Ο ΦΥΣΙΚΟΣ ΜΑΣ

Κεφάλαιο 20: Ας σταματήσει ο χρόνος

Στρατούλα:

Ήταν πρωί. Το φως τρυπούσε από τις κουρτίνες στο δωμάτιο και βρισκόμουν ανάμεσα από τα στιβαρά χέρια ενός ανθρώπου που αγαπώ, και ήταν Χριστούγεννα! Τι καλύτερο από αυτό. Παρόλο που ήμουν ξύπνια τα μάτια μου παρέμεναν κλειστά.

Ήξερα πως αν άνοιγα τα μάτια μου θα έπρεπε να φορέσω μια μάσκα. Μια μάσκα ενός φιλικού ενδιαφέροντος κι αδελφικής σχεδόν αγάπης που δεν ταίριαζε καθόλου με αυτά που ένιωθε η καρδιά. Το μυαλό επικράτησε κι ίσως αυτό να είναι για καλό. Αν επικρατήσει η καρδιά και έπειτα από αυτό, ο Αχιλλέας κι εγώ χωριστούμε μόνιμα, τότε μάλλον η καρδιά θα ραγίσει. Κάποιες φορές το μυαλό είναι ασπίδα της καρδιάς.

Μέσα στο σκοτάδι αυτό των σκέψεων, τα μεγάλα χέρια του Αχιλλέα που περνούσαν από τους ώμους μου και με πίεζαν φέρνοντας με ακόμα ποιο κοντά του, έκαναν τις καρδιά να θέλει να φύγει από εκεί που τόσα χρόνια έχει μπαστακωθεί.

Τα μεγάλα του χέρια άρχισαν να χαϊδεύουν με τις παλάμες του απαλά την πλάτη μου κάνοντάς με να ριγήσω ενώ ένιωθα τα μάγουλα μου να αποκτάνε μια απόχρωση του ροζ.

Αχιλλέας:

Ξυπνούσα και το χέρι μου ήταν περασμένο γύρο της. Άρχισα να την χαϊδεύω απαλά χωρίς όμως να ανοίξω τα μάτια μου. Καμία φορά είναι δύσκολο να ανοίξεις τα μάτια, να βλέπεις ένα πρόσωπο που σημάνει πολλά για εσένα και παρόλα αυτά να πρέπει να το υποβαθμίσεις υποκρινόμενος, λόγο φόβου.

Μακάρι να ήξερα πως με βλέπει. Αν και αμφιβάλω αν νιώθει κάτι παραπάνω για εμένα. Είναι ένα γλυκύτατο, υπέροχα ιδιαίτερο κορίτσι με στόχους και όνειρα, που από ότι έχω καταλάβει δεν είναι στόχος της οι ερωτικές σχέσεις μα οι φιλικές. Πάντως είναι καλό μου έχουμε έστω και αυτό τον αδιαμφισβήτητο δεσμό.

Στρατούλα:

Κάθε πρωινό το ίδιο πράγμα. Ένα άγγιγμα, μια αγκαλιά, ένα φιλικό φιλί στο μάγουλο και μια Καλημέρα. Όλα αυτά φιλικά από μέρους του και υποκριτικά φιλικά από μέρους μου. Το μόνο που είναι αληθινό και αυτό το πιστεύω, είναι το ενδιαφέρον και η αγάπη που έχουμε ο ένας για τον άλλο, με όποια μορφή κι αν είναι.

Γνωρίζω πως δεν νιώθει κάτι για εμένα. Αυτό είναι αδύνατον. Δεν είμαι η κοπέλα που θα την προσέξεις και θα κολλήσεις. Δεν είμαι η κοπέλα με τα όμορφα μεγάλα χείλι, τα μεγάλα μάτια, η κοπέλα που της αρέσει να βρίσκετε στην μόδα και αγαπά το μακιγιάζ έχοντας το βάλει στην ρουτίνα της, δεν είμαι η ψιλή κοπέλα με τα καλλίγραμμα πόδια, δεν είμαι μια κοινός όμορφη κοπέλα. Δεν είμαι η ''διάσημη'' κοπέλα του σχολείου. Δεν είμαι η κοπέλα αυτή και η αλήθεια είναι πως δεν θα ήθελα να γίνω μια κοπέλα σαν όλες τις άλλες. Έχω πει πολλές φορές μακάρι να είχα αυτό που έχει εκείνη, μα στην τελική... Θέλω να είμαι εγώ. Και θέλω αυτοί που είναι κοντά μου να με θέλουν όπως είμαι, χωρίς πιέσεις για αλλαγές. Θέλω να θέλουν την Στρατούλα.