Nagising ang dalaga sa mabangong amoy ng pagkaing niluluto. Bahagya pa niyang itinakip ang mga kamay sa mata mula sa nakakasilaw na liwanag ng araw.
Pinagmasdan ni Jane ang paligid, kulay puti ang pintura at dingding ng kwartong iyon. Pati ang kamang hinihigaan niya ay puti din ang kubre kama. Bumangon ang dalaga at isinuot ang pambahay na tsinelas na naroon. Tiningnan niya ang suot na damit, damit pang lalaki.
"Oh my.."bulong niya sa sarili "nasaan ako? "
Pakiramdam niya ay nabagsakan siya ng napakabigat na bagay sa sobrang sakit ng buo niyang katawan.
"You're awake,"anang isang tinig.
Napalingon si Jane sa pinagmulan ng tinig na iyon. At nang mapagsino ay tila nalunok na niya ang sariling dila. Naalala ni Jane ang kapusukan niya kagabi. At dahil malinaw sakanya na may nangyari sakanila gusto na niyang maglaho na lang bigla nang mga oras na iyon.
"Good morning," buong kisig na bati pa nito ng tuluyang makalapit sakanya.
"A-ahm—"
"Let's eat first, before we discuss anything."
Discuss? Ano naman kayang ang idi-discuss nito sakanya. Kung tungkol sa nangyari sa kanila she doesn't want to talk about it right now. Hindi pa kaya ng 'bangs' niya.
Biglang sumagi sa isip ng dalaga ang mga nangyari. She smirk with bitterness when she remember everything about what happen last night, except for the thing that happened between her and Beayden.
"I'm leaving,"anang dalaga sa binata.
Brayden was suddenly became attentive of her gaze, he became self-conscious and uncomfortable. He doesn't want to leave Jane.
"You're not leaving,"matigas niyang turan sa dalaga na ikinagulat naman nito.
"What do you mean by that? "
"You're mine now. Simula sa araw na ito I will be the one accountable for you,"seryosong wika ng binata.
She looked at him with a calm, steady gaze.
"You don't have to," maiksi ngunit matigas ding tugon ng dalaga.
Humakbang ang binata palapit sa kanya at walang pasabing sinunggaban siya nito ng halik sa mga labi. It was deep and vast of emotion, nakakapanghina ng tuhod. She realize that it was his deadly weapon against her. Nalilimutan niya ang maraming bagay dahil sa halik na iyon, she can't even control herself. Gusto niya itong itulak palayo ngunit iba ang ginagawa ng sariling katawan.
Namalayan na lamang ng dalagang tinutugon na niya ang mga halik na iyon. It was addictive, and she started to long for more of it, the delirious sensation all over her is uncontrollable.
"Ohh.. "She moaned.
At sa pangalawang pagkakataon, inangkin siya ng binata. Walang pagtutol mula sa kanya bagkos ay tinutugon pa niya ng mas maalab ang mga halik at yakap nito sakanya. Pagkatapos ng ilang sandali, Parehas na nilang habol ang hininga.
"You are mine and nobody can touch you like this anymore," buong pagsuyo nitong wika sakanya sa pagitan ng maliliit na halik.
"P-pero"
He sealed her lips with his.
"Wala ng pero-pero, I am no longer a stranger to you honey, I have memorized every single detail of you."
BINABASA MO ANG
I am Jane
Romance"Gusto ko lang ng simpleng buhay, gusto ko lang ng maayos na buhay.. Iyon lang.. Pero bakit ang hirap? Bakit ang hirap hirap? " usal ng dalagang hilam sa luha ang mga mata, nakayuko at nasa ilalim ng malakas na buhos ng ulan. Inabandona si Jane ng...
