WHEN TWO BROKEN HEARTS COLLIDE [ON GOING] (EDITED)

CHAPTER 17: "SMALL WORLD HUH"

  Lhaiels's POV

   
    "I can't imagine you're grandmother can do this to me!," sambit ni Mommy habang pabalik-balik na naglalakad sa salas ng bahay ni Lola.
  "Of all people? Me??,"

  Halos isang oras na akong nakikinig sa mga rants ni Mommy kay Lola. Napahawak ako sa sintido ko dahil unti-unti ng sumasakit ang ulo ko.

   "Mom,it's just a cookie!," iritadong tugon ko habang pinanunuod siya sa paglakad niya.

   "Yes it's just a cookie,but it was MY cookies!," nangingilid ang mga luhang turan niya. Napabuntong hininga ako. Hindi ko na alam kung ano pa ang gagawin ko kay Mommy.

  "Mom pwede ba kumalma ka,"
exasperated na sambit ko.
 
  "No Lhaiel! Hindi ako makakapayag na sabihin ni Mama na hindi masarap ang cookies ko!!," nanlalaki ang mga matang sambit niya.
 
  "Come on Mom,drop it," sabi ko nalang bago sumandal sa bangkuan na inuupuan ko at tumingin sa kisame.
Talaga naman kasing hindi maganda ang lasa ng cookies niya.
 
  "No! Tell your friends to pack their things! We are leaving this. . .," iniikot niya muna sa paligid ang paningin just to emphasize her disgust bago ituloy ang sinasabi.
  "This stinky and dirty house!,"

  "Mom? Don't be such a drama queen----," natahimik ako ng mag-sink sa utak ko ang ibig niyang sabihin.

  We're leaving this house? Meaning... We are free from those dirty chores?

  "You know Mom,you're right," sambit ko bago tumayo at akbayan si Mommy. Sorry Lola but I need to do this.
  "Kahit talagang hindi masarap ang cookies mo,sana nakita ni Lola ang effort mo,"

  "Yon nga ang kinasasama ng loob ko anak," tugon ni Mommy habang umiiyak. Napailing ako at napapangiti at the same time. I feel bad for doing this though,but I need to get my friends out of this house. Ilang minuto ko ding inalo si Mommy at tinanong kung sigurado bang gusto niyang umalis dito at ang sagot niya palagi ay oo. Kaya pagkatapos ko siyang ihatid sa sarili niyang kwarto para mag-ayos ng gamit ay nagmadali akong puntahan sila Ajay para ibalita na hindi na namin kailangan pang magpakain ng hayop dahil aalis na kami ngayon. Naabutan ko silang nagkukwentuhan sa may veranda. Daig pa ni Ajay at Rev si Flash sa bilis ng sabihin ko na aalis na kami. Mabilis silang nagtungo sa kanikanilang kwarto para ayusin ang kanilang mga gamit.

  "What's going on?," tanong ni Angel ng makitang nagmamadali sila Ajay at Rev.

  "We're leaving," sagot ko.

  "Already?? But--,"

  "Sige maiwan ka," sabi ko bago tumalikod para hanapin si Rain at Roby. Narinig ko pa ang pagpadyak niya sa sahig bago ako makalabas ng bahay. Tss! Brat!

  Nagtungo ako sa garden ,nagbabakasakali na nandon ang dalawa dahil wala naman ang mga ito sa kanilang kwarto pero wala din sila doon. Papasok na sana ako sa loob ulit ng bahay ng mahagip ng mata ko ang kubo malapit sa kulungan ng mga manok. Nakasindi ang ilaw doon at mula dito ay tanaw ko na may dalawang tao ang naroroon. Naglakad ako patungo sa kubo.
What the hell are they doing in there?

    "Pack your things we are leaving," sambit ko ng makalapit ako sa kanila. Napansin kong nakayuko si Rain at namumula ang ilong nito.
  "Wait? Rain are you crying?,"

  "No man, I'm fine..  Really," sagot nito bago magpunas ng mata. Binalingan ko si Roby at mahinang tinanong kung anong drama ni Rain.

   "He just got rejected by Angel," sagot nito sa Akin.

  "Yeah, that little pretty girl!," napalingon akong muli kay Rain ng magsalita ito at mag-angat ng paningin.
  "Gusto daw niya ay koryano na may pink na buhok!!,"