His Touch (Book 1)

Chapter 45

Chapter 45

I don't know what to feel now that Leie isn't around. In front of this glass wall of mine I can clearly see his empty space. It's now empty because he's not here anymore.

My siblings are not talking to me, they're not mad but they're still shocked. They even found out that Leie likes me but they didn't question that unlike before to the boys who tried to court me, palagi silang nagtatanong sa mga lalaking nagkakagusto sa akin pero hindi nila 'yon ginawa kay Leie.

I took a deep breath, wala akong ganang pumasok pero wala akong choice dahil kailangan kong gawin.

Walang pagsisisi sa akin sa desisyon na nagawa ko dahil alam ko naman na tama ang ginawa ko. Hindi siya madadamay kapag gano'n.

Kahit na ayaw kong siya ang maging special person ko ay wala akong magagawa dahil siya na talaga 'yon una pa lang, kaya gumawa na lang ako ng paraan para mapalayo siya sa akin at sa pahamak.

If only this isn't risky hinding-hindi ko hahayaan na mapalayo siya sa akin, kung hindi ako naaksidente baka wala akong problema na kinakaharap ngayon.

"Haffai?"

I looked to who called me and I saw Kuya Agust standing in front of me.

"Kuya..."

He sit beside me and he crossed his legs. "How are you? I know you're not fine but I just want to ask." He said.

"I feel empty." I honestly answered.

There's no reason for me to hide what am I feeling because even though I do that my face says otherwise.

"I see. Anyway napadaan lang ako para ibigay 'to sayo. Para daw sayo." Sabi niya sabay abot ng kape sa akin.

Before he leaves the room he gave me a peck on my cheeks and tapped my head. After he left, I looked at the coffee since there was a note on it.

"Drink this and enjoy." I read.

Naisip ko na si Leie ang nag-bigay nito pero para sa akin ay mali rin. I know this isn't from Kuya Agust nor Kuya Ashen, Kuya Agust will tell me if this is bought by him but he said this was from someone.

Hmm, maybe Ate Caiohme bought this one. Baka inutusan niya lang si Kuya.

Ibinalik ko ang tingin ko sa papel na nasa harapan ko, parang hindi ko kayang pirmahan 'to.

It was Leie's resignation letter.

Pag-pasok ko pa lang kanina ay ito na agad ang iniabot sa akin.

I hold my pen, my hand is still shaking. Alam ko sa sarili ko na hindi ko kayang pirmahan ito pero wala akong choice dahil ako ang unang kailangan na pumirma nito.

I was about to write when Kuya Ashen called. I gulp then I answered the call.

"Haffai." He said.

"Kuya..." I whispered.

His voice was so serious, there's no time for me to joke around.

"Tapos mo na bang pirmahan?" Tanong niya.

"No. Hindi pa." Sagot ko.

Alam kong seryoso na talaga siya ngayon, dahil sa akin kaya magre-resign si Leie, sobrang tagal na nilang nag-sama pero dahil lang sa akin mapapalayo siya sa nag-iisa niyang kaibigan.

"Okay." He said and ended our call.

Minutes after si Ate naman ang tumawag sa akin. Iniintay lang talaga nila ako.

"Anong balak mo sa papeles? Titigan?" Mataray na tanong niya sa akin.

"Ate..."

"What? Pirmahan mo na agad 'yan!" Sigaw niya sa akin.

Wala na akong nagawa kundi sundin ang sinabi niya. Mabilis kong pinirmahan ang papel, gustuhin ko mang umiyak ay hindi ko magawa dahil kausap ko pa rin si Ate.

"I'm done." I said.

"Ipadala mo na dito ngayon din, pipirmahan pa namin ni Ashen 'yan. We don't know what happened but I guess it was really intense so I won't ask anymore, mind that he will leave the company not because of what happened but because of you." She said and ended the call.

If I wasn't her little sister I will think that she's so rude to say that but she has a point, Leie will leave the company because of me because that's what I want. Sinusunod lang naman niya ang gusto ko.

I looked at the papers again and look at his space, wala ng gamit doon bukod sa lamesa at upuan niya.

It hurts. Masakit makita na wala na siya sa office namin ngayon, mag-isa na lang ako.

"Lady Haffai, naipadala na po sa CJE at AJE branch." Fen said and I nodded.

Nagkaroon kami ng meeting kanina pero mabilis ko lang din na tinapos 'yon dahil hindi rin naman ako makaintindi.

Pag-uwi ko ay wala akong ibang ginawa kundi umiyak ng umiyak, wala rin namang tigil ang luha ko kaya kahit na anong pigil ko sa sarili ko ay hindi rin ako matigil.

I can't stop thinking that Leie will leave this country, ayos 'yon dahil mapapalayo siya sa pahamak pero masakit sa akin na mapapalayo siya ng sobrang layo sa akin.

I wake up the next day with a bad stomach, sobrang sakit ng tiyan ko dahil naalalanko na hindi naman ako kumain kagabi dahil nakatulog na lang ako sa kakaiyak ko.

I looked at my phone and I saw the time there, lunch time na pala pero hindi pa rin ako nakaayos.

I messaged Fen that I wouldn't be able to go to work today, wala rin namang meetings ngayon so ayos lang.

"Haffai, may nagpapadala sayo iwan ko na lang dito!" I heard the secretary of this building said.

Paglabas ko ay nakita ko ang napakadaming pagkain na nasa lamesa ko.

Sa dami ng nandoon ay ang note ang pinaka-napansin ko.

"Eat." I read.

Mamaya ko na lang tatanungin ang secretary kung sino ang nagpadala nito.

Kumain ako kaunti atsaka nag-punta ng restroom para mag-ayos ng sarili, nag-linis din ako ng ilang kalat sa kwarto ko.

"You need to be strong. You made the right choice, you don't need to regret at all." I whispered to myself.

I'm encouraging myself para maiwasan ko rin na sisihin ang sarili ko, pagod na ako pero kailangan kong maniwala na ginagawa ko 'to para sa kaniya.

I promise after everything I will tell him every details he deserves to know just not now, alam kong hindi niya ako maiintindihan sa ngayon.

This is all for him, I am doing this for his sake.

Sa kabila ng mga ginagawa kong ito, pag natapos ko ba ang misyon ko mahal mo pa rin ako?

--
SassyKylie