Mıntıka Dokuz Üç Çeyrek | Regulus Black + Açlık Oyunları

7: Gizemli Düğme

Onlarca ismin arasından Açlık Oyunları'na adı çıkan bir insan ne hissetmelidir bilmiyorum ama ben çok tedirgindim. Başta Evan Rosier, Alice Wilson, Valerie Collby, Bryden Hanford ve Amelia Mabelle White olmak üzere tüm haraçlar istedikleri kadar hırçın, vahşi; gururlu ve istekli görünsünler, bence herkes tedirgindi. Önümüzdeki on gün boyunca eğitim alacaktık ve Açlık Oyunları süresi boyunca işimize yarayacak, önemli çalışmalara katılacaktık. Sonrasında ise arena vardı zaten. Ölüm, kalan için de travma, vaat eden bir Muggle etkinliği bizi bekliyordu.

Tabii bundan önce, on günümüzü geçireceğimiz haraç merkezine getirildik. At arabasının önünde durduğu bina oldukça tuhaf bir binaydı. Gözlemlediğim kadarıyla, diğer Muggle yapılarına benzemiyordu ve zaten büyücü yapılarıyla da arasında uzaktan yakından alaka yoktu. Dış cephe sanki pencerelerle değil de aynalarla kaplıymış gibi görünüyordu ve bina çok yüksekti. Neredeyse bulutlara değiyordu. Dikkatli bakınca, mavi gümüş renkli ayna-pencerelerin arkasında hareket eden insanları görebiliyordum. Bu uğursuz görünümlü şeyin içinde yaşanabiliyor muydu? İçeri ilk adımlarımı isteksizce attım.

Binanın girişindeki zemin de tıpkı ayna gibiydi, kendimi ve diğer herkesi rahatlıkla görebiliyordum. Duvarlar arı kovanındaki petekleri anımsatıyordu ama gümüşi renkteydi. Dikkatlice bakınca rahatsız edici bir desen olduğunu fark ettim. Huylanmıştım. Başımı hemen giriş kapısının karşısında kalan geniş mi geniş, spiral merdivene çevirdim. Merdivenin basamaklarını birbirine bağlayan tahta ya da mermer parçaları yoktu ve basamaklar sanki büyü yapılmış da havada duruyormuş gibi görünüyordu. o merdivenlerden beyaz takım elbise giyen ve sarı saçlarını sımsıkı topuz yapmış bir kadın inerek karşımıza geçti.

"On gün boyunca eviniz olacak haraç merkezine hepiniz hoş geldiniz! Uzun bir yolculuğun sonunda nihayet buraya geldiniz; yorgun ve acıkmış olduğunuzu tahmin edebiliyorum. Bu nedenle, çok uzun tutmayacağım ve siz de lütfen kulaklarınızı iyice açın. Sizi buradan hemen katlarınıza göndereceğim ve bina arkadaşlarınızla kahvaltı yapacaksınız. Bugün eğitim olmayacak, yarın da dokuz buçukta kahvaltı saatinin bitmesiyle eğitiminiz başlayacak. Tüm binalar eğitime beraber katılacak. Acil durumlar dışında eğitime katılmanız önem arz etmektedir. Birinci kat, bir olduğuna bakmayın çok yüksektir, Slytherin, ikinci kat Hufflepuff, üçüncü kat Ravenclaw ve dördüncü kat Gryffindor öğrencilerine tahsis edilmiştir. Her katta bir ortak salon, kızlar-erkekler olmak üzere iki yatakhane ve yine kızlar-erkekler olmak üzere iki banyo bulunmaktadır. Haraç merkezinden dışarı çıkmanız kesinlikle yasaktır! Aynı şekilde, birbirinizin katlarında dolanmanız ve eğitim saatleri dışında haraç merkezinde dolaşmanız da yasaktır. Her bina katında barış muhafızları nöbet tutacaktır. Bir ihtiyacınız ya da bir sorununuz olması durumda onlarla iletişime geçebilirsiniz. Sorusu olan?"

Soru gelmedi ama Ravenclaw haraçlarından Vega Johnson isterik bir kahkaha atarak hem tüylerimi diken diken etti hem de tüm dikkatleri üzerine çekti. Bakışlarımızı ona çevirince durmadan önce biraz daha güldü, susunca parmak uçlarıyla gözlerinin altını sildi. Sanırım hepimiz yavaş yavaş deliriyorduk. Vega konuşmadan önce derin bir nefes aldı "Bizim ölümümüzü izlemek için bu kadar zahmete girmek yerine keşke yirmi üç kişi seçip, canlı yayında kurşuna dizseydiniz. Böylelikle daha az zarar etmiş olurdunuz."

Sarışın kadın, ona cevap vermeden önce iç geçirdi ve sakin bir tavırla "Öfkeli olmanızı anlıyorum." dedi. Hayır, anlayamazdı; bizim yerimizde değildi "Ancak öfkelenmenin, bağırıp çağırmanın bu andan itibaren size hiçbir faydası olmaz." Artık sinirleniyordu; yüzü hafifçe kızarıp gözle görülür bir şekilde kasıldı, sesi tonu sertleşti "Açlık Oyunları, sadece siz büyücüleri kontrol altında tutmakla kalmayacak, dünya çapında izlenecek ve merakla takip edilecek bir televizyon şovu olacak. Şimdi, derhal herkes katlarına!" Evan bir anlığına gülecek gibi oldu ama gülme isteğini öksürerek bastırdı. Keşke gülseydi. En azından daha az dikkat çekerdi.