The First Section Has a Secret

CHAPTER 13

*LYZANDER POV*
Maingat kong hiniga ang katawan ni beatrice sa kama ng makapasok ako sa loob ng kwarto. Nakaramdam ako ng awa sa kanya ng makita ko ang benda na binalot ko sa ulo niya. Ito ang tanging paraan para patagilin ang pagdurugo ng sugat niya sa ulo. Medyo nakahinga ako ng maluwag ng makaligtas siya sa kapahamakan. Magpapasalamat ako dahil tumigil na ang pagdurugo ng sugat niya matapos kong balutan ng benda ang ulo niya. Ligtas na siya sa ngayon ngunit hindi pa rin ako pwedeng maging kapante dahil 'di pa rin nalalayo ang buhay niya sa kapahamakan. Kailangan niyang magising para malaman ang totoo niyang kalagayan kung hindi siya magigising may possibilidad na ikamatay niya ito.

Tss...

Kung andito lang sana ako hindi sana 'to mangyayari sa kanya. Wala sanang masamang mangyayari sa kanya. Kung bakit ba naman kasi ang tanga ko hindi sana ito mangyayari sa kanya kong nagpaiwan ako sa mansion.

I admit to myself. Mahal ko si beatrice mula palang ng makita ko siya nung unang lipat niya sa first section. Halos diko mapigilan na hindi sumaya sa tuwing nakikita ko siyang masaya. Ngunit diko matanggap-tanggap na naunahan ako ni eathan diko inakala na magiging sila sa isang iglap, tang-ina. Naunahan niya ako kay beatrice.

Hindi ako papayag na maunahan ako ng iba dahil sa akin lamang si beatrice kahit ano man ang mangyari.

"Wake up.."bulong ko sa tenga niya. Maingat kong hinaplos ang maamo niyang mukha. Pinagmasdan ko ang maganda niyang mukha na mahimbing ngayon na natutulog. Ito ang kahinaan ko sa kanya ang matitigan ang kanyang imahe. Di ako nagsasawa sa kagandahan na meron siya. Ito rin ang dahilan kung bakit ko siya minahal ng ganito.

*BLAAGG*

Natigil ang pagtitig ko kay beatrice ng marinig ko ang pagbukas ng pinto. Napalingon ako at nakita ko ang mga kaibigan ko na kakapasok lamang sa kwarto. Lahat sila ay gulat na gulat except nalang kay eathan na parang balewala lamang.

"Anong nangyari? Ok lang ba si beatrice? Buhay pa ba siya?"sunod-sunod na tanong ni jacob sa akin

-_-

Ang daldal ng ugok na ito.

"Gago!"agad siyang binatukan ni tristan sa ulo."Humihinga pa si beatrice kaya buhay pa siya."

"Hoh! Mabuti nalang."

-_-

Tumabi ako sa gilid ng kama ng mapansin ko ang pag-upo ni eathan sa kama na hinihigaan ni beatrice. Kitang-kita ko sa sarili kong mata ang pag halik niya sa labi ni beatrice. Gusto ko siyang suntukin ngunit diko magawa ayoko kong mahalata ng kaibigan ko ang nararamdaman ko kay beatrice. Nilihim ko lamang sa kanila ang tungkol sa nararamdaman ko sa kanya.

"I'm sorryy.."rinig kong sambit ni eathan

Fuck!

Pinagmasdan ko lamang siya sa ginagawa niya ngunit diko masikmura. Nagseselos ako sa tuwing nilalambing niya si beatrice. Nagseselos rin ako sa tuwing hinahalikan niya si beatrice. Gusto kong ako lamang ang humahalik at lumalambing sa kanya dahil ako lamang ang tunay na nagmamahal sa kanya na hindi nabibigay ni eathan.

"Aalis muna ako."paalam ko sa kanila. Diko na kaya pa na pagmasdan si eathan. Kusa na akong lumabas sa kwarto. Diko na hinintay ang sagot ng mga kaibigan ko.

Pag natagal pa ako sa kwarto baka sumabog lamang ako sa selos.

*FAST FORWARD*

*MAXINE POV*
Maluha-luha ako habang nakatingin kay beatrice na mahimbing na natutulog sa kama. Awang-awa ako ng makita ko ang kalagayan ng besprend ko. Sobrang putla niya kaya natatakot ako na baka hindi na siya gumising. Kanina pa akong umaga naghihintay sa paggising niya ngunit hindi pa rin ito gumigising hanggang ngayon. Hindi na ako natutuwa sa nangyayari sa besprend ko. Baka paggising ko wala na siya at hindi ko 'yom makakaya dahil siya na lamang ang meron ako.