Ο ΦΥΣΙΚΟΣ ΜΑΣ

Κεφάλαιο 18: Super market

Στρατούλα:

Ένιωσα τις αισθήσεις μου να ξυπνούν όπως και εγώ η ίδια από τον ύπνο. Άρχισα να νιώθω ένα βάρος να με πλακώνει στο πάνω μέρος σώματος μου και μια τραχιά αναπνοή, ένα πολύ απαλό ροχαλητό, χαριτωμένο, με έκανε να ανοίξω τα μάτια μου σιγά σιγά και ήρθα αντιμέτωπη με μια εικόνα που πιστεύω πως θα παραμείνει χαραγμένη στην μνήμη μου Αντίκρισα των Αχιλλέα να με έχει αγκαλιάσει με αποτέλεσμα να είμαι φυλακισμένη στην ζεστή του αγκαλιά.
Το πρόσωπό του ήταν ήρεμο τα χείλη του ήταν μισάνοιχτα και ένα απαλό ροχαλητό ακουγόταν που ήταν τόσο σιγανό και απαλό που το θεώρησα γλυκό. Κοιμόταν ακόμα βαριά. Προσπάθησα να ξεκολλήσω τα χέρια του από την μέση μου για να σηκωθώ από το κρεβάτι. Όταν τα κατάφερα πήρα τα ρούχα μου από την ντουλάπα και πήγα στο μπάνιο να πλυθώ και να ντυθώ.
Άρχισα να βουρτσίζω τα δόντια μου και έπειτα να χτενίζω τα μαλλιά μου κάνοντας τα μια αλογοουρά. Φόρεσα μια μαύρη φόρμα και ένα ζεστό γκρι φούτερ. Όταν βγήκα από το μπάνιο πήγα στην κουζίνα για να κάνω καφέ και για τους δυο μας ενώ ετοίμασα ενα μικρό μπολ με καρύδια και μέλι για μένα και για τον Αχιλλέα 3 τοστ. Τέρμα ποια τα ανθυγιεινά για μένα μέχρι τα κιλά μου να συμφωνούν με την αναλογία του ύψους μου.
Η απόφαση αυτή -να χάσω κιλά- δεν γίνεται μόνο για την εμφάνιση. Πρώτα απο όλα για να αλλάξει την εμφάνισή σου πρέπει να σε αποδεχτείς. Έχω αποδεχτεί το σώμα μου με τα παραπάνω κιλά και το αγαπώ. Και ακριβός επειδή αγαπώ τον εαυτό μου δεν θέλω να αλλάξω θέλω να εξελιχθώ. Και ξέρω πως με αυτόν τον τρόπο η υγεία μου θα γίνει καλύτερη, η αυτοπεποίθηση μου θα ανέβει και ίσως γίνω ποιο δραστήρια... ποιο ζωντανή. Κακά τα ψέματα το να κουβαλάς επιπλέων ανεπιθύμητο και ανθυγιεινό βάρος δεν σε διευκολύνει σε τίποτα από τα παραπάνω και η εξωτερική εμφάνιση έρχεται σε δεύτερη μοίρα.
Οταν και τα τοστ του Αχιλλέα έγιναν τα έβαλα στο πιάτο και νε τον δίσκο τα πήγα όλα στο σαλόνι.
Μόλις έκατσα άκουσα τα βήματά του και αυτόματα χαμογέλασα. Αχ Σταυρούλα συγκεντρώσου καρφώνεσαι, θα με καταλάβει και μετά θα φύγει και... και...
《Ανάσες! Δεν είσαι σε ηλικία εμφράγματος ακόμα 》
Αυτό τώρα ήταν για παρηγοριά;
《Προσπαθώ ένταξη, τώρα σταματά να μιλάς με εμένα, το υπέροχο υποσυνείδητο και γύρνα στο amore.》
Αχ! Τρελαίνομαι ή μου φαίνετε;
Α:- Καλημέρα. Είπε με την βραχνή από τον ύπνο φωνή του.

Γύρισα να τον κοιτάξω και πραγματικά μου κόπηκε η ανάσα με το πόσο όμορφος μπορεί να είναι κάποιος μόλις ξυπνήσει... αλλά μάλλον εχει να κάνει με την αγάπη που τρέφει κάποιος προς κάποιον... πάρα πολλές φορές μπορεί να σου αρέσει κάποιο και μετά όταν σου περάσει ο ενθουσιασμός να λες Θεέ μου τι του βρήκα; Πόσο στραβή μπορεί να είμαι. Μακάρι και αυτό να ηταν ένας ενθουσιασμός μα δεν είναι, είναι έρωτας. Ο πρώτος μου έρωτας...