His Touch (Book 1)

Chapter 54

Chapter 54

Hinayaan ko muna ang sarili ko na umiyak, I am crying for I don't know reason fuck. I didn't expect na si Mill pa ang gagawa ng karumal-dumal na ganoon, Coffee guy was still lucky dahil buhay pa ang katawan niya, He's strong. Lumalaban siya.

Pinalis ko ang luha ko, Lumabas ako nang sasakyan ko at binuksan ang pintuan sa likuran, Para mas mabilis ko na mailalagay ang katawan ni Coffee guy.

I hope na matapos ko ito ngayon rin. Luminga linga ako, Walang tao. Siguro naman walang tao ang sasakyan na nakaparada sa di kalayuan sa gawi ko.

Hinanap ko pa muli si Coffee guy pero hindi ko na siya nakita, Wala na akong nakikitang mga kaluluwa na pagala-gala. Hindi niya ba talaga ako pwede samahan at tulungan? I need his hints.

I took a deep breath. "Go, Haffai." I said to myself. Muli akong luminga linga, Walang tao.

Kung tumawag na kaya ako ng pulis? Damn. No, No Haffai, You can do this by your own, by yourself. Wag ka nang mandamay ng iba.

Dahan dahan ako na nag-lakad patungo sa gate. Mabilis ko na nabuksan iyon dahil hindi na ito nagawang i-lock ni Mill kanina. I hate you for being you, Mill. Hindi ko akalin na ganiyan ka. Hindi na ako magtataka kung gagamitin mo lang ang babaeng kasama mo. I hope you won't kill her like what you 'almost' did to Coffee guy.

When I finally enter the abandoned driveway, Napalunok ako, Pinaghalong mabaho at freshener ang naamoy ko, He's hiding the bad scent through the freshener huh?

Sinara ko agad ang gate, Kahit na wala na si Mill ay hindi pa rin ako sigurado sa puwedeng mangyari. May kalakihan ang driveway, Dalawa ang sasakyan na nandito at hindi ko alam kung nasaan si Coffee guy. Damn.

Dumiretso agad ako sa likuran nang isang sasakyan at doon nag-tago. Kahit na walang tao ay kailangan kong mag-ingat. Sa lahat ng nagawa kong tulong ay ito na yata ang pinaka-nakakatakot para sa akin. This was too risky.

Parehas bukas ang likuran ng sasakyan, Dahan dahan kong binuksan ang sasakyan kung saan ako nakatago. Malalaking bag lang ang nandito. Huminga ako ng malalim at sa hindi malamang dahilan ay agad kong hinanlot sa kung saan ang isang plais. For what, Haffai?

Hindi na ako nagsayang ng oras, Lumapit agad ako sa likuran ng isa pang lumang sasakyan, Bukas ito kaya itinaas ko na lang, Nakita ko ang katawan ni Coffee guy, Agad akong napahawak sa bibig ko at nagtuloy-tuloy ang paglandas ng luha ko.

"C-Coffee g-guy." Usal ko nang makita nang buo ang itsura niya. Siya ang kasabayan ni Mill na nanligaw sa akin back then, Pero si Mill ang pinili kong maka-fling pero gumawa pa rin siya nang paraan para mapansin ko siya, He's a great guy that's why I didn't chose him, Hindi ko siya pinili dahil wala akong balak mag-seryoso noon tanging paglalaro ang nasa isip ko noon.

Ang daming scenarios na natakbo sa utak ko ngayon. Si Mill at si Coffee guy ang madalas na humaharap sa akin at sa mga kapatid ko. Ate Caiohme said, "Your suitors are there, Magkalaban talaga sila sayo, huh?"

I am not expecting this, damn. Bakit hindi ko man lang namukhaan si Coffee guy noong mga oras na kasama siya? Why?

Seriously? Hindi kaya ginawa ito ni Mill dahil sa sobra niyang pagka-obssess sa akin? Shit! He's damn crazy! He almost kill him! He didn't win me pero nagawa niya ito?

"I'm sorry." Wala sa sariling usal ko, Dahil sa akin kung bakit nag-kaganito si Coffee guy, As far as I remember his name was Rai.

"I'm sorry, Rai. I'm sorry. I told you not to love me because I can't hurt you but damn, Nasaktan ka pa rin nang ako ang dahilan." Bulong ko pa rin. When you stare at him, You can see how unconscious he is.

Nanghihina akong lumuhod sa harapan niya, He have so many scatches on his pretty face, Ang daming pasa, sobrang dami, nakita ko ang balikat niya at parang namamaga pa ito. Wait, Anong ginawa ni Mill kay Rai?! Did he just torture him? Gosh.

Maraming kalmot sa braso niya, He's wearing a sleeveless white shirt with a partner of normal shorts of a guy, He's not wearing anything on his feet. Mukhang tinanggal na.

Nakita ko ang ibang tusok nang kung ano sa tagiliran ng katawan niya, Tinanggal ko iyon at nakita ko na malalaking karayom iyon. What the fuck did Mill do to Rai?

Nababaliw na ba siya?!

Pinilit kong lakasan ang loob ko sa lahat nang nakikita ko, Tinanggal ko ang halos dalawampung karayom na nakatusok sa kung saan saang parte ng tiyan at tagiliran niya. This is damn torture.

Kagat-labi kong itinapon sa ilalim ng sasakyan ang mga karayom, Sumirit pa ang dugo sa isang tagiliran niya dahil iyon na ang pinakamalalim na baon ng karayom, Kalahati ng karayom ang nakabaon sa gilid niya kaya sumirit ang dugo.

I tried to slap his face lightly, Baka sakaling magising siya. Sa ayos ng itsura ni Coffee guy noong mga oras na nakakasama ko pa siya, Kabaliktaran nang Coffee guy na nasa harapan ko. You don't deserve this, Rai. I am so sorry. I am sorry for hating you.

Pinalis ko ulit ang luha ko at hinarap siya, Hindi siya nagri-response. I tried to pinch his hand for him to wake up but still no response from him.

"Rai, Wake up."

"Coffee guy. Hey,"

"Rai, Come on. Let's move, Tara na.. Open your eyes."

"Rai..."

Patuloy sa pag-tulo ang luha ko, Siguro kaya hindi ko siya nakilala noon na siya si Rai dahil hindi niya na rin sa akin ipinaalala, And his face was different from what he has.

I tried to pinch his hand once again but still no response, I took a deep breath. I tried my best to carry him, Naibaba ko siya at parehas na kami ngayong nakahiga sa sahig. Ang bigat niya, anong nangyari bakit bumigat siya ng sobra? Para akong pinahihirapan ng katawan niya. I have no choice but to pull his body, Sana lang ay walang tao ang nasa labas mamaya dahil hindi ko alam kung paano ang mag-explain sa kanila. Trespassing na ako at may nakuha pa akong katawan mula sa abandoned driveway na iyon. Gosh.

Hindi ko na talaga alam pero tuloy tuloy nang pumapatak ang mga luha ko.

Ibinaba ko ang katawan ni Rai, He's now lying on my lap. Awang awa ako sa itsura niya, Hindi pa rin mag sink in sa utak ko na dahil sa akin kaya siya nagka-ganito. Damn. He just loved me! Iyon lang! He doesn't deserve this.

I was about to carry his body when the gates open. Fuck.

Dali dali akong pumunta sa sulok kung saan ang pinakamadilim, Humigpit ang pagkakayakap ko sa katawan ni Rai at hinawakan ko ang kwintas.

Help.

Pinikit ko ng mariin ang mata ko at pinigil ang maingay na paghinga. Mahigpit akong nakayakap kay Rai at ganoon rin ang sa paghawak ko sa kwintas. Atleast for the last time, Hawak ko ang binigay niya sa akin.

Leie, Mahal kita. Mahal na mahal kita, Sorry to disappoint you, sorry if I hurt you, I'm so sorry.

Take me out here.Take me out.

--
SassyKylie

A/N: The song was perfect for this chapter. :(

-I feel bad for Rai but I also admire him for being a brave man.