Dost Ateşi

Yalnızım

Merhaba, umarım bölümü seversiniz çok tatlı oldu. DİĞER YB HAFTAYA PERŞEMBE gelecek. 

NOT: Hikayenin son sahnesinde zaman atlaması var ama o zamandan öncesini yeni bölümde okuyacağız merak etmeyin. 

Medya da ki şarkı Defne'mizin. Onu anlatan bir şarkı.💔💔

💕💕💕💕💕💕

"Biz birlikteyiz."

    Herkes şaşırmış gözlerle onlara bakarken Doruk'un da bir gözü babasındaydı. Tahmin ettiği gibi şaşırmıştı ancak ilk şaşkınlığını sessiz kalarak atıyordu. O yüzden gözlerini diğerlerine dikti. Annesinin yüzünde gördüğü şaşkınlık ve tebessümdü. Bu istemsizce onu da gülümsetti. Onun memnun olmayacağını düşünmemişti zaten. Sonra gözleri Leyla teyzesine kaydı. O cidden şaşırmışa benziyordu ancak olumsuz bir duruşu yoktu. 

Defne'ya baktığında ise onun hiç şaşırmadığını ve kollarını göğsünde birleştirerek onlara sabit bir bakışla baktığını gördü. Kendi kaşları çatıldı. O neden şaşırmamıştı, biliyor muydu?

Onun aklındaki soru işaretlerini gideren ise tam da o an Defne oldu. Bu şok ifadesinden insanları bir an önce kurtarsa iyi olurdu, sıkılmıştı. 

"Nihayet söyleyebildiniz."

"Sen biliyor muydun?"

"En başından beridir şüpheleniyordum. Yakın zamanda da netlik kazandı."

Naz'ın kaşları havaya kalktı. Aslında o kadar da dikkat etmişlerdi ancak bir işe yaramamıştı anlaşılan. Sadece onun tavır almasından korkuyordu şimdi. 

"Herkesle aynı anda öğrenemezdim değil mi?" 

Yeniden sessizliğe gömüldü herkes. Kimseden ses çıkmazken Defne de daha fazla bu duruma katlanamadı. Gerçekten sinirleri dünden beridir bozuk haldeydi, şimdi buradakilerin şaşkınlıktan kurtulma çabalarını izleyemezdi. "Kimse transtan çıkamadı, ben gidiyorum. Mutluluklar."

"Ne zamandan beri?" diye soran Naz'ın babası Levent Bey'di. Hem dikkatleri üzerine çekmiş hem de Defne'yi susturmuştu. 

Naz babasına baktı. "İki ay."

"İki ay.. Bundan neden en başında haberimiz olmadı?"

"Kimseye söylemek istemedik çünkü."

"Neden, emin mi değildiniz?"

"Hayır Levent amca." diye araya girme ihtiyacı hissetti Doruk. Naz'ın cesaretinin sarsıldığını görmüştü birden. "İkimiz de emindik fakat önceliğimiz bu değildi. Her şey sonrasında netleşti." 

"Nedir netleşen?"

"İşler." diyerek konuya giriş yaptı Cem Bey de. Bu ana kadar susmuş, artık konuşma sırasının geldiğini düşünmüştü. Yüzündeki memnuniyetsiz ifade ise herkes tarafından fark edilir vaziyetteydi. "Akılları o kadar çok şirket işleriyle doluydu ki kendi meseleleriyle ilgilenmediler bile. Tek düşündükleri şirketti." 

"Menfaatlerimizi düşünmek önceliğimizdi ve bunun doğruluğunu seninle tartışmayacağız baba."

"İsabet olur."

"Lütfen.." dedi Efsun Hanım. Daha fazla sessiz kalamamıştı. Eşi ve oğlunun tartışmasını istemiyordu. Ortalığın gerilmesine de gerek yoktu. "Çocukları köşeye sıkıştırmanın alemi yok. Çok güzel bir şey açıkladılar. Doğrusu ben bu karardan çok memnun oldum. Küçüklüğünüzden beridir sizin ayrılmayacağınızı biliyordum, geleceğinizi beraber planlar mısınız diye emin olamazken şimdi bunu söylemeniz beni çok mutlu etti çocuklar."