My Only Exception (Slow update)

Chapter28 - Unlikely

Before I formed you in the womb I knew you, before you were born I set you apart; I appointed you as a prophet to the nations ~Jeremiah 1:5

Cha’s POV

Tsk.

Tsk.

Naiinis ako sa pinapakita sakin ni Vince.

Bakit ba siya ganito mag-react?

Ilang beses na niya akong sinisigawan ngayong araw and for what reason? Uggh. UNBELIEVABLE. Wala ba siyang tiwala sakin kahit katiting lang? At tska, nasabi ko na sa kanya na hindi isyu sa kuya ko kung magkatabi kami ni Andrei kasi nga may tiwala si kuya sakin at kay Andrei. MAHIRAP BANG PANIWALAAN YUN??

At isa pa! Kapatid ang turing ko kay Andrei! Kapatid! Baby brother pa nga dahil sa ugali ni Drei e. Si Bianca, hindi ko din alam kung bakit uneasy siya noong nabanggit ko ‘yun. Dahil ba sa first time niya matutulog sa sahig? Aissh. Pwede naman niyang sabihin ng ayos e pero hindi naman siya mukhang galit. Aissh. At ngayon, hinihila ako ni Vince na parang bata para magkausap kami. Kailangan pa bang humantong sa ganito ang sitwasyon? Aissh. Ayokong makipagusap  sa kanya ng kami lang. T_T

Nagpunta kami sa kwarto niya at kinuha ang susi ng kotse. Akala ko ay titigil na kami para mag-usap pero patuloy pa rin siya sa paghila sakin. Hindi niya ako binibitawan. >//>

“Teka, Vince.” Anas ko sa kanya. Lumabas na kami ng kwarto at naglakad ulit. He ignored my question. Dumaan kami sa kusina at nandun pa din sina Bianca at Andrei. SInundan nila kami ng tingin hanggang sa makalabas kami ng bahay.

“Vince, ano ba! Magsalita ka nga!” Pagpupumiglas ko at nabitawan niya ako. Tsk. Hindi ko ‘to nagugustuhan. Hindi pa rin siya nagsalita at hinila muli ako. Binuksan ang kotse at pinapasok ako.  

“Ano ba Vince? Hindi pa ba tayo dito mag-uusap?” Pagtanggi ko sa gusto niya. Saan pa ba kami pupunta ng ganitong oras?

“Just get in Cha!”- Vince. Bumilis ang tibok ng puso ko at agad akong tumalima sa sinabi niya. Kinakabahan ako.

Bakit ako kinakabahan?

Arrgh.