My Only Exception (Slow update)

Chapter33 - Keep that in mind

Breathing in Your grace.

Breathing out Your praise.

~Enjoy. Don't forget to vote and comment. :))

Cha's POV

Nakalipas na ang ilang linggo at naging maayos naman ang lahat. Gumaling na si Vince ng tuluyan at bumalik na siya sa pagttrabaho. I'm glad that he's okay now. I'm glad to see na hindi na siya nakatambay sa bahay which means less chance na magkakausap kami ng matagal. However sabay kaming naalis sa umaga gamit ang kotse niya. Mapilit eh. Hinahatid niya na ako sa school ngayon para daw sigurado siyang sa school tlaga ang punta ko. Hay nako. >_>

Dahil sa pagliban ko ng isang beses sa school akala naman niya gawain ko talaga 'yun. Hmp.

Anyway, ayos lang din naman sakin kasi nkatipid ako kaya lang hindi ko makakasabay si Andrei. Kapag uwian ko na lang siya nakakasabay ulit. And he's spending time with Bianca more often which is not new but weird to me. Ewan ko ba. >_<

Matapos naman ng gabing sinabi niya na 'gusto niya siya lang'. Hindi na ako nakatulog ng husto. T_T

Hmm. Okay, just a few days that turned into weeks.

Hindi ko akalaing hindi ko natapos ang review notes ko nung araw na 'yun. Ni hindi rin ako nakapagsalita ng ilang araw sa kanya. Well, sino ba naman kasi ang taong magsasabi ng ganun basta-basta. And what does he mean by that? It takes awhile para makarecover ako sa sinabi niya. And I'm trying so hard para hindi maapektuhan ng mga tingin niya, ng mga sinasabi niya, ng kilos at galaw siya sa bahay at twing magkasama kami. And I'm also trying so hard to ignore him.

OA ba? Medyo intense kasi ang mga school works kaya puyat puyat din talaga. Haha. Well, ganyan talaga pag nag-aaral at malaking tulong ang sinabi ni Vince para hindi agad ako dapuan ng antok. Lalo kapag gabi at sa dining table ako gumagawa ng mga dapat gawin. Kabado at alerto lang kapag naririnig ko ang pagbubukas ng pintuan ni Vince. Baka kasi matripan na naman niyang umupo sa harapan ko. Naku. Talagang lalayasan ko siya pag ganun. >///<

Pero buti na lang dahil hindi niya 'yun ginawa. Medyo busy din kasi siya kasi hindi na lang siya nagsu-supervise ngayon since andyan na ulit ang parents niya.

To sum it up I survived the whole three weeks with him. Minsan niyaya niya akong lumabas at kumain sa labas. I agreed because it's free. ^_^

Friday ngayon at sabi ni Vince lalabas ulit kami para kumain. Sometimes it's nice to have him around.

Nagayos na ako ng sarili and he texted me that he's coming home any minute now.

Saan kaya kami ngayon? Hhmm.

I'm excited because there's food. Kyaah!

And it's free!!! \(*0*)/

Sa sala na ako umupo habang nagiintay. Hanggang sa nakarinig na ako ng tunog ng sasakyan. Andito na siya! Pero kalma lang Cha. Intayin mong magdoorbell siya tsaka mo buksan ang pintuan. Okay?

Hmm.

Ilan pang minuto ay nagring na ang doorbell. Dali-dali naman akong pumunta sa pintuan para buksan ito.

"Oh, hi Mia Charlotte." bati sa akin ng isang babae na di ko inaasahang makikita ko sa harap ng pintuan ko.

O_O

"Hi, Sophia."bati ko sa kanya at nakita ko si Vince na nasa likod niya. Ngumiti ako ng bahagya at pinapasok na sila.

He's with her?

Why is he coming home with her? >_>

"I see you're dressed already. I forgot to mention I'm bringing Sophia here."sambit ni Vince habang tinatanggal ang coat.