WATTYS 2021 YARI FİNALİSTİ
Mıntıka Serisi'nin ilk kitabıdır.
Devam kitabı: Üçüncü Mıntıka
Mugglelar bir kez daha büyücü dünyasına ne kadar gaddar olduklarını gösterir. Bakanlık, Hogsmeade Köyü ve hatta Hogwarts. Büyücülere ait her yer işgal edilmi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sizi ve diğer tüm okurlarımı çok seviyorum. İyi ki varsınız! 💕 Başarılı çalışmalarım oldu ancak yazı hayatım boyunca ilk defa böylesine bir ilgi gördüm. Hep var olun 💚 #prayforyb yorumları duvarımda da devam ediyor. Mesaj atan, duvara yazan herkese ne kadar teşekkür etsem az 😊 Aşırı soft oldum; ağlamaya başlamadan önce buyurun YB'ye! -----------
-Katie-
Asanın çıt diye yere düşme sesiyle dikkatim çekildi ve dikkatle baktığım noktada Aurora, Regulus'u saçından tuttuğu gibi kalkanın dışına bağırdı "Black'i yakaladık! Zafer bizimdir!" O an elimde olsa kalkanın içinden geçer ve Aurora'nın canına okurdum ama o anki korkuyla elimi ağzıma götürerek ağlamak dışında hiçbir şey yapamadım ve Aurora konuşmaya devam etti "Burns, Potter, Lupin, Prewett ve Longbottom, buradan çıkmak için sadece bir dakikanız var. Sonrasında koşmaya başlasanız iyi edersiniz hatta siz en iyisi cisimlenin-" Regulus'a bakarken konuşması bir anda daha şeytani bir hal aldı "çünkü buraya orduyu çağırmaya hazırım!
Aurora aramasını yaparken birinin kollarını karnımın etrafında sardığını ve beni geri çektiğini hissettim. Kimin tarafından geri çekildiğimi bilmiyorum. O sırada gözlerim sadece Regulus'u görüyordu; etrafımdaki diğer her şey ve tüm insanlar karanlık bir dumanın içinde kaybolmuştu. Bunun ardından her şey rüya gibi gelmeye başlamıştı. Stüdyoya kadar geçtiğimiz yolları şimdi geri dönüş için kullanıyorduk. Ne yaptığımın bilincinde değildim, sadece diğerlerine ayak uyduruyordum.
"Bunu nasıl açıklayacağız?" Eve girdiğimizde duyduğum ilk cümle buydu. Soruyu James sormuştu ve ben dahil herkese 'bir şey söyleyin' dercesine bakıyordu. Boğuk bir sesle "Onu yenebilirdik!" dedim "Ne diye pes etti ki?.. Onu yener, oyunları da bitirirdik!" James anlayışla "Arkadaşları." dedi "Onun yerinde olsam, sanırım ben de aynısını yapardım... Öte yandan, Regulus'un arkasından ağlamak yerine şimdi onu nasıl kurtaracağımızı düşünmeliyiz. Öncelikle, büyüklere bunu açıklamamız gerekiyor... Merlin! Çok kızacaklar!"
"Kızacakları kesin ama öncelikli olarak daha sakin bir büyüğümüze söylersek, belki haberi verirken diğerlerini yatıştırmayı başarır." diye yorum yaptı Alice Prewett "Ve bunu hemen yapmalıyız. Bunun haber olacağına eminim ve bizim yerimize televizyondan öğrenirlerse, daha çok kızarlar." İç çekerek "En sakin büyüğümüz kim?" diye sordum. Aklıma kimse gelmiyordu. Doğrusu, üzüntü ve çaresizlikten kendi adımı bile unutmuştum bir anda.
"Bayan Rosier'a ne dersiniz?" diye sordu Remus. Aslında olabilirdi. Kadıncağız oğlunu kaybettikten ve tek kızını da Açlık Oyunları'na gönderdikten sonra sinir krizleri geçirmiş ve eninde sonunda ermişler kadar sakin ve huzurlu olmuştu. Alice "Hmm," dedi "olabilir ama acaba Rosierlar hala burada mı?" Kızları oyunda olan bir çiftin ekran başından kıpırdayabileceğini sanmıyordum. Remus "Bakalım." dedi "Eğer gittilerse de misafir odasında kimler kaldıysa ona göre tercih yaparız."
