His Touch (Book 1)

Chapter 47

Chapter 47

I woke up because of hunger. Hindi ko rin alam kung nasaan ako ngayon.

"Hello?" Tawag ko.

Nasa isang maaliwalas na kwarto ako ngayon, malinis at tahimik.

Wala ni isa ang sumagot kaya tumayo muna ako para tumingin ng makakasama, I hold my necklace. Hindi ko talaga alam kung nasaan ako pero para lang akong nasa unit ko dahil wala man lang bagabag sa akin.

Bago ako mawalan ng malay ay nakita ko pa si coffee guy na humihingi ng tulong sa akin. I'm not sure if this is Fen's place but I don't think so?

Nasa isang payapang bahay ako pero hindi ko alam kung kanino ito.

In this room, I can admit that I feel safe. Hindi talaga ako nakakaramdam ng kahit ano.

"Gising ka na pala."

"Omg!" Sigaw ko sabay hawak sa bibig ko.

I saw Leie standing in front of me, muli kong inikot ang buong paningin ko sa bahay na 'to. Tsaka ko lang napagtanto na kaniya nga ito, kaya pala wala man lang kahit na anong bagabag sa akin.

"How're you?" He asked like nothing happened.

"I'm good. Did Fen ask you to-"

"No one asked nor called me. I was about to get my things when I saw you unconsciously lying at that couch." He said.

Alam ko naman na may pagka-masungit siya pero dumoble yata ngayon.

Hindi ko pa rin naman nakakalimutan na ako rin ang dahilan kung bakit siya ganito sa akin ngayon.

"Ah,sorry. Sana hindi mo na ako tinulungan for sure someone will help me naman." Sabi ko pero tumaas ang kilay niya.

"What, Haffai?"

"I-"

"Alam mo naman na hindi kita kayang pabayaan." Sagot niya.

Hindi ako sumagot dahil doon. Alam ko naman talaga na hindi niya kayang makita na hindi ako okay. He's this protective and naturally sweet.

"Yeah. Alam ko naman iyon."

Umiwas na lang siya ng tingin sa akin sandali atsaka niya ako hinawakan sa kamay ko. Aangal pa lang sana ako pero tinignan na niya ako ng masama, hindi na ako umimik doon.

"Sit." He command.

Nandito kami ngayon sa kitchen niya, pinapaupo niya lang ako so sa tingin ko ay siya na ang magluluto para sa kakainin namin ngayon.

"Leie hindi na ako magtatagal-"

"Sit." Ulit niya.

Gusto ko pa sanang magsalita pero sinunod ko na lang siya. Nakakalimutan niya bang may girlfriend siya? Alam ba ni Zemirah na magkasama kami ngayong dalawa? Damn it hurts everytime I remember that he and Zemirah are officially in a relationship.

"Leie-" Tawag ko sa kaniya pero agad akong napatigil dahil bigla siyang lumapit sa akin.

Inayos niya ang upo ko at nilapit ang mukha niya sa akin kaya bahagya akong napalayo.

"Stay here with me." Sabi niya sabay balik sa pwesto niya para magluto.

I bite my lip, my heart is beating so fast right now.

Hindi ba't dapat si Zemirah ang nandito at hindi ako dahil si Zemirah naman ang girlfriend niya? Tinutulungan lang ba niya ako dahil kapatid ako ng kaibigan niya?

I focused on his back, his back was nice and his broad shoulders are so pretty to see.

I shook my head, here am I again secretly fantasizing him. Hindi ko matatanggi na lahat naman kasi sa kaniya ay kapuri-puri.

Gagalaw na sana ako pero napatigil ako sa tanong niya.

"Sit or Kiss?" He said while he is still busy cooking.

"Bathroom lang, excuse." Sabi ko.

"Here to my right side." He said.

Nasa kanan niya ang restroom at nasa kaliwa naman ang daan palabas ng bahay niya. Hindi ko naman talaga kailangang gumamit ng restroom, gusto ko lang na tumakas sa kaniya ngayon.

Bago ako bumaba sa high chair ay tumingin muna ako sa kaniya, nakatalikod pa rin siya sa akin. Kayang-kaya ko ng tumakas ngayon, isang takbuhan lang naman ay for sure makakalabas na ako.

Dahan-dahan kong tinanggal ang sandals na suot ko, tumingin muna ulit ako sa kaniya atsaka ako dahan-dahan na kumilos papalabas.

I didn't know escaping to him is this easy.

I tried to push the door but its locked, dahan-dahan akong lumapit sa isa pang pintuan pero naka-lock lang din 'yon.

I slightly curse to myself. Akala ko madali lang hindi pala.

Tumingin pa ako sa kabila at doon ko nakita ang isang pintuan na medyo nakabukas.

"Naikot mo na ba ang buong first floor?" He asked.

Sa kusina lang din ang bagsak ko, akala ko ang bukas na pintuan na 'yon ang daan palabas hindi naman pala.

"I'm just searching to ano..."

"Ano?"

"Nevermind." Sagot ko na lang sabay balik ng upo sa high chair.

He chuckled. "Sana sinabihan mo ako edi sana tinulungan kitang maghanap ng ano."

Tumingin lang ako sa kaniya. I know he's teasing me, panigurado din na ni-lock niya ang mga pinto para hindi agad ako makaalis.

Sabay kaming kumain, wala ni isa sa amin ang nag-salita kaya halos sabay lang din naming naubos 'yon.

"Uuwi na ako." Sabi ko.

"Haffai. Please stay with me." Bulong niya.

Tahimik ang buong bahay kaya ang simple at sobrang hina niyang bulong ay rinig na rinig ko.

"Kahit ngayon lang. Kahit bago lang ako umalis." Sabi niya pa.

I slowly feel my tears in my cheeks. Siya talaga ang kahinaan ko sa lahat.

--
SassyKylie