Ο ΦΥΣΙΚΟΣ ΜΑΣ

Κεφάλαιο 8: Υπόσχεση

Στρατούλα

Άκουσα ξανά αυτό ο αναθεματισμένο ξυπνητήρι και αυτή την φορά σηκώθηκα γρήγορα και πήγα στο μπάνιο. Έκανα ένα κρύο ντους και πήγα να δω τη θα βάλω για να κρύψω τις μελανιές από τα χέρια μου! Τελικά κατέληξα σε μια μαύρη φαρδιά φόρμα και σε ένα γκρι μακρυμάνικο ζιβάγκο, ακόμα και στο λαιμό είχα μώλωπες. Πήγα να φτιάξω καφέ και κοίταξα την ώρα 7:20 μια χαρά 7:40 έπρεπε να είμαι έτυμη γιατί θα έρθει να με πάρει ο γείτονας –φίλος- καθηγητής! Καλά έχει πάρει πολλούς τίτλους...

Ακόμα δεν έχω καταλάβει πως ήρθαμε τόσο κοντά! Όμως συνειδητοποιώ πως μου αρέσει που είμαστε κοντά, φίλοι. Μου αρέσει η παρέα του και θα προσπαθήσω να «ράψω» τις πληγές που έχει... Δεν ξέρω γιατί αλλά τον νοιάζομαι και μάλιστα... πολύ. Νιώθω καλά μαζί του και οικία, ξεστά στην αγκαλιά του. Όμορφο αυτό το συναίσθημα της αγκαλιάς του!

Ντιν Ντον! Ακούστηκε ο ήχος από το κουδούνι πράγμα που με επανέφερε στην πραγματικότητα και βγήκα από τις σκέψεις μου... Πρέπει να ήρθε. Πήγα να ανοίξω την πόρτα. Μόλις την άνοιξα είδα έναν Αχιλλέα με ένα πλατύ όμορφο χαμόγελο και τα μάτια του καρφωμένα πάνω μου. Είχε κέφια καμία σχέση με χθες που ήταν τόσο χάλια με την έκφραση πόνου στα μάτια του. Ωραία καλό αυτό!

Σ:- Καλημέρα!

Α:- Καλημέρα Στρατούλα έτυμη;

Και εγώ έχω την ίδια απορία. Είμαι έτυμη να ξαναβγώ στον έξω κόσμο;

Γνέφω καταφατικά και παίρνω την τσάντα μου κλειδώνω και προχωράμε. Ωραία μέχρι εδώ μια χαρά. Μόλις αντικρίσω την πόρτα να δούμε!

Αχιλλέας

Ξύπνησα με έναν ποιο ανάλαφρο τρόπο από ότι συνήθως. Δεν ένοιωθα την πλάκα στα πνευμόνια μου... και μάλλον ξέρω τι φταίει. Ποιος φταίει. Η Στρατούλα χθες μου έκανε όσο καλό, όσο δεν φανταζόμουν ποτέ πως θα μπορούσε να γίνει... Στην θύμησή της ένα απαλό χαμόγελο απλώθηκε στο πρόσωπο μου. Ανυπομονούσα να την δω! Γιατί όμως; Πραγματικά δεν είχε σημασία αυτό.

Ντύθηκα στα γρήγορα και ήπια καφέ. Ήμουν έτοιμος και περίμενα να πάει 7:40 για να την δω... Είχα ακόμα ένα 20΄. Έφυγα και πήγα στον φούρνο που ήταν δυο τετράγωνα πιο κάτω. Πείρα δύο φρέσκα τσουρέκια για να τα φάμε στον δρόμο. Έπρεπε να φάει κάτι και δεν νομίζω να την απασχολούσε και πολύ αλλά εμένα με απασχολούσε. Δεν θέλω να μου πάθει κάτι ούτε και να αλλάξει. Για κάποιος ανεξιχνίαστο λόγο μου άρεσε πολύ έτσι όπως είναι τώρα. Έχει πολύ όμορφο σώμα με τα παραπανίσια κιλάκια της και δεν θα τα άλλαζα καθόλου! Είναι τόσο... δεν εχω ιδέα τι μπορώ να πω για να την περιγράψω!