Chapter 59.1

12 3 0
                                    

Chapter 59.1

Walang tigil ang mga luha ko, mahina rin ang pag-hikbi ko dahil ayokong magising siya dahil sa akin. Ito na lang din ang huling beses na makikita at mahahawakan ko siya ng ganito kalapit.

"You know what? I can't loose this necklace, hinding-hindi 'to pwedeng mawala sa akin." I whispered.

Pinunasan ko ang mga luha ko. "Hinding-hindi ko kakalimutan lahat ng memories na meron tayo, I will treasure everything."

"I'll keep everything to myself. I know to myself that I won't stop loving you but rest assured that you wouldn't be bothered by me, I will also fix myself. Ayoko ng maging miserable ulit." Kwento ko pa.

I slightly squeeze his hand. "I'll tell you everything now, Leie."

Huminga ako ng malalim atsaka ko ulit pinunasan ang luha ko. "Nung una, hindi talaga ako makapaniwala na may ganito akong kakayahan. Una sa lahat, hindi naman kasi talaga kapani-paniwala pero tinanggap ko lang kasi dahil din dito kaya ako buhay ngayon, this is my consequence to my second life." I said.

"Malaking milagro na rin daw na nagising pa ako after ng ilang taon ko sa comatose. That's why I accepted this ability not only because I have no choice but also because this is the consequence that I should face."

"I thought I would never feel and experience to be a normal person again, I thought I would never experience to be a normal Estamos again not until you came."

I smiled to him. "You're the reason why I had hope for my life. Because of your presence and of your touch. You became the key to my dark door, you became my last reason." I said.

Humigpit ang hawak ko sa kwintas ko. "Nung una hindi ko rin maintindihan kung bakit wala akong nakikitang mga multo kapag kasama kita, hanggang sa malaman ko at mapatunayan ko na ikaw pala yung special person ko."

"Akala ko talaga wala na akong chance noon na bumalik pa sa dati kong buhay, akala ko habang-buhay na lang akong makakakita ng multo at tutulong sa kanila but I was wrong, you gave me a hope that everything will change and everything has an alternative solution."

I sigh heavily. "I can see ghosts Leie and I can interact with them. This is the ability I am talking about and I get this after I woke up from coma. At first I can't handle this very well, natatakot ako kaya kung saan-saan na lang ako nahihimatay."

"It was so hard actually. Sobrang laki ng adjustment at changes ang nangyari sa akin, sobrang naging miserable ang buhay ko. Bumukod na rin ako dahil ayokong magawan pa ako ng issue na pwedeng makasira sa company, I never revealed my surname kaya kahit papaano ay naging ordinary lang ako."

"Hanggang sa masanay na lang ako na nakakakita at tumutulong, ipinagpatuloy ko na lang din 'yon dahil hindi sa lahat ng oras kaya ko silang iwasan."

"You came and I was so thankful because of your presence I had a break seeing ghosts. Your touch was my medicine, lahat ng takot at pangamba nawawala."

I still vividly remember every moment I had with him, lahat ng mga 'yon ay sobrang mahalaga sa akin. Those moments are so precious to me.

"I know this is my last time to be with you this close because once you wake up I am not here anymore. I'll do your favor to me. Kahit ngayong gabi lang Leie sa akin ka muna, ipagdadamot na muna kita kasi bukas wala na, alam kong wala na." Bulong ko sa kaniya.

Pinipigilan kong umiyak, sobrang dami kong naiisip at mas nadadagdagan lang ang sakit na nararamdaman ko dahil doon.

I will leave this country but I won't stop loving him, he's the only one I want and I will be forever thankful for him and for his existence. Especially to his touch.

Maybe Leie was just my special person but we weren't meant to each other. At least I met him. At least I once felt his love and care, his warmth and sweetness. He accepted everything about me and he never ever disappoint me. Unfortunately I disappointed him and led him to danger.

"Maybe our path will cross soon if ever I will see you with another girl I swear I will be happy for you. Seeing you happy makes me happy too and that will be enough for me." I said.

"I'm sorry for everything, Leie."

"Gustuhin man kasi kitang ipaglaban alam kong matatalo lang din ako atsaka isa pa, ayokong suwayin yung gusto mo. I want to see you soon better and healthy."

"Maiksi lang para sa akin yung mga panahon na nag-sama tayo pero sobrang dami rin naman nating napagdaanan. I'll miss you so much." I whispered.

"Paano pa ako lalaban para sa atin kung ikaw na rin mismo ang nagtataboy sa akin?" Tanong ko sa kaniya.

Nagbabadya na naman ang mga luha ko pero huminga lang ako ng malalim para mapigilan ko 'yon.

"I love you so much. I'll obey whatever you tell me, kahit masakit, kahit mahirap. Mahal na mahal kita Leie." Bulong ko.

"Kuya..." I whispered while I am in the phone.

"Yes, coming." He answered.

Muli akong sumulyap sa kaniya, payapa pa rin siyang natutulog ngayon.

Lumabas na ako ng kwarto niya atsaka ako umupo sa gilid ng pintuan. Niyakap ko ang dalawang tuhod ko at doon ko na inilabas ang mga luha na kanina ko pa pinipigilan.

Nasabi ko na ang lahat-lahat sa kaniya, makakaalis na ako ng maayos.

Itinigil ko ang pag-iyak ko nang may marinig akong mga yapak na papalapit sa akin, itiningala ko ang ulo ko dahil akala ko si Kuya na 'yon pero hindi.

"Who are you?" I asked.

Agad kong hinawakan ang kwintas ko habang nakatingin pa rin sa kaniya.

"Hija..."

Her voice is kinda scary. Natatakot ako sa kaniya dahil hindi maganda ang kutob ko sa presensya niya.

--
SassyKylie

His Touch (Book 1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon