Dost Ateşi

Anılar

Canlarım gecikme için lütfen kusura bakmayın ama normal günler geçirmiyoruz. İş yerinde işler karıştı ve ben eskisinden daha yoğunum. Sonra sokağa çıkma yasağı da gelince tam üstüne geldi. Ben evimde kalmıyorum, ablamda kalıyorum artık. Evi uzakta, işten çık eve git derken vaktim yolda geçiyor zaten. Sokağa çıkma yasağı da beni çok geri itti. Çalışmaya devam ettik ve daha yoğun olduk. 

Gerçekten üzgünüm ama bu virüs her şekilde benim işlerimi böldü.Gün içinde buraya giremiyorum bile ki yazmak bir kenara kalsın..Çok çok üzgünüm.

Anlayışınıza sığınıyorum. 🙏🏻

DİĞER YB HAFTAYA CUMA. Keyifli okumalar.. 💖

*-*-*-**-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-**-*-*-*

Bu gece için Doruk, önce onu sonra da Nehir'i evinden almıştı. İkisi önde, Nehir arkada gidiyorlardı şimdi. Genç kadın elindeki telefonundan sosyal medya hesaplarını kontrol ederken bir yandan da öndeki ikiliye bakıyordu. İkisininde yüzü gülüyordu neyse ki. Şu olumsuz hava ortadan kalktığı için o bile mutluydu.

"Tebrik ederim bu arada. Nihayet doğru bir karar verebildiniz."

"Teşekkürler." dedi Doruk gülümseyerek. Açıkçası şu an Nehir bile ona çok sempatik geliyordu. Naz ile beraber olmak, sorunsuz olmak onu alabildiğine mutlu bir adam yaparken de daha azı beklenemezdi.

Bu gece için Naz'a söz vermişti üstelik. Bir sorun da çıkmayacaktı. O ukala her ne söyleyecek olursa olsun cevap vermeyecek, güzel bir gece olmasını sağlayacaktı.

Herkesin umduğu buydu.

Üç arkadaş restorana geldiklerinde bu gece ne kadar kalabalık bir ortamda yiyeceklerini gördü. Bu kadarına gerek yoktu gerçi. Doruk içeriye iki hanıma öncelik vererek girerken hanımlar da ceketlerini çıkarıp vestiyere bıraktı. Çetin'in henüz gelmediği masada olmamasından belliydi. Üç arkadaş masaya geçti. 

"Geç kalmış. İnsanın biraz saygısı olur."

"Ne konuşmuştuk?"

Doruk bir şey demedi daha fazla. Ancak hiç gelmese de olurdu. Lütfen öyle bir saygısızlık yapsındı. O adamla bir arada olmak istemiyordu. Eline dokunan eli hissedince bakışlarını yanındaki kadına çevirdi. 

"Gözüm senden başka kimseyi görmüyor."

Sessizce söylenmişti bu sözler ancak onda yer ettiği kesindi. Gülümsedi genç adam. O öyle söylediğinde işte her şey anlamını yitiriyordu zaten. 

Onları göz ucuyla izleyen Nehir de "Siz böyle dikkat çekmediğinizi zannediyorsanız yanılıyorsunuz." dedi. "Hani kimseye bir şey söylemeyecektiniz?"

"Söylemeyeceğiz."

"Pek öyle durmuyor ama." dedikten sonra Doruk'a  baktı. "Bu konudan sen rahatsız değil misin? Çok istekli duruyorsun halbuki."

İkisi de sesini çıkarmadı bu soru üzerine ama Naz'ın bakışları Doruk'un üstündeydi. O da açıkça ne düşündüğünü merak ediyordu. Şimdilik tamam demişti ancak aklından başka bir şey geçiriyor muydu bilmiyordu. 

"Bu seni niye bu kadar ilgilendiriyor?"

"Merak. "

"Etme."

Nehir cevabını almıştı aslında. Naz'a baktığında bakışları karşılaştı. Ona manidar bir tebessüm etti. Belli ki Doruk da bu durumdan hoşlanmıyordu. 

"İyi akşamlar." dedi birden çok hoş bir ses. Hemen yanlarında biterken "Kusura bakmayın geciktim." diye ekledi ve hepsiyle görüştü. Ardından Nehir'in yanına otururken de hanımlar önemli olmadığını dile getiriyordu.