, κάθε φορά που δεν κοιμάμαι μαζί του στριφογυρνώ χίλιες φορές μέχρι να εξαντληθώ και να κοιμηθώ. Συνήθως με τα ακουστικά στα αφτιά και την μουσική στο τέρμα. Χωρίς να ποιο καν καφέ πήγα στο μπάνιο έπλυνα το πρόσωπο και τα δόντια μου. Έβαλα αποσμητικό και βαζελίνη με ελάχιστο χρώμα.

Πήγα γρήγορα στο δωμάτιο και έβγαλα ένα κοντομάνικο μαύρο μπλουζάκι και ένα τζιν που φτάνει έως τα μισά της γάμπας μου. Έβαλα τα αθλητικά μου και χτένισα τα μαλλιά μου. Πήρα το κινητό, φόρεσα τα γυαλιά και τέλος έβαλα ελάχιστο από το άρωμα μου. Η ώρα οκτώ μισή. Είχα αργήσει! Άρχισα να περπατώ γρήγορα ώσπου μέσα σε ένα εικοσάλεπτο έφτασα στην εκκλησιά. Η εικόνα ήταν θλιβερή. Δυο ζευγάρια μεγάλης ηλικίας και ελάχιστοι ακόμα άνθρωποι. Μάλλον οι γονείς και οι πεθεροί του. Είδα και τον αστυνόμο από εχθές. Με κανονικά ρούχα και όχι την στολή του αυτή την φορά.

Στο κέντρο η νεκροφόρα. Μαύρη με γυαλισμένο ξύλο και ανοιχτή. Δεν ήξερα αν στο τέλος θα φίλαγα τον νεκρό. Άναψα ένα κεράκι και φίλησα την εικόνα της Παναγιάς και του Χριστού ενώ στην συνέχεια αυτή του Αγίου Γεωργίου των Ιωαννίνων. Κοίταξα την εικόνα του Χριστού. Πως γίνετε αυτός να πέθαινε και να συγχώρεσε αυτούς που τον σκότωσαν; Ή την ιερόδουλη; Τι θα κερδίσω αν δεν συγχωρήσω αυτόν τον άνθρωπο;

Με αυτές τις σκέψεις πέρασε η ώρα και έβλεπα τον κόσμο να δίνει τα συλλυπητήρια του και μερικούς να φιλάνε τον νεκρό. Πήγα προς το φέρετρο και τον είδα. Μαύρο κοστούμι με μπλε γραβάτα και λευκό πουκάμισο. Μια εικόνα της Αγίας Σοφίας στα χέρια του. Ποιος ξέρει ίσως έτσι να έλεγαν την γυναίκα του. Πήγα πλησιάζοντας και φίλησα τα σταυρωμένα χέρια του και την εικόνα.

Σε συγχωρώ. Ελπίζω να είσαι με την οικογένεια σου.

Πλησίασα τα ζευγάρια και έδωσα τα συλλυπητήρια μου. Φαινόταν συντετριμμένοι και οι τέσσερις. Δεν άντεχα αυτή την άπνοια της εκκλησίας ένιωθα τον αέρα να τελειώνει σε συνδυασμό με την θερμοκρασία που ανεβαίνει κατακόρυφα τώρα τον Ιούνιο.

Φτάσαμε στο νεκροταφείο. Ήταν το ποιο μικρό στα Γιάννενα. Παρατήρησα πως ήταν είδη ανοιχτός ο λάκκος. Κλείσανε το φέρετρο και ο παπάς άρχισε να ψέλνει τον αποχαιρετιστήριο ψαλμό. Στο τέλος έκανε αναφορά για άλλα άτομα. Σοφία, Άρης, Χαρά και ένα αγέννητο μωρό. Τους θάψανε μαζί! Αυτό μου πρόσφερε μεγάλη ανακούφιση. Το χώμα είχε πέσει και εξαφάνισε από το οπτικό πεδίο όλων τον φέρετρο. Ας αναπαυτεί ψυχή σου εν ειρήνη!