Herkes gibi normal, okula giden bir kız olduğumu düşünürdüm. Aslında hiç de öyle değilmiş. Böyle şeylerin sadece filmlerde olduğunu sanıyordum. Ta ki kendi gözlerimle görene kadar...
Başak Kaya, kendi halinde annesiyle yaşayan bir kızdı. Ancak kendi...
Biraz beklettim sizi (yine). Ama derslerim olduğu için yazmaya vaktim olmadı. Lütfen kusuruma bakmayın. Bu bölümde sizlerden bir şey isteyeceğim. Acaba rica etsem her okuyucum birer oy atabilir mi? Inanin çok sevinirim. Ayrıca yorum yapmayı da unutmayalım. Iyi okumalar.
"Neyin peşindesin Sude? "
"Hiçbir şeyin. Ayrıca bu seni ilgilendirmez."
Ne diyebilirdim ki? Yanımdan geçerek odasına doğru gitti. Okul, yarın bizleri evlerimize gönderiyordu. Bir haftalık bir tatil olduğu söylendi. Dinlenmek için iyi olacaktı aslında.
Ertesi Gün
Bugün evlerimize gidecektik. Gerçekten çok heyecanlıydım. Bayağı bir süredir annemi görmüyordum. Valizimi hazırladım. Ezgi'nin de işini bitirmesiyle odamızdan çıktık.
Emir ve Kaan alt katta bizi bekliyordu. Beraber okulun servis otobüsüne bindik. Hepimizde birbirimizin numarası olduğu için haberleşmek üzere evlerimizin önünde ayrıldık.
Karşımda evim duruyordu. Sıcacık, sevinçlerimi ve üzüntülerimi yaşadığım yuvam. Kapıyı tıklattım. Annem kapıyı açtığı gibi bana sarıldı. Bende ona sıkıca sarıldım ve valizimi alarak içeri geçtim. Evimi ve tabiki annemi çok özlemişim.
Koltuğa oturdum. Annem de karşıma geçti.
"Nasılsın kızım? Akademiyi nasıl buldun? Bana gelen bilgiye göre 5 elementi kullanabiliyormuşsun."
"Iyiyim anne. Evet akademi çok güzel ve senin de dediğin gibi 5 element kullanıyorum. Bu arada Ezgi diye bir oda arkadaşım var. Çok iyi bir kız. Ayrıca Kaan diye bir arkadaşım var. O da çok iyi biri. Ikisini de çok seviyorum. Bir de..." biraz duraksadığımı ben bile farketmiştim. "Abimle tanıştım. "
"Demek tanıştınız. Başak, kusurumuza bakma lütfen. Babanla seni üzmemek için söylemedik. Emir sana olayı anlatmıştır. Şanslıydı ki su güçleri vardı. Olmasaydı... bunu düşünmek bile istemiyorum."
"Anladım annecim. Bu arada olay demişken bizde birçok şey yaşadık. Hadi gel mutfakta bir şeyler hazırlarken anlatayım."
Kalktık ve mutfağa gittik. Ben bir andan kendime yiyecek bir şeyler hazırlıyordum, bir andan da sandalyede oturmakta olan anneme herşeyi anlatıyordum.
Ona en başından Savaş'ı, buz gücümün ortaya çıkışını, Ezgi'nin güçlerini kaybedişini ve Emir'in güçlerini paylaşmasını... herşeyi anlattım.
Annem de en az benim kadar şok olmuştu. En sonunda bu konuyu kapatmaya karar verdik. Yemeğimi yerken telefonuma bir mesaj geldi.
Sister♡ "~KANKALAR~" grubunu kurdu.
Ah Ezgi ah. Biliyordum bunu yapacağını. Bizim Ezgi tam bir grup delisidir.
Kankim Kaan: Selam gençler grup kurulmuş bakıyorum.
Yakışıklı Abim: Aynen öyle. Bu akşam bir yere mi gitsek?
Sister♡: Bana uyar.
Siz: Bana da uyar açıkçası. Nereye gideceğiz?
Sister♡: Lunapark?!
Siz: Evett. Çok güzel fikir.
Yakışıklı Abim: Başak çocuk musunuz?
Kankim Kaan: Abi gidelim işte ya. Eğleniriz hem.
Yakışıklı Abim: Iyi peki peki.
Sister♡: Oleyyy
Gruptan çıktım ve annemin yanına, salona gittim.
"Anniş bizimkilerle lunaparka gidebilir miyiz? "
"Sizinkiler?"
"Işte Ezgi, Kaan birde Emir."
"Tamam kızım gidin ama dikkat edin. "
"Yaşşa sen" diyerek odama gittim. Bir sweet t-shirt ve kot giydim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Annemi son kez öperek evden çıktım ve otobüs durağına ilerledim. Biz oraya Ezgi ile gidecektik çünkü evlerimiz yakındı. Lunaparkta Kaan ve Emir ile buluşacaktık.
Ezgi de durağa geldikten 5 dakika sonra otobüs gelmişti. Kısa bir yolculuğun ardından lunaparka gelmiştik. Kaan ve Emir'i görünce yanlarına gittik. Hepimiz birkaç jeton aldık ve topluluk kararıyla ilk önce balerine bindik. Daha sonra erkekler gondola binmek istedi. Ezgi de onlara katıldı ama ben hala binmemekte ısrar ediyordum. Emir ise abiliğini (!) konuşturuyordu.
"Başak, burda ben yani abilerin kralı varken sana birşey olmaz merak etme."
"Allah Allah." Dedim. Ezgi de artık ısrar etmeye başlamıştı.
"Hadi ama Başak çok eğleneceğiz. Israr etme artık. "
"Iyi madem siz öyle diyorsanız..."
"Şükür. "
Gondola bindik en sonunda. Biraz korkunçtu ama itiraf etmeliyim bir o kadar da eğlenceliydi. Sonunda jetonlarimiz bitince evlere dağıldık.
Eve varalı 20 dakika olmuştu ki Kaan aradı. Sesi çok endişeliydi.
Annem de beni duymuştu. Bana dehşete düşmüş bir şekilde bakıyordu. Hemen üzerimize bir şeyler geçirdik ve evden çıktık. Annemin kapıyı kitlerken elleri titriyordu. Benim de ondan aşağı kalır yanım yoktu.
**** hastanesine geldik ve Ezgi ile Kaan'ı bulduk. Emir'i ameliyata almışlardı. Hepimiz ağlamaktan bir hal olmuştuk.
En sonunda doktor ameliyathaneden çıktı ve yanımıza geldi.
"Emir Uysal'ın yakınları siz misiniz?" Emir'in üvey ailesinin soyadı Uysal'dı. Biz ağzımı açamıyorduk. Ez sonunda Kaan "evet" diyebildi. Doktor bizlere şöyle bir baktı ve konuşmaya başladı.
"Hastamız arabada sıkışmış. Kurtarıldığında güçlükle nefes alıyordu. Elimden geleni yaptım. Kusura bakmayın gerçekten çok üzgünüm. Hastayı kaybettik."
Bir bölümün daha sonundayız. Alttaki yıldıza basmak bir dakikanızı bile almaz. Lütfen yıldıza dokunur musunuz? Sağlıcakla kalın. ♥♥♥ Seviliyorsunuz.
Yıldıza dokunmayı unutmayalım lütfen. Benim için çok önemli.
