Gölgelerdeki Sessizlik

Bölüm 8 - Bitter/Better Friendship

KARLA

Göğsünde yatarken içimde yükselen heyecanımı daha fazla tutamıyordum. Kafamı göğsünden yukarısına boynuna doğru kaldırdım.

Gülüşme sesleri, kapı sesi

İkimizde kalakalmıştık. Romi'nin üstünden kalkmaya çalışırken beni itmesiyle yanındaki boşluğa düştüm. Neye uğradığımı anlayamadan hızlıca üstüme çeki düzen verdim. Daha fazlasını yapmaya vaktim olmadan içeri girmişlerdi. Romi kucağına yan koltukta bulunan şalı örtmüştü. Bense son dakika elime geçirdiğim bir kase çerezle koltukta Romi'den oturabileceğim en uzak noktaya yerleşmiştim.

"Hoşgeldiniz" dedi Romi, her şey normalmiş gibi. Ben de elimdeki kaseyi yerine bırakarak ayağa kalktım. "Merhaba." dedim gülümseyerek sanki gelmeleri iyi olmuş gibi, sanki daha heyecanlı yapacak bir şeyimiz yokmuş gibi.

İlk önce Sava atıldı. "Ben onlara dedim." Arkasında durmakta olan Timi ve Yonaşi'yi gösterek "Onlar tutturdu uykumuz var, karnımız aç. Sızlanıp durdular. Hatta daha erken geliyorlardı da ben engelledim." Kahraman edasıyla göğsünü gere gere konuşmuştu. Sava'nın konuşmasını aldırmadığı her halinden belli olan Yonaşi tepkisiz en arkada duruyordu.

Timi bir adım atarak Sava'nın yanına geçti. Ellerini omzuna koymadan önce Sava'nın öne yalpalamasına sebep olacak kadar sert vurmuştu sırtına. "Gördüğün gibi birbirimizin arkasını kollayan bir grubuz biz Karla. Tanışmıştık ama o gün çok karanlıktı. Ben Timi." dedi el sallayarak. "Evet arkadaşlığınıza özenmemek elde değil. Hepinizi tanıyorum artık." Parmağımla işaret ederek "Timi, Sava ve şu an orada olup olmadığından emin olamadığım da Yonaşi." dedim.

Sava kahkahalar içinde arkasına dönerek "Hey seni yiyecek hali yok ya neden yabani gibi duruyorsun orada?" dedi. Yonaşi Sava'nın bu yorumuna sadece bana kendini gösterek tepki vermişti. "Karla olmayabilir ama Romi'den şüphelerim var. Şu bakışlara bak." dedi Timi yapmacık korku dolu sesiyle.

Kafamı Romi'ye çevirdiğimde sinirlendiğini anlamıştım. Ortamı yumuşatmak adına "Bizimle oturmak ister misiniz? Biz de daha yeni film izlemeye başlayacaktık zaten, değil mi Romi?". Romi'nin yüzündeki isteksizliği görmezden gelerek "Hadi ama kırmayın beni. Hem isterseniz filmi boşverip sohbet ederiz. Beraber güzel vakit geçiririz." dedim.

Çocuklar cevap vermek yerine Romi'ye bakıyorladı. "Niye zebani gibi dikildiniz orada. Otursanıza." Romi'nin bu cevabı ortamı gerse de ben gülümseyip "Hadisenize." diyerek onları harekete geçirmeye çalıştım. Sava yapmaya çalıştığımı anlayarak bir anda ellerini çırptı ve "Harika!" diye bağırdı. "Odamda sakladığım şarabı getireyim. Karla seversin değil mi?" Ona minnettar bir bakış atıp "Bayılırım." dedim. O sırada Timi yanımızdan koşarak ayrılan Sava'nın arkasından "Sakladığım mı dedi o. Vay be... Ben de yakın arkadaşız sanıyordum." diye söylendi. Sonra da arkasında duran Yonaşi'ye dönerek "Senin bundan haberin vardı değil mi? Hah ifadesiz suratından da anladığım üzere vardı." Sonra bana doğru yaklaştı ve "Bunu görmeni istemezdim." dedi alay ederek. Romi'nin yanına oturmasıyla Romi'nin onu sertçe itmesi bir oldu. Birden sert birine dönüşmüştü. Yalnızken böyle biri olmadığını biliyordum.

Bileğimden tutan elleri beni çekerken "Hayatım, gelsene ayakta kaldın." demişti. Timi bir anda "Sen hayatım mı dedin?" diye bağırdı. Romi ani bir hareketle kucağında tuttuğu şalı Timi'nin yüzüne fırlattı. Arkamdan sessizce kıkırdayan Yonaşi'yi duyabiliyordum.

O kadar doğal gelmişti ki. Hayatım dediğini fark edememiştim. Suratımın kızarmasını belli etmemek için elinde şarap şişesiyle içeri giren Sava'ya çevirdim bakışlarımı. "Muhteşem bir şarap bu, ben seçtim diye demiyorum. Timi sen bardakları getirir misin ben bunu açarken?" Bakışlarını şaraptan kaldırıp Yonaşi'ye çevirdiğinde "Bütün akşam orda durmayacaksın herhalde. Gelsene." dedi. Ve gerçekten de Yonaşi Sava'ya itaat ederek yanda bulunan tekli koltuklardan birine oturdu. Sanırım Sava grubun gizli lideriydi.