My Only Exception (Slow update)

Chapter9 - His heartache

"God is our refuge and strength, an ever-present help in trouble." Psalms 46:1

Cha's POV

"Hello Vince?"

I know I'm in big trouble.

'ASAN KA BA?!!!!'- sigaw ni Vince sa kabilabg linga at ang sakit sa tenga. >_<

"An-ano.." Bakit ba ganun ang tono ng boses niya?!

'ALAM MO BANG KANINA PA AKO NATAWAG SAYO?!'

"Teka, ano bang nangyayari sayo? OA mo naman kung makasigaw." Kainis. Kailangan niya ba akong sigawan??

Bigla na lang may tumigil na kotse sa likuran ko. Pagtingin ko, kotse ni Vince. Bumababa siya ng kotse na parang sisirain na niya ang pintuan.

"OA? PAMBIHIRA AKO PA ANG NASABIHAN NG OA?! Ang hirap sa inyong mga babae.. ARGHHH $#@%$" - Vince. Nakita ko na lang siyang napasipa sa gulong ng kotse.

"Vince, bakit ba ang init-init ng ulo mo? Ano bang problema?" Unang beses kong nakita si Vince ng ganito, ganun ba kabigat ang atraso ko sa kanya?

"PROBLEMA!? IKAW ANG PROBLEMA KO!KUNG HINDI KA DUMATING SA BUHAY KO, HINDI SANA AKO MAGKAKAGANITO!" Vince

"....." Ang sakit, parang may maliliit na karayom na tumusok sa puso ko..

Parang nanuyo ang lalamunan ko sa sinabi niya.

Ganoon na ba ako kapabigat sa kanya? na ituring na niya akong problema?

Oo, mgkaaway kami. Hindi kami magksundo pero ang umabot sa ganito ang lahat?!

"Kung ganun sana umpisa pa lang sinabi mo na agad. Hindi mo na sana pinatagal pa para umabot tayo sa ganito. Wag ka nang mag-alala, ako na ang bahalang magsabi kay Kuya.. yaan mo... bukas mawawala na din ang taong pinoproblema mo ngayon."

Pagkasabi ko nun tumalikod na ako at nag-umpisang lumakad palayo.Parang gusto kong umiyak nito.

A-ah. Akala ko ayos na kami,problema pala ako sa kanya.

Kahit kailan, nakakaasar talaga siya..

TSK. Ano bang iniisip ko na finally, everything between us is okay kahit na para kaming aso't pusa. Pero mali.

Maling-mali ako ng akala!

Bakit ba ganito ang nraramdaman ko!??

"Charlotte... " tawag sakin ni Vince. Pero kahit tawagan niya ako, hindi ako lumingon at patuloy ako sa paglakad.

Hindi ko kayang lumingon.

Hindi naman ako ganun kamanhid para hindi masaktan sa mga narinig.

At lalong ayokong ipakita na

mahina ako...

Ayoko talaga ng nararamadaman ko ngayon. TSK.

"Mia Charlotte, I am.. I am sorry."- sigaw niya. Medyo malayo na din ang nalalakad ko.

"Wala kang dapat ihingi ng sorry, naging honest ka lang." Sigaw ko habang nakatalikod sa kanya.

Hindi niya kasalanan, kasalanan ko 'yun kasi masyado akong umasa na ayos lang na kasama niya ako..

"No, Charlotte. makinig ka muna.. " Vince at hinawakan ang braso ko para iharap ako sa kanya. Medyo teary eyes na ko nito at 'wag sanang tumulo..

"Look, hindi ko sinasadya and I didn't mean those words.."- Vince na parang kalmado na ngayon..

"Vince, you don't need to explain. I get it. You hate me as I.. I hate you." inalis ko ang pagkakahawak niya sa braso ko at tumingin sa mata niyang nakatingin din sakin. Nagsimula na ulit akong lumakad palayo sa kanya.