His Touch (Book 1)

Chapter 7

Chapter 7

Napapaindak ako dahil sa tunog ng musika, dahil halos ka-edaran lang din namin nila Kuya ang mga co-workers niya ay ganito ka saya ang party. Ang mga Estamos lang naman ang naiiba ang edad dito.

"Haffai Jae, right?"

"Yes, why?"

"I'm-"

"Ah!" Napasigaw ako dahil may babaeng nakatayo sa likuran niya. Akala ko ay hindi na ako makakakita ng multo pero bigla na lang sumulpot ang isang ito.

Lumakas bigla ang tibok ng puso ko. No this can't be. Hindi ako mag e-enjoy kung ganito. Akala ko ba ay walang mga multo ngayon? Hindi ba puwedeng kahit ngayon ay lubayan nila ako?

"Hey!" Habol sa akin ng lalaki na gusto makipagkilala pero umiling ako at sumenyas na 'wag na siyang sumunod.

Tumakbo na ako paalis sa lugar na 'yon. Nakakatakot ang babaeng multo na nagpakita sa akin. Hindi ko naman aangkinin ang lalaki na 'yon bakit kailangan niya pa akong takutin? I just want to enjoy this night!

Tuloy-tuloy lang ako sa pagtakbo hanggang sa may mabangga ako,  napapaluha na ako sa takot. 

Minsan lang ako matakot sa mga multo na nakakasalamuha ko at dahil iyon sa pagiging mararahas nila. Desperates ghosts are the scariest because they can harm me.

"Let me go, please." Nanghihina kong sabi sa may hawak sa akin, hindi na ako nagbigay ng panahon na tignan siya. Nanginginig ang tuhod ko ngayon. Gosh. I hate being this weak.

"Haffai!" Sigaw niya kaya napaangat na ang ulo ko. L-Leie?

Tumingin ako sa likuran ko at wala na ang nakakatakot na babae.

I'm still in Leie's arms, hawak-hawak pa rin niya ako at hindi binibitawan. Mabilis na nagsi-patak ang luha ko, ngayon na lang ako ulit umiyak at natakot ng ganito.

"A-are you alright? May humahabol ba sayo?" Agaran niyang tanong pero umiling lang ako. Natatakot pa rin ako. Hindi pa rin matigil ang pagkabog ng dibdib ko. I can't breath.

"W-wala, wala." Mahinang sagot ko.

Who wouldn't be scared to a ghost without left eye? Who?

He helped me to stand up and then he hugged me, a comfort hug indeed. Hindi na ako nag-inarte dahil sobrang kinakabahan pa rin ako hanggang ngayon.

"Haffai? Xiemen?" Rinig ko ang boses ni Ate Caiohme kaya bahagya kaming naglayo ni Leie. 

"Don't think too much, Ate. Nabangga ako ni Haffai, she's running and crying," Aniya. Nakayuko pa rin ako hanggang ngayon.

"What? Who made you cry here? Did someone hitted you, huh?" Galit na galit na sabi ni Kuya Ashen. Agad akong umiling at nag hand gesture pa na 'hindi'.

"No, Kuya. Ate." Tumingin ako sa loob ng venue, sana lang ay makuha nila ang ibig kong sabihin. Hindi ako puwedeng maging straightforward dito dahil nandito si Leie.

"I excuse myself." Leie said, tumango na lang si Kuya Ashen sa kaniya. This night party isn't funny anymore. Hindi na ako natutuwa. Akala ko ay mag e-enjoy ako pero hindi rin naman pala. 

"Nakakita ka ba?"

"Yes, Kuya. I thought hindi na ako makakakita ngayon dahil mula kaninang sinundo ako ni Leie ay walang nagpapakita, not until I started to look around."

Napa-kagat labi naman si Ate Caiohme. Ito ang dahilan kung bakit hindi ako nakakasama sa night parties ni Ate Caiohme, noon ay kami palagi ang umaalis ng gabi para dumalo sa mga ganitong gawain sa US pero hindi ko na magawa ngayon because of my condition.

"Come here." Aya ni Kuya at niyakap ako.

"I'm sorry, Kuya Ashen, Ate Caiohme." I whispered.

Ayokong isipin nila na sinisira ko ang formal party na ito, ayokong mag-alala sila sa akin ng sobra at gawin nilang tapusin ng maaga ang party na ito dahil sa nangyari sa akin.

"Don't say sorry. Ate? Is it okay with you kung ngayong gabi kay Xiemen ko muna ilalapit si Haffai." Tugon ni Kuya. I wiped my tears and look at my siblings.

"Kuya naman, nakakahiya. Kahapon at kanina lang kami nagkasama ni Leie. Also, his sister is with him hindi naman ata maganda na makiki-epal ako sa kanilang dalawa."

"Shut up, Haffai Jae. Wala kang magagawa, sure Ashen Jiehne. Talk to him at sabihin mo muna na magiging busy tayong dalawa sa opening at meeting." Matigas na sabi ni Ate Caiohme. Madalas kaming mag-away ni Ate, but once she start being a dominant no one can stop it. Not even her boyfriend.

"Alright, then."

Hawak na ni Kuya ang bewang ko habang nakasunod lang sa amin si Ate. Pinili ko na ipikit na lang ang mata ko, I am not sure if the ghost is still here at inaantay lang ako.

I am still embarrassed right now. I'm too shy to face the guy from earlier, he might think that I shouted because I don't like him. It's not like that, though.

"Xiemen."

"Ashen.."

"Let's talk outside."

"Hmm, okay. Xiem, wait me here."

Pinaupo na muna ako ni Ate Caiohme, she did wave her hand to Xiem, Leie's little sister. Sa ganda ng batang ito ay aakalin mo na girlfriend siya ng Kuya niya. Hindi halata sa una na mag kapatid sila pero kapag nagtagal ay mapapansin na mag kamukha sila.

"Hi, Xiem! Can you entertain your Ate Haffai?"

"Sure, Ate Cai."

"Good girl, I'm out here be a good girl to your Ate Haffai, huh?" Ate said.

"Sure po." Doon ay umalis na si Ate Caiohme. Hindi pa rin mapalagay ang loob ko, punong-puno ako ng takot. Gabi rin kaya mas nadadagdagan ang takot ko. I don't know if I am safe today even though my family is here.

"Ate, are you okay?" Tanong ni Xiem sa akin at tumango lang ako. Tinabihan niya rin ako.

"Yes, I am."

"Kuya's right, Ate. You're so beautiful, you're gorgeous as goddess. No wonder why he-"

"Xiem Keie." Napalingon kami ni Xiem sa tumawag, it was Leie, calling his sister in a very cold voice.

Galit ba siya ngayon dahil sa bilin ni Kuya? I'm sure iyon lang din naman ang pinag-usapan nila.

Kaya ko naman kasing mag-isa. Pipikit na lang ako. I can ignore them, Johnson taught me.

"Yeah." Iyon na lang ang sinagot ni Xiem at dumistansya sa akin. Tumabi sa akin si Leie at nginitian ako.

Narinig ko ang impit na tili ni Xiem kaya napataas ang kilay ko bahagyang tumalikod si Leie sa akin at napatikom naman ang bibig ni Xiem. What's wrong with them? They can communicate through their eyes?

"L-leie, it's okay-"

"No, Haffai. No buts or whatever, stay here beside me." He simply said.

Tumango na lang ako, naririnig ko talaga ang impit na tili ni Xiem kaya napapatawa ako ng bahagya. Why is she like that?

"Is there any problem, Xiem?"

"Wala, Ate." Sagot niya lang.

Sabi ni Leie ay huwag ko na lang pansinin. I did what I was told.

Nararamdaman ko na ang gutom pero mas nararamdaman ko na ang takot. Hindi ako makakapunta sa unahan para kumuha ng pagkain dahil doon ko rin nakita 'yung multo kanina. I'm nervous to see her again.

"Let's eat." Aya sa akin ni Leie, hindi ko pa sana tatanggapin ang alok niya.

Even though I am hungry I just can't move myself to get some foods. Hindi talaga mawala-wala ang kaba ko.

"Stand up, now." Utos niya kaya tumayo ako, bigla niyang hinapit ang bewang ko at bahagyang nilapit ang bibig niya sa tenga ko.

"I'm with you. Stay calm." He said and leads the walk.

Lahat ng takot ko ay parang nawala, I suddenly feel safe with him.

Why is it like this?

--
SassyKylie