!Unicode!
'ကျစ်'
သတိုးကိုစာပြနေရင်း ဇက်ကြောတွေတက်နေတာကြောင့် လက်နောက်ပြန်နှိပ်နေရင်းညည်းမိသည်။
"အစ်ကို နေမကောင်းဘူးလား"
"ဟင်... မဟုတ်ပါဘူး ဇက်ကြောနည်းနည်းတက်နေလို့"
"အ့ဆို ကျွန်တော်နှိပ်ပေးရမလား"
"ရပါတယ်ကွာ စာပဲလုပ်"
"မတည့်တာတွေစားမိလို့လား"
"မိနှိုင်းကောင်းမှုကြောင့် တစ်အိမ်လုံးကံကောင်းလို့မသေ"
"အမနှိုင်းလား ဘာလို့လဲ"
မျက်လုံးလေးဝိုင်းပြီး စိတ်ဝင်တစားမေးနေတဲ့ကောင်လေးကို ငဲ့ကြည့်ပြီး
"ဘာလဲ... မင်း နှိုင်းကိုကြိုက်နေတာလား"
"အယ်... မဟုတ်ပါဘူး"
ဟုတ်တယ်။ ဒီကလေး နှိုင်းအကြောင်းစလိုက်ရင်ခေါင်းထောင်လာပြီး စိတ်ဝင်တစားပြန်ပြန်မေးတာ ခဏခဏ။
"အိမ်မှာနှစ်ရက်လောက်လာနေပြီး ဟင်းတွေချက်ကြွေးသွားတာ မနည်းတောင်းပန်ပြီးပြန်လွှတ်လိုက်ရတယ် သူချက်ကျွေးတာတွေထပ်စားရင် တစ်အိမ်လုံးကြွကုန်တော့မှာ"
"😅😅"
" ငံပြာရည်တွေတစ်ဗူးလုံးသွန်ထည့်သလားအောက်မေ့ရတယ် ဟင်းတိုင်းငံပြာရည်တွေအိုင်လို့.... ဒါနဲ့မင်းတို့စာမေးပွဲနီးပြီနော်"
"ဟုတ် အစ်ကို"
"အေးအေး... ကြိုးစား.... နောက်နေ့ကော်ဖီဆိုင်မသွားတော့နဲ့ စာမေးပွဲဖြေပြီးမှဆက်လုပ်"
"ဗျာ"
"နှိုင်းကသူဆိုင်ရှင်ကိုပြောလိုက်မယ်ပြောတယ် မင်းစိတ်ပူမနေနဲ့"
........................................
ညနေကျောင်းဆင်းချိန် ခါတိုင်းနဲ့မတူဘဲ ကျောင်းပေါက်မှာ ကောင်မလေးတွေအုံတိုးနေတာကြောင့် စပ်စုပြီး လူကြားထဲကဲကြည့်လိုက်တယ်။
အမယ်... ကားခေါင်းပေါ်စတိုင်အပြည့်နဲ့ထိုင်နေတဲ့ ကျွန်တော်ချစ်သော ဇိမ်းဧကရာဇ်ပါပဲ။ သူကဘယ်လိုလုပ်ဒီရောက်။ အတွေးဖြင့်မဆုံးသေး ကားတံခါးဖွင့်ပြီးထွက်လာတဲ့ တုမနှိုင်း။
