Herkes gibi normal, okula giden bir kız olduğumu düşünürdüm. Aslında hiç de öyle değilmiş. Böyle şeylerin sadece filmlerde olduğunu sanıyordum. Ta ki kendi gözlerimle görene kadar...
Başak Kaya, kendi halinde annesiyle yaşayan bir kızdı. Ancak kendi...
Yeni bir bölümle karşınızdayım. Bugün gizemli kişimizle tanışacağız. Iyi okumalar.
Havanın soğumasıyla içeri girdim. Nehir'in odasına girdiğimde konuşmalarını bitirmek üzere olduklarını gördüm ve yatağın üstüne oturdum. Nehir telefonu kapattı ve bana döndü. "Sen bugün iyi olduğuna emin misin?" Ses tonunda endişe vardı. Artık o sırada nasıl görünüyorsam.
Başımı sallamakla yetindim. Film bittikten sonra yatmaya hazırlandık. Nehir benim için yere yatak kurmuştu. Yatağıma uzandım ve telefonumu elime aldım. Bilinmeyen numarayla konuşmalarımıza baktım. Bunu gören biri deli olduğumuzu düşünebilirdi.
O numaraya bir mesaj attım. "Yarın ***** kafesinde saat 14.30 da buluşalım" Çok geçmeden cevap geldi. "Tamamdır"
Biraz daha telefonda oyalanıp uykumun gelmesiyle uyudum. Sabahleyin, bugünün cumartesi olmasından yararlanarak uzun bir süre uyumayı planlanmıştım ki aklıma buluşma geldi.
Nehir kalkmış olmalıydı. O her zaman erkencidir zaten. Hızlıca kalktım ve salona doğru gittim. Nehir televizyon izliyordu. Bana açıklama yapma gereği duymuş olacak ki "annem kahvaltıyı hazırlayıp ofise gitmiş acil bir işi mi ne çıkmış" dedi. Başımı salladım.
Biraz televizyona baktıktan sonra kahvaltı ettik ve ben eve gitmeye karar verdim. Nehir'e herşey için teşekkür ettim ve ayakkabılarımı giyip yola koyuldum. Saat 13.00 olmuştu.
Eve gittiğimde saat 13.30 olmuştu. Anneme bir arkadaşımla buluşacağımı söyledim ve hazırlamaya başladım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Başak'ın giydikleri)
Giyindim ve saçlarımı üstten topuz yaptım. Aslında hala kararsızlık içindeydim. Ya psikopatın tekiyse?...
Şüphe içinde kapının önüne gittim. Annemi öptüm ve ayakkabılarımı giyerek dışarı çıktım. ***** kafeye doğru gitmeye başladım.
Gittiğimde bir masaya oturdum. Oturur oturmaz bir garson hemen dibimde bitti. Arkadaşımı beklediğimi söyleyerek garsonu yolladım. O sırada bende kapıdan girenlere bakıyordum. En sonunda pes edip telefonuma bakmaya başladım. Bir anda masamda bir hareketlilik oldu ve biri "çok bekletmedim umarım Başak" dedi. Başımı kaldırdım. Beden bir iki yaş büyük bir çocuk oturuyordu karşımda.
"Artık bana birşeyleri açıklamanız gerek biliyorsunuz" dedim.
"Bana siz diye hitap etme, adım Emir"
"Pekala Emir anlat bakalım"
"Şimdi söyleyeceklerim sana garip yada inanılmaz gelebilir. Bir süredir seni takip ediyorum bunu yapmam gerekiyor çünkü. Ve evet bu sana tuhaf gelebilir zihin okuyabiliyorum. Olay da burada başlıyor zaten. Benim gibi özel güçleri olan onlarca kişinin gittiği bir okul var; Özel Güçler Akademisi. Senin de bazı güçlerin var. Henüz hiç birimiz bilmiyoruz ama öğrenebiliriz. Eğer bizim okula gelirsen orada güçlerini kullanmayı öğrenirsin. Söyleyeceklerim bu kadar. Özel gücünün olup olmadığından şüphe etme. Tüm özel güce sahip olan kişiler birbirini tanıyabilir yani hissedebilir diyebiliriz."
Şok olmuştum. Her zaman filmlerdeki karakterleri kıskanır, benim de bir özel gücüm olmasını isterdim. Demek varmış vay beee.
"Okulum ne olacak?"
"Onu biz hallederiz sen sorun etme"
"Oraya gelirim ama önce eşyalarımı hazırlamam lazım gel benimle istersen beklersin beni"
"Tamam hadi gidelim"
Bizim eve doğru gitmeye başladık. Anneme ne diyecektim kafamda toparlamaya çalışıyordum.
Sonunda eve geldiğimizde annemin yanına gittim ve ona söyleyeceklerim olduğunu söyledim. Ancak annem beni çok şaşırtacak birşey dedi;
"Bunları biliyorum Başak. Eskiden o okula bende gittim. Sana açıklamak için doğru zamanı bekliyordum. Ama demek ki doğru zaman gelmiş. Güle güle canım kızım. Orada mutlu olacaksın güven bana. "
Annemin dedikleriyle bir kez daha şokları yaşıyordum. Ona sıkıca sarıldım ve koşarak odama gittim. Bavulumu hızlıca hazırladım. Salona geri döndüğümde Emir ve annemin sohbet ettiklerini gördüm. "Hazırım"
"Tamam Başak öyleyse gidelim. Iyi günler Derya Hanım. "
"Görüşürüz çocuklar. "
Emir ile beraber yürümeye başladık. Bu arada ne çok yürüyorum onu farkettim. Emir'e nereye gittiğimizi sordum.
"Şu ilerideki **** ormanına gidiyoruz"
O ormanda birşey yoktu benim bildiğim.
"Sadece özel güçleri olanlar o okulu görebilir. "
"Aklımı okumaktan vazgeçer misin?"
Omuz silkti sadece. Ormanın girişine yaklaşmıştık. Beni, Başak Kaya'yı neler bekliyordu acaba? Şimdi öğrenecektim. Yeni bir maceraya atılıyorudum. Itiraf ediyorum çok heyecanlıydım.
Bir bölümün daha sonundayız 576 kelime oldu. Yorumlarınızı bekliyorum lütfen bol bol yorum yazın. Bir sonraki bölümde görüşürüz ama önce bir sorum var sizlere
